نخستین دلیل ناراحتی بسیاری از طرفدارن این زوج هنری شاید به موضوع بسیار مهم احتمال عدم پرشدن خلا این گروه باشد. و شاید دلیل دوم آن نیز این باشد که چراچهره شاخص این گروه طنز در شرایطی که در اوج موفقیت و محبوبیت خود بود از گروه جدا شد؟
اینها شاید بازتابی از افکار عمومی علاقمندان عرصه هنر استان باشد .اما اگر این موضوع را در بعدی دیگر واکاویم به مباحث مهمی شاید برسیم که یقینا نیازمند پرداخت جدی رسانه ها به موضوع است.
علیرضا رنجی پور در صفحه اینستاگرام خود دلیل این تصمیم را تلاش برای ممانعت از ، (از نان خوردن افتادن )اعضای این گروه عنوان کرده است.
مطلعیم که مدیر کل ارشاد استان در کش و قوس چالشی که با این گروه داشته است عنوان نموده است که به شرطی به این گروه مجوز اجرای نمایش می دهد که رنجی پور در این گروه نباشد. قرینه این مساله را باید در این مساله دید که بعد از جدایی داوطلبانه این هنرمند از این گروه مردمی ، بلافاصله مجوز اجرای گروه در برخی از برنامه های رسمی تبریز صادر گردیده است.
اما چرا رنجی پور در لیست سیاه دولت تدبیر و امید ومدیران استانی آن قرار گرفت؟
برای پاسخ به این سئوال شاید بد نباشد عملکرد رنجی پور در ماه گذشته را مرور کنیم.رنجی پور نسبت به اجرای یک ئتاتر نه چندان مناسب بنام ار آرواد با کارگردانی قلی اف آذربایجانی ، اعتراض می نماید. اعتراض او به اکران نمایشی است که میهمان ویژه آن شهردار تبریز و برخی از مدیران ارشد استان است . مضامین این تئاتر با فرهنگ مذهبی تبریز همخوانی ندارد و در همین منوال ، رنجی پور با اعتراض خود عملا شریک 20 ساله خود را به چالش می کشد و به این منظور خود به بصورت یک جانبه مجوز اجرای نمایش رسوایی 44 را لغو می کند.
در این مدت لغو مجوز اکران که سایر اعضای گروه ممر درامدی غیر از این برنامه ندارند رنجی پور را به بازبینی در تصمیم خود سوق می دهد اما این بار مدیر کل ارشاد زیربار صدور محوز برای اجرای این گروه نرفته و تلویحا شرط صدور مجوز را کنار گذاشتن رنجی پور از گروه اعلام می کند.
رنجی پور بخاطر اینکه مانعی برای امرار معاش همقطاران خود نشود کناره گیری از گروه را اعلام می کند. اما این بار با مساله دیگری مواجه میشود.
رنجی پور که سالهاست با برخی از اعضای گروه به چالشی فکری و تئوریک مبتلا شده بود او با این جدایی در واقع به سالها اختلاف فکری با گروه هنری بابک پایان می دهد.
رنجی پور در این اثنا خلا بزرگی را نیز پوشش می دهد . او عامدانه این بار به رخ مطالبات مهمی از مدیریت فرهنگی استان می پردازد . ظاهرا او در یافته است که دیگر بستر برای ظهور یک رنجی پور جدید فراهم شده است. او همچنانکه صمد سابق است اما این بار سخن از هنر متعهد به میان می آورد. او امرار معاش هنرمندان را مطرح می کند. عدم حمایت از هنر و هنرمندان آذربایجان شرقی را محل سئوال و اشکال میداند .
نگارنده این مساله را امری مبارک می داند که هنرمندان در ترازی از فرهنیختگی قرار گیرند که نه دیگر برای صدور مجوز بلکه با انچه در توان دارند برای ارتقای سطح فرهنگ مردم و در کنار آن ارتقای شرایط کار هنری مصروف دارند.
واقعیت ماجرا این است که سالهاست که هنر آذربایجان مورد غفلت اساسی مدیران این عرصه قرار گرفته تا جائیکه رهبر انقلاب برای تبیین شرایط فرهنگی جامعه ولنگاری فرهنگی را طرح نمودند که می توان نمونه بارز آن را اجرای تئاتر سخیف ار آرواد در تبریز دانست .البته واکنش دولت به این مساله تغییر وزیر فرهنگ بود اما به نظر می رسد تا کنون در استان آذربایجانشرقی برای ترمیم وضعیت هنری -فرهنگی استان اقدام عاجلی صورت نگرفت است
به نظر می رسد اکنون فضا وبهانه کافی برای نقد عملکرد مدیران فرهنگی استان فراهم شده است. باشد که هنرمندان و هنردوستان عزیز این خلا بسیار مهم را ترمیم نمایند.