رئیس حوزه هنری استان همدان گفت: در یک برهه هنر بومی خود را جدی نگرفتیم و دچار خودکم بینی شدیم و این هنر را در برابر هنر وارداتی پس زدیم، در حالی که این هنر بومی شاخصه‌های مهمتری دارد.
رئیس حوزه هنری استان همدان گفت: در یک برهه هنر بومی خود را جدی نگرفتیم و دچار خودکم بینی شدیم و این هنر را در برابر هنر وارداتی پس زدیم، در حالی که این هنر بومی شاخصه‌های مهمتری دارد.
به گزارش تابناک همدان، محمدمهدی سماوات ظهر امروز در نشست معرفی کتاب «دوماشال» که به همت اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان همدان برگزار شد اظهار کرد: ما با دو نوع هنر بومی و هنر وارداتی که دو موضوع کاملا متفاوت با یکدیگر هستند؛ روبه‌رو هستیم که بدون تردید قواعد این دو هنر با یکدیگر متمایزند.
وی افزود: در یک برهه هنر بومی خود را جدی نگرفتیم و دچار خودکم بینی شدیم و این هنر را در برابر هنر وارداتی پس زدیم، در حالی که این هنر بومی شاخصه‌های مهمتری دارد.
رئیس حوزه هنری استان همدان تصریح کرد: در هنر بومی بنیان بر انتقال مفاهیم است و، چون جدی گرفته نشده، ملاک‌های آن فراموش شده است، در حالی که اگر این هنر جدی گرفته می‌شد، شاید تا کنون آکادمیک شده بود و پیشرفت می‌کرد و ملاک‌هایش جدی‌تر بود و امروز این خودباختگی را نداشتم که اگر می‌خواستیم اثر بومی را بررسی کنیم، بر اساس ملاک‌های وارداتی دست به تحقیق و بررسی بزنیم.
وی با اشاره به اینکه فردوسی، رودکی و ... مدل‌های بومی ما هستند افزود: ما در هنر بومی خود ملاک‌های مشخص در بررسی آثار داریم و یکی از مشخصه‌های آن موفقیت در انتقال پیام است.
سماوات تصریح کرد: ما امروز درد دیگری داریم که قالب و تکنیک‌ها را بر انتقال معانی برتری دادیم و گاهاً کتابی را در یک جمع کوچک می‌خوانیم، اما اثری از آن بین مردم نمی‌بینیم.
وی با بیان اینکه در بررسی کتاب ارزشمند دو ماشال باید دو نکته را در نظر بگیریم تصریح کرد: نویسنده کتاب، نویسنده توانایی در حوزه داستان به ویژه کودک و نوجوان بوده و با ابزار روز داستان نویسی هم آشنا است و می‌داند که باید مفاهیم را منتقل کنیم.
رئیس حوزه هنری استان همدان با اشاره به اینکه امروز باید با ملاک‌های بومی به بررسی این کتاب بپردازیم ادامه داد: در کتاب دوماشال به راوی زنده و غیر معروف پرداخته شده است و این نشان دهنده این واقعیت است که ما ذخیره‌ها و گنج‌هایی در جامعه داریم که زنده هستند و باید به آن‌ها پرداخته می‌شود.
سماوات با بیان اینکه روایت زندگی کسی که در کنار ما زندگی می‌کند با ارزش‌تر است، چون باورپذیرتر است خاطرنشان کرد: انتخاب موضوع با توجه به اینکه راوی زنده بوده و معروف نیست، ارزشمند است بنابراین از محفل ادبی هگمتانه که به این کتاب پرداخته است، باید قدردانی کرد.
