حسین علی زاده| از روز گذشته که سخنگوی فراجا از استقرار گشت های خودرویی و پیاده پلیس در سراسر کشور با هدف انجام مأموریت ها و برخورد با افرادی که بر هنجارشکنی های اجتماعی اصرار دارند خبر داده است واکنش ها به آن همچنان ادامه دارد. برخی از بازگشت گشت ارشاد و اصرار نیروی انتظامی بر خطای گذشته گفته اند، برخی هم همنوا با آن از ضرورت برخورد قانونی با هنجارشکنی ها می گویند.
رسانه های آن ور آب هم مانند همیشه ناخن بر ناخن می زنند تا از این آب گر آلود ماهی خودشان را بگیرند!
آنها که از گذشته هم به گشت ارشاد و نوع برخورد با بدحجابی معترض بودند هر چند طیف متنوعی هستند ( از کسانی که صرفا به شیوه برخورد نیروی انتظامی انتقاد دارند تا کسانی که اصل ورود پلیس به این موضوع فرهنگی را از بن نادرست می دانند) انتقادشان کم و بیش روشن است اما نیروی انتظامی و مدافعان آن که بر برخورد خیابانی با بدحجابی اصرار دارند باید بتوانند به این پرسش ها پاسخ دهند:
۱- هدف پلیس برخورد با «بدحجابی» است یا « بی حجابی»؟! هر چند بدحجابی یک تعبیر عرفی است و از نظر شرعی مرزی بین این دو نیست و بد حجابی از این منظر در واقع همان بی حجابی است. آیا پلیس در برخورد خود بر شرع تکیه دارد یا بر عرف؟! اگر بر شرع تکیه دارد تعداد متخلفان از «قانون» بسیار بیشتر از آن است که در توان برخورد پلیس باشد. اگر بر عرف تکیه دارد، عرف جامعه «برهنگی تن» یا « پوشش نامتعارف» را مساله ای جدا از «پوشش سر» می داند. حال آنکه پلیس ما به گواه برخوردهای سابق و لاحق حتی روسری و شال عقب افتاده را حداقل مستوجب تذکر و توبیخ می داند.
۲_ آیا پلیس تمامی صورت های این «جرم» عرفی مورد نظر را به صورت دقیق تعریف و نوع برخورد متناسب با آن را برای مجریان قانون مشخص کرده است؟! یا مانند گذشته همه چیز را به تشخیص ماموران خود گذاشته؟!
به فرض وجود این تعریف و دستورالعمل برای مجریان، آیا شهروندان هم از آن خبر دارند؟! جرم انگاری موضوعی با چنین پیچیدگی، دقت بیشتری را هم از لحاظ حقوقی و هم از لحاظ اجتماعی و اجرایی می طلبد. هر چند در جرایم آشکار نیز پیچ و خم های زیادی وجود دارد که محل اعتنای قانون، مجریانش و قوه قضاییه است
سخنگوی فراجا تعبیر «پوشش خارج از عرف» و « هنجارشکن» را بکار برده است بنابراین باید مصادیق آن هم برای مجریان قانون و هم برای مردم کاملا روشن باشد.
۳_ پلیس چه تضمینی می دهد خطاهای گذشته در گشت ارشاد تکرار نشود و اتفاقی مانند آنچه برای « مهسا امینی» رخ داد، پیش نیاید و اگر پیش آمد مسئولیت آن را هم بپذیرد.