تابناک ایلام ::این شبها بازپخش سریالی تاریخی به نام " بانوی عمارت " از رسانه ملی راشاهد هستیم ،سریالی تلویزیونی که به بررسی یک اتفاق تاریخی از دوران قاجار می پردازد.در سکانسی از این سریال ،"شازده" قربانی انتقام جویی هم خون خود " جهانبخش " می شود .
در این نمایش که جهانبخش به صورت مخفی عنوان " حضرت والا" را با خود همراه دارد ،با تکیه بر توان حلقه وفادارانش ،"ارسلان میرزا" یا همان شازده پسر عمو را به دست "یاور شریفی"یکی خشن ترین بازجوهای زندان می سپارد ،آنچنان شازده را تحت شکنجه سخت ونفس گیری قرار می دهند تا وی به ناچار اصالت خود را انکار کرده و خود را " سرباز یارعلی " خطاب می کند. به این مضمون "من سربازم ...من سربازم....سربازیارعلی ام من ...."
شازده داستان پس از مدتی با پایی چلاق و یونیفرمی سربازی از شکنجه گاه "یاور شریفی" همان نیروی وفادار حلقه حضرت والا! خارج می شود ،اما فشار وترس زندان آنچنان اندورنی وی را به هم می ریزد که تا ماهها پس از خلاصی از زندان همچنان خود را "سرباز یارعلی " خطاب می کند !
غرض از این مقدمه تاریخی ،بررسی وضعیت این روزهای فضای سیاسی کشور وبه تبع آن استان ایلام است ،هرروز که به پایان عمر مجلس یازدهم ودولت دوازدهم نزدک ونزدیک تر می شویم ،حال وروز مدیران اجرایی استان ما به سمت قهرمان داستان این روزهای تلویزیون غش می کند ،عده ای خود را در برزخ سیاسی اصلاح واصول گم کرده وحیران وسرگردان یا دنبال اصالت خود می گردند ،یا اینکه از ترس فردای خود می خواهند اصالت خود را انکار کنند.
بررسی سابقه سیاسی واجرایی برخی مدیران دستگاههای اجرایی در استان ایلام وضعیت عجیبی را پیش روی ما قرار می دهد ،اینجا با مدیرانی سرکار داریم که نقاب سیاسی خود را هر چهار سال یکبار تغییر داده و همچون آفتاب پرست خود را به رنگ شرایط موجود در می آورند ،در دولت اصولگرایی نقاب اصول بر چهره کشیده و با پیروزی دولت اصلاحات ،شبانه ریش را با تیغ زده وقهرمان شنبه پس از انتخابات می شوند!
حکایت این روزهای مدیران برزخی استان ایلام بی شباهت با "سرباز یارعلی " های داستان بانوی عمارت نیست،اگر آنجا شازده تحت فشار شکنجه اصالت خانوادگی خود را منکر شد ،اما اینجا هستند مدیرانی که ترس عقوبت از دست دادن پستهای مدیریتی آنان را وادار به انکار اصالت سیاسی اشان نموده است .
با نزدیک شدن به انتخابات مجلس دوازدهم ،هر روز به تعداد این سربازیارعلی های فضای سیاسی استان افزوده می شود ،مدیرانی که روزگاری با پرچم اصلاح طلبی کرسی مدیریت را تصاحب کردند ،اما امروز ترس از دست دادن این کرسی عاریتی ،آنان را از اصالت فکری وسیاسی خود بریده است ،به گونه ایکه حتی به خاطر حفظ ظاهر هم شده حاضر به نمایش همراهی خود با دولت یا جریانی نیستند که آنان را به این جایگاه رسانیده است .
مدیران کلی را می شناسیم که برخی از آنان از صبح انتخابات ریاست جمهوری تصویری از پروانه حزب خانوادگی را دردست گرفته ،برخی نیز حکم ستاد رییسی را بایگانی وحکم ستاد روحانی را در جیب میانی کت خود گذاشته وعده ای نیز شبانه به پروفایل های مجازی اشان تک زده ودستپاچه با تصویری از رییس جمهور پیروز آن را ادیت و متعاقبا از کیک قدرت سهم خود را مطالبه نمودند وبه راحتی به آن دست یافته ویا بر همان صندلی ماندگار شدند!
اما این روزها همان مدیران کل !دسته ای از سرباز یارعلی های فضای سیاسی استان را تشکیل داده اند ،سربازانی که اصالت خود را منکر شده و در پشت سر فرمانده ای جدید با نگرشی جدیدتر به خط شده اند ! بی گمان هر چه پیش تر برویم ،به صف این سربازان افزوده شده و به زودی ایلام به پادگانی از "سرباز یارعلی های" سیاسی تبدیل خواهد شد،سرباز یارعلی های که چوب حراج بر آبروی جریانات سیاسی و تحزب زده اند.
بدون شک حضور این سربازان که به راحتی اصالت فکری خود را منکر می شوند ،برای مدیریت کشور از سم مهلک تر است ،جریانات سیاسی کشور اعم از راست وچپ که این روزها جایگاه و پایگاه اجتماعی خود را از دست داده اند، باید بدانند که این سربازان در فردا روزی همین بلا را سرآنان خواهند آورد ،لذا ضروریست که به قیمت پیروزی خود ،مروج یک سیره نادرست و غلط در فضای سیاسی واجرایی استان نشوند.
احسنت واقعا "درست بیان و تحلیل کرده اید 
جناب اسدی عزیز از اول انقلاب این ریا کاری و نان به نرخ روز خوری جریان داشته و خواهد داشت .مدیرانی که روز در ستاد اصلاح طلبان و شب در جمع خصوصی اصولگرایان و یا برعکس حضور داشته اند .. تعجب از دولت و نماینده عالی دولت در استان بیشتر است که چگونه این گونه مدیران را منصوب کرده اند و اتفاقا یکی از آنها سابقه بیشتر سال مدیریتی در دولت یازدهم و دوازدهم را برعهده دارد و به قضاوت همه یکی از ضعیف ترین و بی عرضه ترین مدیران استان بود .....خودش میدونه کیه آنچه که در این نوشتار به آن اشاره شده نشان از "بی شخصیتی" افرادی دارد که بدون رعایت معیار شایسته سالاری و صرفا بر مبنای تمسک به این جریان و آن جریان به پست و مقامی دست یافته اند و تعجبی ندارد که برآیند کارنامه اینگونه افراد نزدیک به صفر باشد. گرچه تا زمانی که معیار انتخاب مدیران "ظاهر" آنان باشد، بیش از این هم نباید توقع داشت.