تابناک رضوی: امام که قرار نیست راهبری اش را با ما تراز کند. این که می شود رهروی نه راهبری. امت است که باید در منهجی پا بگذارد که امام آن را طراحی و چراغ گذاری می کند. ظریف نکته ای که هروقت به فراموشی سپرده شده، فاجعه به بارآورده است. کسانی که در عصر امام مجتبی بودند و در لشکر ایشان هم بلند آوازه شده بودند با در نیافتن همین نکته باریک تر از مو بود که پیچش مو را که در نگاه حضرت ایشان عیان بود را ندیدند و چون امام به تیغ تیز آن مو را دو نیم نکردند، بر ایشان خرده گرفته و فخر و فضل مومنین و امیر اهل یقی را، مذل المومنین خواندند. با خواندن این فراز ها گاه انسان به این نتیجه می رسد که سربازان اردوگاه امام، رابطه شان نه بر قاعده امت- امامت که بر اساس روش ملت- دولت بوده است و الا امت باید در همه شئون خود را با امام خویش همراه کند نه که توقع داشته باشد که امام تصمییمات نا به جای آنان را بپذیرد. این را هم در نیافتند که جنگ در مکتب اسلام اصالت ندارد. جنگ طلبی در هندسه دینی، بی جایگاه و فاقد پایگاه است. جهاد اگر مقدس شمرده می شود و دفاع ما اگر مقدس شد، نه به خاطر "نفس جنگ" که برای "نفی جنگ" است. جهاد برای خاموش کردن شعله های آتش فزونخواهان بود و باز کردن راه هدایت. دفاع ما نیز تلاش عزتمندانه مردان زندگی خواه و شهادت طلبی بود که سنگر به سنگر به دنبال صلح می گشتیم. ما آتش نشان بودیم و هرگز به دنبال آتش افروزی نبودیم و نیستیم چنانکه امامان ما و پیامبر ما هم نبودند. برای ما نسخه امام حسن(ع) مثل امام حسین(ع) عزیز و واجب الاتباع است . عاشورا هم برای فرونشاندن آتش ایمان سوز یزید، و یزیدیان همه دوران ها رقم خورد و صلح امام حسن(ع) هم برای فرو نشاندن آتش پنهان معاویه. این دو امام در یک مسیر هستند و ما در دفاع مقدس نیز رهرو هر دو امام بودیم و امروز نیز در همان مسیر – ان شاالله- حرکت می کنیم. اقتدار دفاعی ما هم برای حراست از صلح است و ما خود را نسبت به زندگی غیر نظامیان دشمن هم مسئول می دانستیم لذا با اینکه خیلی از مناطق آنان زیر برد آتش ما بود اما گلوله ای نیانداختیم مگر در شرایط خاص. ما جنگ طلب نبودیم که بکشیم و لذت ببریم. بجنگیم و لذت ببریم. ما مجاهدانی حسنی و حسینی بودیم که برای زندگی در تراز سلامت و سعادت می جنگیدیم لذا هم امام مجتبی(ع) و ظرافت های صلح ایشان را می فهمیم و هم به تصمیم ایشان مومنیم. ایمان مان هم در سنجه امت- امامت می گنجد و امروز هم با نفی جنگ، بر دفاعِ همه جانبه، با قید مقدس بودن، تا کید می کنیم.
