کشاورز هم درد و رنج مردم را می‌نمایاند و هم آرزوهای بهروزی و سربلندی ایرانیان را واگو می‌کرد. وقتی اثرهایی چون خانه قمر خانم، دایی‌جان ناپلئون، آتش بدون دود، هزاردستان، سربداران، پدرسالار و گرگ‌ها را می‌دیدی، آینه‌ای بود از فرهنگ ایران با همه فزونی‌ها و کاستی‌های آن و برگردانی از تاریخ ایران با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های آن.
در یادداشتی در روزنامه اعتماد به قلم عباس آخوندی آمده است: «محمدعلی کشاورز هنرمند نامدار و بازیگر یگانه و دردانه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران به سوی حضرت باری شتافت. دستِ کم سه نسل از ما ایرانیان از هر قشر و گروهی با او زندگی کرده‌ایم. او که ۵۰ سال روی صحنه تئاتر، سینما و تلویزیون ایفای نقش کرد، در گوشه‌گوشه ذهن ما زنده است و حضور دارد. او بخشی از تاریخ هنرِ نمایش ایران است.
بی‌گمان هر یک از ما چیزی از او چه در عالم واقع و چه در موقعیت ایفای نقش در عالم نمایش آموخته‌ایم و وامدار او هستیم. او به عنوان بازیگری پیشکسوت بی‌گمان برای بازیگران نسل‌های پس از خود منبع الهام بود و برای بینندگان تئاتر، تلویزیون کسی بود که با آنان همدلی و همنشینی می‌کرد و مردم در نقش و سخنان نقش و مسئولیت خود را می‌دیدند.
کشاورز هم درد و رنج مردم را می‌نمایاند و هم آرزوهای بهروزی و سربلندی ایرانیان را واگو می‌کرد. وقتی اثرهایی چون خانه قمر خانم، دایی‌جان ناپلئون، آتش بدون دود، هزاردستان، سربداران، پدرسالار و گرگ‌ها را می‌دیدی، آینه‌ای بود از فرهنگ ایران با همه فزونی‌ها و کاستی‌های آن و برگردانی از تاریخ ایران با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های آن. او که ۴۷ فیلم سینمایی چون خشت و آینه، کمال‌الملک، ناصرالدین‌شاه آکتور سینما، دلشدگان، روز واقعه و فیلم‌های برجسته دیگر بازی کرده بود، نمادی بود از نسل اول بازیگران بزرگ سینمای ایران که با خود سبکی را در عالم سینما به یادگار گذاشتند. او در ذهن و یاد ما جاودانه است. از درگاه حضرت حق شادی روان او را طلب می‌کنیم، به بازماندگانش تسلیت می‌گوییم و یادش را هماره گرامی می‌داریم.»