علی اکبر قیومی
بازار "تبلیغات" گرم است و دکه و دکان "مواعید انتخاباتی" داغ داغ. برخی از داوطلبان صدارت دولت، بدون ملاحظه محدودیت های کشور، بر آتش مطالبات مردمی هیزم می نهند تا در مسابقه حل معجزه آسا و فوری معضلاتی چون فقر و فساد و مسکن و ازدواج و اشتغال، گوی سبقت را از رقبا بربایند.
بعضی چنان از حل یکشبه مشکل ازدواج صحبت می کنند که گویا همه مقدمات عقد و عروسی برپاست و فقط با کمبود دفتر و محضر و عاقد مواجهیم!!
یا آنکه از شغل آفرینی در اقتصاد بیمار کشور چنان سخن می گویند که گویا تمام زیرساخت های لازم مهیاست و سرمایه گزاران داخلی و خارجی در نوبت ایستاده اند و اوضاع ارز و بازارهای جهانی و سهولت صادرات و ... همگی گل و بلبل است و فقط با فشار دادن یک "کلید"، چراغ اشتغال روشن خواهد شد!!
یا از حل فوری موضوع مسکن به گونه ای صحبت می شود که گویا همه عمله و بناهای کشور، بیل بر دوش و کلنگ در دست تنها منتظر "سوت" آغاز بازی از سوی آقای رئیس جمهور هستند!!
در مورد مبازه با معضل پیچیده و پرماجرای فساد و یا مسأله تاسف آمیز و پرخطر آسیب های اجتماعی نیز وضعیت به همین گونه است و تصور می شود با صدور یک بخشنامه و فرمان حکومتی، کرگدن ها نیز پرواز خواهند کرد!!
نمی خواهم از مواعید انتخاباتی، سابقه و صداقت گویندگان و یا میزان عملیاتی آنها صحبت کنم بلکه قصد دارم به عنوان یک مسلمان ایرانی و کارشناس کوچک که دغدغه امروز و آینده آیین و میهن خود را دارد توجه مخاطبان ارجمند را به چند نکته کوتاه جلب نموده و قضاوت به آنان بسپارم:
نخست آنکه تمرکز تمامی نامزدهای محترم بر موضوعات و محورهایی چون فقر، فساد اداری و اقتصادی، آسیب های اجتماعی (طلاق، حاشیه نشینی، اعتیاد و ...) اشتغال، مسکن و ازدواج، نشان می دهد که در مجموع اوضاع خوبی بر کشور حاکم نیست. کشور ما از جهات گوناگون اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی با مشکلات بزرگ و شاید در بعضی جای ها با بحران هایی خطیر مواجه است. برای عبور از این مخاطرات، بیش و پیش از هرچیز به اتحاد و انسجام و همراهی و همدلی نیاز است. زیر سوال بردن کلی کارنامه نظام، دیگران را به خیانت به کشور و انقلابی نبودن و ... متهم ساختن و در یک کلام کاستن از سرمایه اجتماعی و میزان اعتبار و اعتماد عمومی و ضربه زدن به وحدت متن مردم برای کسب رأی هیچ خدمتی به نظام و میهن و مردم محسوب نمی شود.
در ثانی، اگرچه مشکلات و موانع بسیار است اما ظرفیت های بزرگی در کشور وجود دارد که استفاده بهینه آنها در سایه تدابیر درست می تواند کارساز و گره گشا باشد. اما این مهم تنها در سایه اتحاد و امیدواری مردم به آینده (به عنوان بزرگترین سرمایه عمومی) و در فضایی امن، آزاد و آرام و با احترام و بکارگیری نخبگان و صاحبان صلاحیت با هر ایده و عقیده ای امکان دارد. با سیاه نمایی، ناامید ساختن توده ها، تخریب، توهین، باندبازی سیاسی، حذف بی وجه گروه هایی از جامعه با اسامی و عناوین مختلف و ... افق های آینده ایران چندان روشن نخواهد بود.
و بالاخره آنکه اطمینان داشته باشید هیچ دارویی برای حل یکشبه مسائل پیچیده فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی کشور در طبله هیچ عطاری پیدا نمی شود. در مسائل اجتماعی و اقتصادی ادعاهای اعجازگونه را از هیچ کس نپذیریم. حضرت حافظ می فرماید:
خوش بود گر محک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
محک تجربه و ترازوی عقل و انصاف و داوری وجدان و ایمان را به میدان بیاوریم تا فرصت ها را به هوا و هدر ندهیم که حسرت و اشک بعد از اشتباه را سودی نخواهد بود.