یکی از مسائل مهم در جامعه بشری،مسئله وحدت بین افراد با گرایش های مختلف است و جامعه ما هم از این قاعده مسثتنی نیست و در این خصوص مطالبی زیادی نوشته یا گفته شده است و ما هم در اینجا مطالبی را اشاره خواهیم کرد. به گزارش تابناک کردستان ، جامعه امروز یک جامعه تنوع و تکثر است و برای چنین جامعه ای از لحاظ شکل و صورت خیلی سخت است در کنار یکدیگر زندگی کنند ولی برای زندگی کردن در چنین جامعه ای نیاز به وحدت بین افراد جامعه است. در مورد جامعه ما هم باید اشاره کرد که این تنوع از اقوام و مذاهب مختلف در کشور ما وجود دارد و برای در کنار همدیگر بودن نیاز به قبول وحدت داریم. اگرچه جریان های مادیگرایان اعتقادی به مسئله وحدت ندارند ولی طنز روزگار اینست که خود آنها در چنین جامعه تنوع و تکثری زندگی می کنند که اگر وحدت وجود نداشته باشد باید هر روز شاهد جنگ های طایفی و قبیله ای باشیم، این گونه جنگ ها اصولا در کشورهای غربی از آمریکا تا فرانسه و اتریش در بر گرفته است و هر روز جنگ های خیابانی و مسائل نژادی را مشاهده می کنیم.
دلیل اصلی این گونه مسائل در کشورهای غربی در عدم وحدت نیست بلکه در پایه و اساس اعتقاد به وحدت است. کشورهای غربی خودشان را نماد اعتقاد به تنوع و تکثر می داند و کشورهای اسلامی را ضد تنوع و دموکراسی لقب می دهند ولی امروز ما شاهد عکس مسئله هستیم. در کشورهای غربی وحدت بین انسان ها براساس آفرینش آنها شکل نگرفته است بلکه این وحدت براساس رنگ و پوست و نژاد ایجاد شده است و این گونه وحدت اصولا آنچنان محکم و استوار نیست،زیرا به قدرت رسیدن هر کسی این اصول را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
در واقع وحدت در این گونه کشورهای براساس شکل مادی بنا شده است. اما وحدت در جامعه اسلامی مبتنی بر آفرینش انسان بنا شده است و مسائل عرضی از جمله رنگ،پوست و نژاد اصلا باعث هیچ گونه امتیاز نسبت به یکدیگر نخواهد شد و مبنای برتری در این گونه وحدت بعُد غیر مادی یعنی تقوا و ایمان صالح است. به عبارت دیگر در دین اسلام بر روی بزرگی انسان از لحاظ کرامت و شرافت توصیه شده است و هر کسی در جهت انسانیت وکرامت قدم بردارد میتواند ادعای برتری داشته باشد. این مبنا قرار دادن از این جهت مهم و ضروری است که اسلام عقیده دارد جنبه های مادی مخرج مشترک بین انسان و دیگر موجودات است و میخواهد انسان را از این موجودات بالاتر قرار بدهد به همین دلیل تاکید بر جنبه های غیر مادی دارد.
اما در جامعه ما متاسفانه هنوز افراد یکدیگر را براساس جنبه های مادی بررسی می کنند و اصلا توجهی به این نکته ندارند که بزرگی انسان و کرامت او اجازه نمی دهد که براساس جنبه های مادی مورد بررسی واقع شود. ما منکر مادی بودن انسان نیستیم ولی از اینکه این جنبه بر روح و وجود انسان سیطره پیدا می کند مخالف خواهیم بود. پایه و اساس وحدت در دین اسلام همان آفرینش و ذات انسان است نه مسائل مادی. این مقدمه ای بود تا نشان دهیم که کلمه وحدت قبل از هر چیزی در آفرینش انسان وجود دارد و ما باید چنین نگاهی به وحدت داشته باشیم.
اما در جامعه ما وحدت بیشتر از لحاظ دینی مورد توجه قرار می گیرد که مخالفان و موافقان در این خصوص مطالبی را بیان کرده اند. مخالفان می گویند "دینداران دیگر افراد جامعه را بیرون از وحدت می دانند و گویا غیر دینداران برای دین اسلام مهم نیستند". اگر خوب توجه کنیم کلمه وحدت از کثرت می آید و تا زمانی تنوع فکر و اندیشه نباشد مسلما وحدت معنی ندارد. به عبارت دیگر باید چند دیدگاه و نظر وجود داشته باشد تا ما از آنها دعوت به وحدت کنیم و دین اسلام هم دیگر جریان های را دعوت به وحدت کرده است و اگر وحدت بیشتر بین شیعه و تسنن وجود دارد به معنی نایده گرفتن جریان های مادی نیست،بلکه شیعه و سنی بودن را به عنوان یکی از اجزای نظام اجتماعی می دانند که باید در اینجا مذاهب شیعه و تسنن وحدت داشته باشند.
اما وحدت در جامعه ما بیشتر به معنی سکوت کردن در برابر اشتباه و رفتارهای غلط تفسیر میشود که متاسفانه این نگاه با مفهوم وحدت تناسب ندارند. وقتی ما از وحدت سخن می گوییم منظور تنوع نظرات و افکار متفاوت است نه سکوت کردن. در حالی که اصلا وحدت یعنی افراد با همدیگر حرف بزنند و اختلافات و تعاریف مختلف از جهان،خدا و انسان را برای یکدیگر بیان کنند تا به تعریف مشترک و نزدیک به هم دست پیدا کنند،اگرچه ما این گونه وحدت را در جامعه نداریم بلکه بیشتر وحدت را به معنای سکوت کردن در مقابل یکدیگر می دانیم،اما واقعیت اینست کلمه وحدت نماد آزادی بیان در دین اسلام است. دین اسلام از طریق وحدت به آزادی بیان و اندیشه توجه می کنند ولی در عین حال افراد را دعوت به وحدت و انسجام جامعه می کنند و این نشان از اهمیت بودن بعُد بیرون یعنی نظام اجتماعی است.
اگر به کشورهای غربی توجه کنیم به نام آزادی بیان هر روز در جامعه جنگ و درگیر و توهین به یکدیگر در صدر برنامه های خودشان قرار دارد و هرگز جامعه و نظام اجتماعی برای آنها در جهت رشد و تکامل انسان مهم نبوده است بلکه بیشتر به جنبه های فردی توجه کرده اند. اگر در کشورهای غربی جامعه مهم و ضروری باشد بیشتر بخاطر اینست جامعه را مکانی صرفا برای رسیدن به نیازهای مادی می داند در حالی که در دین اسلام جامعه صرفا برای برطرف کردن نیازهای مادی نیست بلکه خود جامعه را یکی از نیازهای انسان تفسیر می کند که این انسان باید جامعه را تشکیل دهد،زیرا نیازهای غیر مادی از روابط روابط اجتماعی،مشارکت،تعامل جمعی و غیره در نفس وجود جامعه قرار دارد به همین دلیل دین اسلام از طریق وحدت میخواهد این مسئله مورد توجه واقع شود.
اما در جامعه ما متاسفانه درک درست و صحیح از کلمه وحدت وجود ندارد و همه تاکید می کند که ما باید وحدت داشته باشیم بدون اینکه متوجه این نکته شویم که اسلام از طریق وحدت میخواهد جامعه را که بخش جدایی ناپذیر انسان است مورد توجه قرار دهد و از آن مراقبت کند. متاسفانه جریان های مادی در جامعه ما وحدت را یک مسئله سیاسی می دانند در حالی که اصلا وحدت واژه سیاسی نیست بلکه وحدت برای هر جامعه لازم و ضروری است و حتی این جریان های مادی در بین خودشان برای حفظ نظام اجتماعی هر کاری انجام می دهند پس میتوان ما به آنها بگوییم وحدت شما سیاسی است؟
اما بعضی از افراد در جامعه ما به نام وحدت متاسفانه تفرقه ایجاد می کنند و پرچم دار وحدت در جامعه میشود،در حالی که این آقایان متاسفانه صرفا لباس دین را به تن کردن ولی محتوا و ماهیت آنها کمک به تفرقه است. مقام معظم رهبری در ادربیهشت سال 1388 در میدان آزادی با این آقایان اتمام حجت کردند و فرمودند"هر کسی کینه یک فرد تسنن را در دل شیعه بکارد و همچنین کینه یک فرد شیعه را در دل یک فرد سنی مذهب بکارد،اینها نه سنی هستند و نه شیعه بلکه مزدور دشمن هستند چه بداند و چه نداند". متاسفانه در جامعه بعضی ها به این سخنان توجهی نمی کنند و منافع خودشان را در ایجاد تفرقه می دانند و ما هم هر روز شاهد این رفتارهای غلط از جمله توهین به لباس کرُد و اهل تسنن هستیم. این آقایان از لحاظ شنوایی مشکل دارند و اصولا سخن حق برای آنها قابل درک و فهم نیست و انچه به نفع جامعه باشد انجام نمی دهند بلکه کاملا برعکس بر ضد وحدت و فاصله گرفتن مردم از اسلام انجام خواهند داد.
جامعه ما امروز بیشتر شبیه به دوران خلافت حضرت علی علیه السلام است که عده ای با ایشان عهد و پیمان می بستند و بر خلاف عهد و پیمان رفتار می کردند و بیشتر دشمنان حضرت علی متاسفانه منافق بوده اند و امروز ما این گونه فرقه های منافق را مشاهده می کنیم. این حقیقت تاریخ اسلام است که فرقه باطل در هر زمان با لباس های مختلف در برابر دین اسلام مبارزه می کنند و امروز هم ما این فرقه های باطل را مشاهده می کنیم.
بعضی از افراد به اشتباه تصور می کنند که دوران حضرت علی علیه السلام تمام شده است،دوران حضرت حسین علیه السلام تمام شده است و نباید از آنها سخن گفت ولی مسئله حضرت علی و حسین نیست،مسئله حق و باطل است و حضرت علی و امام حسین هر دو حق بودند و هرگز دوران آنها تمام نمیشود،بلکه نبرد جبهه حق به رهبری حضرت علی و امام حسین و فرقه باطل در هر زمان خودشان را به جامعه نشان می دهند و امروز جبهه حق که از وحدت بین مسلمانان سخن می گوید در مقابل جبهه باطل ایستاده است و رفتارهایی را انجام می دهند که رنگ و بوی تفرقه را دارند و نمونه این سخن ما تخریب مساجد اهل تسنن و توهین به اقوام مختلف کشور است.
در استان کردستان ما شهید استاد شیخ الاسلام را داشتیم که در برابر فرقه باطل و عوامل تفرقه در داخل و خارج مبارزه و مجاهدت می کرد و در همین راه به شهادت نائل گردید و ایشان نمونه آشکار و بارز از وحدت در جامعه بودند و هیچ وقت در برابر کسانی که با اقدامات خودشان تفرقه ایجاد می کردند سکوت نمی کرد بلکه به نام وحدت اسلامی با آنها مبارزه و مجاهدت می کردند،اما امروز این آقایان که چنین رفتار و کردار را انجام می دهند در صف فرقه باطل هستند هر چند لباس آنها رنگ دینی داشته باشند. فرقه خوارج به نام قرآن با حضرت علی عهد و پیمان بستند ولی روز بعد به حضرت علی پشت کرده اند و همین فرقه باطل امروز به نام وحدت و انسجام اسلامی به دنبال تفرقه و نابودی جبهه حق هستند. متاسفانه در جامعه ما این فرقه کم نیستند که با رفتارها و کردار دشمنی خودشان را نسبت به اسلام و جامعه اسلامی نشان می دهند و برای آن دلیل دینی اقامه می کنند،در حالی که این رفتارها متاسفانه تخم کینه و نفرت را در دل امت اسلامی می گذارند و و فاصله بین مردم و نظام سیاسی را هر روز بیشتر می کنند و در آینده باید این آقایان جوابگو نتایج تاسف آور باشند. ولی آینده در دین اسلام برعکس جریان های مادی همیشه تاریک نیست بلکه آینده پر از نور و روشنایی جبهه حق است و فرقه باطل با هر نوع لباس و رنگ که باشند مسلما نابود خواهد شد..
دلیل اصلی این گونه مسائل در کشورهای غربی در عدم وحدت نیست بلکه در پایه و اساس اعتقاد به وحدت است. کشورهای غربی خودشان را نماد اعتقاد به تنوع و تکثر می داند و کشورهای اسلامی را ضد تنوع و دموکراسی لقب می دهند ولی امروز ما شاهد عکس مسئله هستیم. در کشورهای غربی وحدت بین انسان ها براساس آفرینش آنها شکل نگرفته است بلکه این وحدت براساس رنگ و پوست و نژاد ایجاد شده است و این گونه وحدت اصولا آنچنان محکم و استوار نیست،زیرا به قدرت رسیدن هر کسی این اصول را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
در واقع وحدت در این گونه کشورهای براساس شکل مادی بنا شده است. اما وحدت در جامعه اسلامی مبتنی بر آفرینش انسان بنا شده است و مسائل عرضی از جمله رنگ،پوست و نژاد اصلا باعث هیچ گونه امتیاز نسبت به یکدیگر نخواهد شد و مبنای برتری در این گونه وحدت بعُد غیر مادی یعنی تقوا و ایمان صالح است. به عبارت دیگر در دین اسلام بر روی بزرگی انسان از لحاظ کرامت و شرافت توصیه شده است و هر کسی در جهت انسانیت وکرامت قدم بردارد میتواند ادعای برتری داشته باشد. این مبنا قرار دادن از این جهت مهم و ضروری است که اسلام عقیده دارد جنبه های مادی مخرج مشترک بین انسان و دیگر موجودات است و میخواهد انسان را از این موجودات بالاتر قرار بدهد به همین دلیل تاکید بر جنبه های غیر مادی دارد.
اما در جامعه ما متاسفانه هنوز افراد یکدیگر را براساس جنبه های مادی بررسی می کنند و اصلا توجهی به این نکته ندارند که بزرگی انسان و کرامت او اجازه نمی دهد که براساس جنبه های مادی مورد بررسی واقع شود. ما منکر مادی بودن انسان نیستیم ولی از اینکه این جنبه بر روح و وجود انسان سیطره پیدا می کند مخالف خواهیم بود. پایه و اساس وحدت در دین اسلام همان آفرینش و ذات انسان است نه مسائل مادی. این مقدمه ای بود تا نشان دهیم که کلمه وحدت قبل از هر چیزی در آفرینش انسان وجود دارد و ما باید چنین نگاهی به وحدت داشته باشیم.
اما در جامعه ما وحدت بیشتر از لحاظ دینی مورد توجه قرار می گیرد که مخالفان و موافقان در این خصوص مطالبی را بیان کرده اند. مخالفان می گویند "دینداران دیگر افراد جامعه را بیرون از وحدت می دانند و گویا غیر دینداران برای دین اسلام مهم نیستند". اگر خوب توجه کنیم کلمه وحدت از کثرت می آید و تا زمانی تنوع فکر و اندیشه نباشد مسلما وحدت معنی ندارد. به عبارت دیگر باید چند دیدگاه و نظر وجود داشته باشد تا ما از آنها دعوت به وحدت کنیم و دین اسلام هم دیگر جریان های را دعوت به وحدت کرده است و اگر وحدت بیشتر بین شیعه و تسنن وجود دارد به معنی نایده گرفتن جریان های مادی نیست،بلکه شیعه و سنی بودن را به عنوان یکی از اجزای نظام اجتماعی می دانند که باید در اینجا مذاهب شیعه و تسنن وحدت داشته باشند.
اما وحدت در جامعه ما بیشتر به معنی سکوت کردن در برابر اشتباه و رفتارهای غلط تفسیر میشود که متاسفانه این نگاه با مفهوم وحدت تناسب ندارند. وقتی ما از وحدت سخن می گوییم منظور تنوع نظرات و افکار متفاوت است نه سکوت کردن. در حالی که اصلا وحدت یعنی افراد با همدیگر حرف بزنند و اختلافات و تعاریف مختلف از جهان،خدا و انسان را برای یکدیگر بیان کنند تا به تعریف مشترک و نزدیک به هم دست پیدا کنند،اگرچه ما این گونه وحدت را در جامعه نداریم بلکه بیشتر وحدت را به معنای سکوت کردن در مقابل یکدیگر می دانیم،اما واقعیت اینست کلمه وحدت نماد آزادی بیان در دین اسلام است. دین اسلام از طریق وحدت به آزادی بیان و اندیشه توجه می کنند ولی در عین حال افراد را دعوت به وحدت و انسجام جامعه می کنند و این نشان از اهمیت بودن بعُد بیرون یعنی نظام اجتماعی است.
اگر به کشورهای غربی توجه کنیم به نام آزادی بیان هر روز در جامعه جنگ و درگیر و توهین به یکدیگر در صدر برنامه های خودشان قرار دارد و هرگز جامعه و نظام اجتماعی برای آنها در جهت رشد و تکامل انسان مهم نبوده است بلکه بیشتر به جنبه های فردی توجه کرده اند. اگر در کشورهای غربی جامعه مهم و ضروری باشد بیشتر بخاطر اینست جامعه را مکانی صرفا برای رسیدن به نیازهای مادی می داند در حالی که در دین اسلام جامعه صرفا برای برطرف کردن نیازهای مادی نیست بلکه خود جامعه را یکی از نیازهای انسان تفسیر می کند که این انسان باید جامعه را تشکیل دهد،زیرا نیازهای غیر مادی از روابط روابط اجتماعی،مشارکت،تعامل جمعی و غیره در نفس وجود جامعه قرار دارد به همین دلیل دین اسلام از طریق وحدت میخواهد این مسئله مورد توجه واقع شود.
اما در جامعه ما متاسفانه درک درست و صحیح از کلمه وحدت وجود ندارد و همه تاکید می کند که ما باید وحدت داشته باشیم بدون اینکه متوجه این نکته شویم که اسلام از طریق وحدت میخواهد جامعه را که بخش جدایی ناپذیر انسان است مورد توجه قرار دهد و از آن مراقبت کند. متاسفانه جریان های مادی در جامعه ما وحدت را یک مسئله سیاسی می دانند در حالی که اصلا وحدت واژه سیاسی نیست بلکه وحدت برای هر جامعه لازم و ضروری است و حتی این جریان های مادی در بین خودشان برای حفظ نظام اجتماعی هر کاری انجام می دهند پس میتوان ما به آنها بگوییم وحدت شما سیاسی است؟
اما بعضی از افراد در جامعه ما به نام وحدت متاسفانه تفرقه ایجاد می کنند و پرچم دار وحدت در جامعه میشود،در حالی که این آقایان متاسفانه صرفا لباس دین را به تن کردن ولی محتوا و ماهیت آنها کمک به تفرقه است. مقام معظم رهبری در ادربیهشت سال 1388 در میدان آزادی با این آقایان اتمام حجت کردند و فرمودند"هر کسی کینه یک فرد تسنن را در دل شیعه بکارد و همچنین کینه یک فرد شیعه را در دل یک فرد سنی مذهب بکارد،اینها نه سنی هستند و نه شیعه بلکه مزدور دشمن هستند چه بداند و چه نداند". متاسفانه در جامعه بعضی ها به این سخنان توجهی نمی کنند و منافع خودشان را در ایجاد تفرقه می دانند و ما هم هر روز شاهد این رفتارهای غلط از جمله توهین به لباس کرُد و اهل تسنن هستیم. این آقایان از لحاظ شنوایی مشکل دارند و اصولا سخن حق برای آنها قابل درک و فهم نیست و انچه به نفع جامعه باشد انجام نمی دهند بلکه کاملا برعکس بر ضد وحدت و فاصله گرفتن مردم از اسلام انجام خواهند داد.
جامعه ما امروز بیشتر شبیه به دوران خلافت حضرت علی علیه السلام است که عده ای با ایشان عهد و پیمان می بستند و بر خلاف عهد و پیمان رفتار می کردند و بیشتر دشمنان حضرت علی متاسفانه منافق بوده اند و امروز ما این گونه فرقه های منافق را مشاهده می کنیم. این حقیقت تاریخ اسلام است که فرقه باطل در هر زمان با لباس های مختلف در برابر دین اسلام مبارزه می کنند و امروز هم ما این فرقه های باطل را مشاهده می کنیم.
بعضی از افراد به اشتباه تصور می کنند که دوران حضرت علی علیه السلام تمام شده است،دوران حضرت حسین علیه السلام تمام شده است و نباید از آنها سخن گفت ولی مسئله حضرت علی و حسین نیست،مسئله حق و باطل است و حضرت علی و امام حسین هر دو حق بودند و هرگز دوران آنها تمام نمیشود،بلکه نبرد جبهه حق به رهبری حضرت علی و امام حسین و فرقه باطل در هر زمان خودشان را به جامعه نشان می دهند و امروز جبهه حق که از وحدت بین مسلمانان سخن می گوید در مقابل جبهه باطل ایستاده است و رفتارهایی را انجام می دهند که رنگ و بوی تفرقه را دارند و نمونه این سخن ما تخریب مساجد اهل تسنن و توهین به اقوام مختلف کشور است.
در استان کردستان ما شهید استاد شیخ الاسلام را داشتیم که در برابر فرقه باطل و عوامل تفرقه در داخل و خارج مبارزه و مجاهدت می کرد و در همین راه به شهادت نائل گردید و ایشان نمونه آشکار و بارز از وحدت در جامعه بودند و هیچ وقت در برابر کسانی که با اقدامات خودشان تفرقه ایجاد می کردند سکوت نمی کرد بلکه به نام وحدت اسلامی با آنها مبارزه و مجاهدت می کردند،اما امروز این آقایان که چنین رفتار و کردار را انجام می دهند در صف فرقه باطل هستند هر چند لباس آنها رنگ دینی داشته باشند. فرقه خوارج به نام قرآن با حضرت علی عهد و پیمان بستند ولی روز بعد به حضرت علی پشت کرده اند و همین فرقه باطل امروز به نام وحدت و انسجام اسلامی به دنبال تفرقه و نابودی جبهه حق هستند. متاسفانه در جامعه ما این فرقه کم نیستند که با رفتارها و کردار دشمنی خودشان را نسبت به اسلام و جامعه اسلامی نشان می دهند و برای آن دلیل دینی اقامه می کنند،در حالی که این رفتارها متاسفانه تخم کینه و نفرت را در دل امت اسلامی می گذارند و و فاصله بین مردم و نظام سیاسی را هر روز بیشتر می کنند و در آینده باید این آقایان جوابگو نتایج تاسف آور باشند. ولی آینده در دین اسلام برعکس جریان های مادی همیشه تاریک نیست بلکه آینده پر از نور و روشنایی جبهه حق است و فرقه باطل با هر نوع لباس و رنگ که باشند مسلما نابود خواهد شد..
مختار سلیمانی
منبع: تابناک