این پیام می‌افزاید: در طول سال، اگر چه دل‌های شیفتگان خاندان عصمت و طهارت(ع) مخصوصاً حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به یاد آن حضرت و حضور در آستان عرشی آن بزرگوار می‌تَپَد، ولی همگان منتظر ایّام با برکت ذی‌القعدة و میلاد عالم آل محمد حضرت رضا(ع) هستند که عهد خود را با آن حضرت تجدید و ایمان و شعور دینی خود را تازه و نو کنند.
این پیام تصریح می‌کند: اگر انسان در سخن از فضائل و مناقب آن امام هُمام، همه زبانهای گویا را در دهان داشته باشد و با هر کدام از آنها جاودانه، مدح و ثنا بگوید، از حرف نخستین مدح او، بیشتر نخواهد گفت و زبان حالش این شعر خواهد بود «این شرح بینهایت کز وصف یار گفتند حرفی است از هزاران کاندر عبارت آمد»
در ادامه این پیام آمده است: امّا به جهت «فَمَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ»، با آنکه در میدان و جهان وسیعی که سخن از عظمت‌های حضرت علی بن موسی الرضا(ع) ذرّه و کمتر از ذرّه هم در حساب نمی‌آیم، جسارت نموده و چند کلمه‌ای را عرضه می‌دارم که ابعاد متعدّد عظمت‌های حضرت رضا علیه آلاف التّحیّة و الثّناء، آن تجسّم بندگی و عبودیت خالص خدا، و بخش‌های گوناگون و بلکه متضادّ مناقب، فضایل و مواقف آن حضرت، همه در کتاب‌ها مضبوط و محفوظ مانده است.
این پیام می‌افزاید: خبار از مُغَیَّبات، گذشته و آینده زمان، علم به عوالم غیب، علم به شرایع و احکام اسلام، زهد و پارسایی و پرهیزگاری، عبادت، خوف از خدا و شبزندهداری، فروتنی و بردباری، خدمت و نصرت دین خدا و بیشتر و بسیارتر از اینها، همه ابعاد عظمت وجود آن حجّت خدا است.
این پیام تصریح کرد: در شرایط و اوضاع بعد از زندانی‌شدن حضرت موسی بن جعفر(ع) و نیز شهادت آن بزرگوار، موضع و موقعیت شیعه که ضعیف شده بود؛ با وجود حضرت ثامن الحجج امام رضا(ع) رو به قوّت گرایید و مذهب دوباره تشدید شد و به واسطه وجود مبارک آن حضرت، تشیع و ولایت اهل‌البیت(ع)، بلکه اسلام تجدید حیات پیدا کرد و حتّی در سطح دنیا، آن حضرت را مجدّد مذهب می‌دانند.
در ادامه این پیام آمده است: مطالب و علوم صادره از آن بزرگوار در خداشناسی و توحید و مبانی دین، همگان را دوباره متوجّه این کرد که اگر کسی علم و معرفت صحیح می‌خواهد غیر از محضر اهل البیت پیامبر در جای دیگری به آن دست نخواهد یافت و شما مباحثات علمی آن حضرت با سران ادیان و مذاهب دیگر را ملاحظه و مطالعه کنید، آن‌قدر ظهور علمی امام رضا(ع) فوق‌العاده بود که بدین سبب ایشان را با آنکه همه ائمه نور واحدند - «عالم آل محمدّ علیهم‌السلام» نامیدند.
این پیام می‌افزاید: به هر حال، جهات عظمت وجود مقدّس امام رضا(ع)، همه مایه برکت، سعادت و افتخار است؛ باید به ولایت آن حضرت افتخار نماییم و خود را در هر نقطه‌ی دنیا که هستیم مروّج و مبلّغ آموزه‌ها و تعالیم نورانی مکتب اهل‌البیت علیهم‌السلام خصوصاً معارف بلند و والای رضوی بدانیم.
در ادامه این پیام آمده است: در پایان با عرض خاکساری و عجز و ناتوانی از اظهار وجود، در عرصه‌ای که عرض وجود در آن، شأن انبیاء، اولیاء، بزرگان و اعاظم اصحاب است پوزش می‌طلبم. امید است هدیه این کمترین در بارگاه ملکوتی حضرت ثامن الائمة علیهم‌السّلام به شرف قبول نایل شود؛ «إنَّ الهَدایَا عَلى مِقْدارِ مُهْدِیها».
