اعتراف کیهان به مواضع «دموکراتیک، صلح‌جو و عدالت‌طلب» مولوی عبدالحمید!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

روزنامه کیهان سه شنبه ۱۵ فروردین در صفحه ۲ خود در مورد مولوی عبدالحمید نوشته است: «او که روزی آموزش زنان را مشروط به ایجاد تفکیک جنسیتی می‌کرد، حجاب را امری واجب می‌دانست[که هنوز هم واجب می‌داند ولی معتقد به تحمیلش از جانب حکومت با اتکای به قدرت نیست]، بیرون رفتن زنان را منوط به آویختن برقع می‌کرد، گوش دادن بدون ضرورت به سخنرانی زنان برای مردان را جایز نمی‌دانست و طالبان را گروهی ریشه‌دار تلقی می‌کرد که از حمایت‌های مردمی برخوردار است و برای آنان آرزوی نصرت داشت، چه شد که در بلوای پاییز ۱۴۰۱ به یک‌باره چهره‌ای “دموکراتیک، صلح‌جو و عدالت‌طلب” از خود به نمایش گذاشت».

این روزنامه در این عبارت به صراحت اعتراف کرده که چهره امروز آقای عبدالحمید چهره‌ای «دموکراتیک، صلح‌جو و عدالت‌طلب» است البته در ادامه سعی دارد ثابت کند که این چهره واقعی نیست و تزویر می‌کند و نفاق می‌ورزد و چهره واقعی او خلاف این چهره است!

ما به کیهانیان عرض می‌کنیم مردم اگر به آقای عبدالحمید عنایتی دارند، به خاطر این چهره‌ او است و آنان دلیل محکمی بر منافقانه و مزوّرانه بودن این چهره ندارند بلکه با توجه به نگاه خوش‌بینانه دینی او را صادق و راستگو شمرده و از خداوند صداقت و راستگویی‌اش را خواهانند و اگر روزی برایشان ثابت شود که این چهره از روی تزویر و نفاق بوده، در عین دلدادگی به «دموکراسی، طلح‌جویی و عدالت‌طلبی» از او ابراز بیزاری خواهند کرد.

اما این که شما او را منافق و مزوّر می‌دانید، اگر از روی بدگمانی به او یا به خاطر “سنی بودنش” باشد، که کار شما قطعا غیر شرعی و مبغوض درگاه خداوند است که انسانها را به خوش‌گمانی و پذیرش حق از هر کسی، دعوت کرده است و اگر به استناد موضع‌گیری‌های سابق اوست که معنایش می‌تواند نه تزویر و نفاق بلکه توبه و اصلاح رویکرد و مبارک باشد و ما این اصلاح رویکرد را از همه خواهانیم و در بسیاری از افراد هم بالعیان می‎بینیم؛ و اگر به استناد علم غیب یا حدس شماست، ما به علم غیب و حدس و گمانتان باور نداریم و برایمان ارزشی ندارد.

ما امیدواریم دیگر مسئولان نظام هم چنین چهره «دموکراتیک، صلح‌جو و عدالت‌طلب»ی از خود به نمایش بگذارند حتی اگر این چهره صددرصد واقعی هم نباشد. رسیدن به صداقت واقعی و مخلصانه امری تدریجی است و هیچکس [جز قلیلی که خدا توفیق خاص می‌دهد] یک شبه از شرک خفی به ایمان ناب مخلصانه نمی‌رسد.