امام حسین نیازی به اشک و گریه کردن ما ندارد/ استاد مطهری می‌گفت: برای بدفهمی و سوءاستفاده از امام حسین باید برای ایشان گریه کرد (بخش دوم)

به گزارش تابناک کردستان، ما در یادداشت گذشته نگاه و بینش جریان‌ها مادی را مورد بررسی قرار دادیم و اشاره کردیم از نظر آن‌ها امام حسین فرزند زمان خودش بود و علت اصلی تبدیل امام حسین به چنین شخصیت تاریخی زمینه و بستر‌های اجتماعی بود و هر کس دیگر جای ایشان بود از نظر این جریان‌ها مادی می‌توانست همانند امام حسین قهرمان شود. از نظر آن‌ها انسان بدون محتوا و ماهیت است و کل وجود این انسان اعم از تفکر، بینش، اندیشه و عملکرد او تابع دستورات شرایط و زمان است و انسان اصولا در این نگاه مادی چیزی از خودش ندارد و امام حسین علیه السلام هم از خودش چیزی نداشت و اگر ایشان بر علیه ستم و ظلم قیام کرد نه بخاطر داشتن محتوا و ماهیت انسانی بود بلکه بخاطر شرایط و بستر‌های اجتماعی بود که ایشان را مجبور به مبارزه و قیام می‌کرد.
ما در انتقاد این نگاه مادی اشاره کردیم که انسان دارای "خود واقعی" است و این خود واقعی اصولا زمان و شرایط نمی‌شناسد بلکه وجود انسان و انسانیت فارغ از شرایط و بستر‌های اجتماعی است و انسان باید به وجود خودش نگاه کنند و از طرف دیگر مبارزه با ستم یک کار انسانی محسوب میشود و نمیتواند آن را تابع شرایط و بستر‌های اجتماعی است. نمیتوان اصول انسانی و بشری را که همان خود واقعی است تابع شرایط اجتماعی کرد و اگر ما این سخنان جریان مادی را درست بدانیم اصولا باید قبول کنیم که این زمانه و شرایط اجتماعی مبنای و ملاکی برای به رسمیت شناختن انسان و انسانیت است و هر وقت شرایط تغییر کرد اصول انسانی و انسانیت هم تغییر خواهد کرد.
اما سوال اینجاست که شرایط و زمانه ثابت نیست پس چطور ما خودمان را تابع چیزی کنیم که ثابت نیست؟ این شرایط و زمان در اختیار صاحبان قدرت و اربابان سیاست است و آن‌ها باعث تغییر شرایط میشود در نتیجه انسانیت و انسان بودن ما تابع نظر اربابان قدرت و سیاست قرار می‌گیرد و هر وقت منافع این اربابان اقتضا کنند به جامعه انسانیت را تقدیم می‌کنند و روز بعد باز به دلیل همین منافع اربابان سیاست انسانیت را از جامعه سلب خواهد کرد.
از طرف در کنار این نگاه مادی و پوچ به امام حسین به بینش و اندیشه دکتر شریعتی هم اشاره کردیم که دکتر شریعتی در انتخاب امامام معصوم بصورت گزینشی عمل می‌کرد و برای ایشان هدف از هر چیزی مهم‌تر بود و برای رسیدن به هدف میتوان از هر وسیله‌ای استفاده کرد حتی اگر غلط و اشتباه باشد، این نگاه سوءاستفاده از امام حسین نه فقط در آثار دکتر شریعتی بلکه در جامعه امروز هم قابل مشاهده است که این مسیر برخلاف واقعیت و حقیقت قیام امام حسین است.
امروز مداحان جامعه ما به مردم می‌گویند"برای امام حسین تا می‌توانید گریه کنید" واقعا برای ما سوال است که امام حسین چه نیازی به گریه ما دارد؟ چرا فقط باید برای امام حسین گریه کرد؟ از طرف دیگر اگر مسئله گریه کردن باشد باید برای مابقیه اصحاب پیامبر اسلام{ص} گریه کرد.
مگر خلیفه دوم و سوم جامعه اسلامی کشته نشدند؟ پس چرا برای آن‌ها گریه نمی‌کنند؟ این گریه کردن نه بخاطر نفس کار و رفتار امام حسین است بلکه بیشتر برای رسیدن به منافع سیاسی و اجتماعی است و این کار همانند آثار دکتر شریعتی نشان از عدم درک واقعی از قیام امام حسین است.
اما ما در این یادداشت نگاه و بینش استاد مطهری را بررسی خواهیم کرد تا برای ما مشخص و معلوم شود که قیام امام حسین برای چه چیزی بود. استاد مطهری برخلاف نگاه و بینش جریان مادی و دکتر شریعتی یک نگاه و بینش فطری و درونی نسبت به قیام امام حسین داشت و مبارزه بر علیه ستم را به عنوان فطرت و حقیقت انسانی قلمداد می‌داد و اعتقاد داشت برای بیان کردن حقیقت قیام امام حسین نیازی به نیرنگ و دروغ نیست و اگر بعضی از مداحان و علمای تصور می‌کنند که با دروغ و فریب دادن میتوان شور حسینی و یا کربلا دیگری را ایجاد کنند سخت در اشتباه هستند.
استاد مطهری همچنین خون امام حسین را برای جامعه بشریت در نظر می‌گیرد که این خون با دیگر حماسه‌ها قومی و نژادی تفاوت زیاد دارد، خون حماسه قومیت برای یک نژاد و یا یک قوم و کشور است در حالی که خون امام حسین برای نجات بشریت و همچنین روشن کردن انسانیت در جهان ریخته شده است.
از نظر استاد مطهری مبارزه با تحریف قیام عاشورا و امام حسین یک وظیفه دینی و جز امر به معروف و نهی از منکر است و امروز ما در جامعه خودمان مشاهده می‌کنیم که چطور مداحان و سخنرانان قیام امام حسین را صرفا بخاطر گرم مجلس خودشان تحریف می‌کنند و متاسفانه از خون امام حسین نه در جهت آگاهی جامعه بلکه بیشتر بخاطر تبدیل کردن یک دروغ به عنوان حقیقت در اذهان جامعه است و بر خلاف حقیقت قیام امام حسین است.
امام حسین اگر بر علیه یزید و فرقه باطل مبارزه و قیام کرد بخاطر نجات بشریت و روشن کردن امید در جامعه بود و برای امام حسین مهم نبود که چه کسی در مقابل او ایستاده است. امروز در جامعه ما بیشتر افراد براساس نسبت‌ها خانوادگی و نژادی و قومیت و همچنین دینی با یکدیگر برخورد می‌کنند و اگر دوست آن‌ها حرف اشتباه و یا کار غیر انسانی را انجام داد به جای اینکه بر علیه او سخن بگوید متاسفانه به فکر توجیه کردن و حتی فراموش کردن در اذهان جامعه است.
اما برای امام حسین فقط عقیده مهم بود و جنگ با یزید یک جنگ نژادی و یا قومیتی برای کسب قدرت سیاسی نبود بلکه برای نشان دادن مسیر حقیقت بود و اگر امروز نام و نشان امام حسین وجود دارد بخاطر این شخصیت بزرگ ایشان است و امروز همه سیاستمداران و صاحبان قدرت در سراسر جهان با وجود همه امکانات مالی، رسانه‌ای و نظامی که در اختیار دارند در تلاش و کوشش هستند که برای خودشان اسم و نشانی دست و پا کنند، در حالی امام حسین نه پول داشت و نه رسانه‌ای در اختیار او بود بلکه ایشان صرفا با توجه به ایمان و اعتقاد داشتن به فطرت و روح حقیقت جوی انسانی و الهی توانست در سراسر جهان نام و نشان پیدا کنند.
در همین شهر سنندج اربابان قدرت و سیاست با استفاده رسانه‌ها و امکانات مالی در تلاش هستند که نام و نشان شهردار جدید سنندج را در بین اذهان مردم و جامعه تخریب کنند، اما آن‌ها فراموش کردن که کسب نام و نشان در تخریب کردن دیگران نیست بلکه در صداقت داشتن و همچنین در داشتن شخصیت حسینی بودن است.
اما نکته بعدی اینست که استاد مطهری مخالف گریه کردن است و از مداحان که کل تلاش و کوشش می‌کنند که اشک را از چشم‌ها مردم بگیرند انتقاد می‌کنند و عقیده دارد که اگر هدف اشک ریختن برای امام حسین باشد نباید با هر وسیله این کار را کرد. اشک باید از درون انسان ریخته شود حتی اگر به اندازه بال مگس باشد.
امروز در مجالس حسینی این نکته را مشاهده می‌کنیم که چطور مداحان خودشان را به آب و آتش می‌زنند تا مردم گریه کنند، در حالی هدف از قیام امام حسین و همچنین برگزاری عزادارای حسینی بیدار کردن مردم و روشن کردن حقیقت موجود در مورد این قیام است. به نظر استاد مطهری همه ما باید بر امام حسین گریه کنیم نه بخاطر اینکه ایشان شهید شد بلکه بخاطر این بدفهمی و سوءاستفاده از امام حسین باید گریه کنیم و امروز روز عزا است برای امام حسین.
مختار سلیمانی