تابناك خوزستان: آبرسانی به مردم خوزستان نه تکنولوژی ساخت ماهواره و شکافتن اتم می‌خواهد، نه رقم آن به اندازه‌ی هزینه انتقال آب کارون به فلات مرکزی ایران است و نه اهمیتش کمتر از بنزین‌رسانی به ونزوئلا است. سر سوزن جربزه، یک مثقال همت و کمی خجالت از مردم می‌خواهد.
قحطی آب در جلگه خوزستان نشانه قحط‌الرجال مدیران با کفایت است. سهم خوزستان از منابع طبیعی سرشارش اگر با مدیریت رندومی هم بین آنها تقسیم می‌شد، حداقل آبِ آشامیدنی گیر مردم می‌آمد.
آبِ خوردن یک روستا، بنزین هواپیمای فلان مسئول نیست که بتوان آن را تحریم کرد. نیاز به مذاکره با کدخدا هم ندارد. لنگ ارز ۴۲۰۰ تومانی هم نیست. کافی است وعده‌های سرخرمن انتخابات را در فصل دروی دولت دوازدهم محقق کنند.
برای مردم خوزستان از بی‌آبی بدتر، انگ بی‌آبرویی است. آب نمی‌دهند و زیراب می‌زنند. شیر ناپاک خورده‌هایی مردم ولایتمدارش را رودر روی نظام اسلامی نشان می‌دهند تا آش نخورده، دهان آنها و دل نظام را یکجا بسوزاند.
حاج قاسم گفت: «خوزستان حرم است». دیروز با حرامی دسته و پنجه نرم می‌کرد و امروز با محرومیت. دیروز مدافع ایران بود و امروز مدافع حرم می‌خواهد. دیروز "هل من مبارز" صدام را جواب داد و امروز "هل من ناصر" مردمش را باید پاسخ داد. چشم امیدشان به مجلس جدید است تا ببینند اهل حرم کجای مجلس نشسته‌اند.
زهرا محسنی فر
