مدیرکل دفتر مخاطرات، زیست محیطی و مهندسی سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور گفت: مهار فرونشست زمین در اصفهان و کشور، ارتباط مستقیم با مدیریت منابع آب دارد و این مساله باید با جدیت در اولویت قرار بگیرد. رضا شهبازی هشدار داد: اصفهان یک منطقه خشک به شمار می‌رود و در حالت طبیعی بیش از ۱۵۰ تا ۱۶۰ میلی متر بارندگی در سال نداردو اکنون میزان بارندگی آن ۹۰ تا ۱۰۰ میلی متر برآورد میشود.
وی افزود: این آمار نشان می‌دهد با وجود پدیده کم‌آبی، بهره‌برداری‌های زیادی صورت می‌گیرد در حالی که با وجود این ۲ عامل در جوار هم، براحتی نمی‌توانیم از کنار مشکل فرونشست گذر کنیم.
شهبازی به تصویب طرح تعادل بخشی منابع آب از سوی وزارت نیرو در اوایل دهه ۹۰ اشاره و بیان کرد: در این طرح همزمان با اینکه ۶۰۹ دشت کشور مورد ارزیابی قرار می گرفت، پدیده فرونشست به تخریب خود ادامه داد و هنوز هم می‌دهد.
مدیرکل دفتر مخاطرات، زیست‌محیطی و مهندسی سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی افزود: در آن زمان اصفهان با پدیده و چالش فرونشست زمین به اندازه جنوب تهران مواجه نبود، چرا که زاینده‌رود در این شهر جاری بود اما از ۱۰ سال گذشته تاکنون پدیده فرونشست بیشتر در این استان مشاهده میشود.
شهبازی گفت: البته اکنون همه کلانشهرهای کشور از جمله مشهد، نیشابور، تهران، مرودشت و استان فارس درگیر پدیده فرونشست هستند.
به گفته وی، نزدیک به ۴۰ سال این پدیده در کشور مورد مطالعه قرار گرفته و از ۶۰ سال قبل در کشور آغاز به حرکت کرده و ۲۰ سال است که در ادبیات اداری ایران وارد شده است اما همچنان درک درستی از این موضوع وجود ندارد.
شهبازی افزود: بسیار دیر نسبت به این پدیده واکنش نشان دادیم و طبیعت نیز فرصت یافت تا کار خود را انجام دهد و از سوی دیگر فرصت‌های خود را هم برای کنترل فرونشست از دست داده و می‌دهیم.
شهبازی به یافته‌های مُحققان سازمان زمین شناسی استناد کرد و افزود: واقعیت آن است که بسیاری از دشت‌های بزرگ کشور فرونشست زیادی را تجربه کردند و به نقطه انتهایی خود رسیده‌اند یا در حال تجربه کردن آن هستند و این امر نشان می‌دهد حجم زیادی از فضاهای زیرزمین را از دست داده‌ایم و فرونشست به سطح زمین مهاجرت کرده است.
وی افزود: بر اساس مُولفه‌های زمین شناسی و مطالعات انجام شده، اصفهان از زاینده‌رود به سمت شمال قابلیت فرونشست زمین دارد.
شهبازی پدیده فرونشست را به "سرطان زمین"، "زلزله خاموش" و "مرگ آبخوان" توصیف کرد و هشدار داد این پدیده پی سازه‌ها را جابه‌جا می‌کند و مقاومت سازه را در برابر مُخاطرات و رخدادهای دیگر کاهش می‌دهد و آستانه سازه را در برابر رخدادهای ضعیف تغییر داده و منجر به تخریب آن میشود.