برگی از نهج البلاغه:
امام علی (ع) در خطبه‌ای بسیار آموزنده نکات مهمی ستایش وفا و مذمت نیرنگ فرموده اند که به این شرح است:
از خطبه هاى آن حضرت علیه السّلام است (که در آن وفاء را ستوده و حیله را مذمّت فرموده):
(۱) وفاء قرین راستى است، و من سپرى نگاهدارندهتر از وفاى بعهد (براى جلوگیرى از عذاب الهىّ) سراغ ندارم، و کسیکه بداند باز گشتش (در قیامت) چگونه است (و بچه نحوى از او حساب مىکشند، هرگز) مکر نمىکند، (۲) ما در زمانى واقع شده ایم که بیشتر مردم آن، مکر را زیرکى پندارند، و نادانان ایشان را زیرک خوانند، چه سودى مى برند این مکر کنندگان خدا ایشان را بکشد (تا مردم از شرّشان آسوده گردند، و یا اینکه خدا آنان را از رحمت خود دور فرماید) (۳) شخص زیرک و کار دان راه حیله و چاره هر کار را میداند و سبب اینکه حیله بکار نمى برد آنست که امر و نهى خدا او را مانع میشود، و با اینکه حیله را دیده و دانسته و توانائى بکار بردن آنرا دارد ترک میکند، و کسیکه در دین از هیچ گناهى باک ندارد (مانند معاویه و عمرو ابن عاص) فرصت را از دست نداده در هر کارى بمکر و حیله دست اندازد (مقصود حضرت آنست که اگر ترس از خدا نبود براى بکار بردن حیله و مکر، من از همه زبردستتر بودم).
متن عربی
(۴۱) (و من خطبة له (علیه السلام))
إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ وَ لَا یَغْدِرُ
«۱۲۷»
مَنْ عَلِمَ کَیْفَ الْمَرْجِعُ وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِی زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَکْثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ کَیْساً وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِیهِ إِلَى حُسْنِ الْحِیلَةِ مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ قَدْ یَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِیلَةِ وَ دُونَهُ مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْیِهِ فَیَدَعُهَا رَأْیَ عَیْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَیْهَا وَ یَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِیجَةَ لَهُ فِی الدِّینِ. / ترجمه فارسی از سید علی نقی فیض الاسلام
منبع: شفقنا
از خطبه هاى آن حضرت علیه السّلام است (که در آن وفاء را ستوده و حیله را مذمّت فرموده):
(۱) وفاء قرین راستى است، و من سپرى نگاهدارندهتر از وفاى بعهد (براى جلوگیرى از عذاب الهىّ) سراغ ندارم، و کسیکه بداند باز گشتش (در قیامت) چگونه است (و بچه نحوى از او حساب مىکشند، هرگز) مکر نمىکند، (۲) ما در زمانى واقع شده ایم که بیشتر مردم آن، مکر را زیرکى پندارند، و نادانان ایشان را زیرک خوانند، چه سودى مى برند این مکر کنندگان خدا ایشان را بکشد (تا مردم از شرّشان آسوده گردند، و یا اینکه خدا آنان را از رحمت خود دور فرماید) (۳) شخص زیرک و کار دان راه حیله و چاره هر کار را میداند و سبب اینکه حیله بکار نمى برد آنست که امر و نهى خدا او را مانع میشود، و با اینکه حیله را دیده و دانسته و توانائى بکار بردن آنرا دارد ترک میکند، و کسیکه در دین از هیچ گناهى باک ندارد (مانند معاویه و عمرو ابن عاص) فرصت را از دست نداده در هر کارى بمکر و حیله دست اندازد (مقصود حضرت آنست که اگر ترس از خدا نبود براى بکار بردن حیله و مکر، من از همه زبردستتر بودم).
متن عربی
(۴۱) (و من خطبة له (علیه السلام))
إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ وَ لَا یَغْدِرُ
«۱۲۷»
مَنْ عَلِمَ کَیْفَ الْمَرْجِعُ وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِی زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَکْثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ کَیْساً وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِیهِ إِلَى حُسْنِ الْحِیلَةِ مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ قَدْ یَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِیلَةِ وَ دُونَهُ مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْیِهِ فَیَدَعُهَا رَأْیَ عَیْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَیْهَا وَ یَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِیجَةَ لَهُ فِی الدِّینِ. / ترجمه فارسی از سید علی نقی فیض الاسلام
منبع: شفقنا
