در روایات دینی و سیره پیامبر اخلاقمدار اسلام آمده است که بارها فردی از دور یا نزدیک به نزد ایشان شتافته و از فرط عذاب وجدان و تالم و تاسف اندرونی خویش و یا هر دلیل دیگر، بخشی از به درونیّات و سریّات خویش «بهویژه در حوزه کج جنبیاش در امور به غایت شخصی» را افشاگری آغازیدن کرده و پیامبر این اسوه تمام قد محترم شمردن انسان، روی از وی برگردانده و او را به سکوت فراخوانده و به تعبیر من و با بهرهگیری از اصطلاحاتی امروزی حوزه خصوصی فرد مومن و مسلمانه و یا غیرمسلمان را به مسالهای بین خود و خدایش واگذار کرده و در آموزهای به نهایت مهمتر پیامبر خود را «به عنوان رهبر سیاسی و مذهبی» از ورود به این ساحات پرهیز داده و ما را به عنوان پیروانش به این مهم فراخوانده است.