به تیمن روز زیارتی خاص حضرت امام رضا(ع)
با همین واژه هایم / می توانم قاصد هزار در هزار عاشق باشم / که اگر چه راه دور دارند / اما دلشان به مشبک های ضریح شما گره خورده است...
چه حلاوتی دارد
استلام حجرالاسود
و چه شیرین کام می شوند حاجیان
که روی سپید می کنند
به استلام حجر
و سعید می شوند
در بندگی
شیرین کام می شویم
...
ما فقیران
به استلام سنگ هایی که بر دیوار شماست
و به درهایی که بر حرم شماست
من و ما و همه آنانی که می آیند
این شیرینی را در کام جان حس می کنیم
وقتی دری را
دیواری را
سنگی را
در حرم شما به آغوش می کشیم
و چقدر این سنگ ها
این درها
این دیوارها
حلاوت می دهد و آرامش
که هم کامت شیرین می شود
و هم جانت
استلام می کنم در و دیوار حرمت را
یا علی بن موسی الرضا(ع)
و هر جای بدنم را
و روحم را و جانم را
که درد می کند
که از بیماری عذاب می کشد
به در و دیوار تو
استلام می دهم
و حس می کنم
یک حس نورانی
یک آرامش بهشتی
از این در و دیوار
بر می خیزد و تا عمق جانم می رود
و آرامش
آرامش جسم
و آرامش جان
سوغاتی است
که از در و دیوار حرم شما می گیرم آقاجان
... و حالا به آرامش رسیده
در دارالحجه شما
حجت های مسلمانی خویش را مرور می کنم
-در نزدیک ترین فاصله با مضجع شریف-
در رکعتانی که قامت می بندم عشق را
و در زیارتنامه شما
و در شکوه «امین ا...»
و در حلاوت «وارث»
و در تماشای «آل یاسین»
و هر زیارت را
با رکعتانی عاشقانه
به هم پیوند می دهم
... و چه سعادتمندم من
با همه کوچکی ام
چون شما بزرگی دارم
و با همین واژه هایم
می توانم قاصد هزار در هزار عاشق باشم
که اگر چه راه دور دارند
اما دلشان به مشبک های ضریح شما گره خورده است....
غلامرضا بنی‌اسدی
استلام حجرالاسود
و چه شیرین کام می شوند حاجیان
که روی سپید می کنند
به استلام حجر
و سعید می شوند
در بندگی
شیرین کام می شویم
...
ما فقیران
به استلام سنگ هایی که بر دیوار شماست
و به درهایی که بر حرم شماست
من و ما و همه آنانی که می آیند
این شیرینی را در کام جان حس می کنیم
وقتی دری را
دیواری را
سنگی را
در حرم شما به آغوش می کشیم
و چقدر این سنگ ها
این درها
این دیوارها
حلاوت می دهد و آرامش
که هم کامت شیرین می شود
و هم جانت
استلام می کنم در و دیوار حرمت را
یا علی بن موسی الرضا(ع)
و هر جای بدنم را
و روحم را و جانم را
که درد می کند
که از بیماری عذاب می کشد
به در و دیوار تو
استلام می دهم
و حس می کنم
یک حس نورانی
یک آرامش بهشتی
از این در و دیوار
بر می خیزد و تا عمق جانم می رود
و آرامش
آرامش جسم
و آرامش جان
سوغاتی است
که از در و دیوار حرم شما می گیرم آقاجان
... و حالا به آرامش رسیده
در دارالحجه شما
حجت های مسلمانی خویش را مرور می کنم
-در نزدیک ترین فاصله با مضجع شریف-
در رکعتانی که قامت می بندم عشق را
و در زیارتنامه شما
و در شکوه «امین ا...»
و در حلاوت «وارث»
و در تماشای «آل یاسین»
و هر زیارت را
با رکعتانی عاشقانه
به هم پیوند می دهم
... و چه سعادتمندم من
با همه کوچکی ام
چون شما بزرگی دارم
و با همین واژه هایم
می توانم قاصد هزار در هزار عاشق باشم
که اگر چه راه دور دارند
اما دلشان به مشبک های ضریح شما گره خورده است....
غلامرضا بنی‌اسدی
