به گزارش تابناک یزد،همیشه ورزشکاران حرفه‌ای از کمبود یا نبود امکانات حرف می‌زنند. همیشه
اعتقاد دارند که اگر امکانات کافی در اختیار داشتیم می‌توانستیم نتیجه
مطلوبی بگیریم. در مقابل نیز مدیرانی که از مهیا کردن امکانات سرباز
می‌زنند اعتقاد دارند مثلا فلان ورزشکار، در کشور آفریقایی، در بدترین
شرایط مدال المپیک می‌گیرد پس نبود امکانات نمی‌تواند مشکلی برای ورزشکاران
ما ایجاد کند.
در سال 79 دومین سالن اسکواش در ایران ساخته شد که خوشبختانه این سالن در
مجموعه ورزشی شهید صدوقی یزد بنا شد تا این اتفاق خوب باعث روند رو به رشد
برای ورزش اسکواش یزد و همچنین ایران باشد. ورزشکارانی که در این سالن
تمرین کردند توانستند نام استان را به عنوان مدعی در کشور و جهان مطرح
کنند. بدین منظور همشهری با یکی از قهرمانان این ورزش «محمد حسین جعفری»
گفت‌و‌گویی در این زمینه داشته که در زیر می‌خوانید.
-
از چه سنی این ورزش را آغاز کردید؟
از 13 سالگی به این ورزش روی آوردم. قبل از این ورزش، رشته‌های ورزشی زیادی
را امتحان کرده بودم. یک روز یکی از همکاران پدرم این ورزش را به من
پیشنهاد کرد. او یکی از بنیانگذاران این ورزش در استان بود. وقتی این ورزش
را به من معرفی کرد فکر کردم نوعی خوردنی است! اما به سالن تمرین که رفتم
دیدم لذت‌بخش است و 16سال است که در آن ماندگار شده‌ام. فکر می‌کنم اولین
کسی که به این ورزش در یزد روی آورد «مجید‌روحانی» بود و من بعد از او جزو
اولین نفراتی بودم که وارد اسکواش یزد شدم.
-
از چه زمانی ملی پوش شدید؟ عده‌ای معتقدند شما بعد از ورود به تیم ملی به یک آدم منزوی تبدیل شده اید، آیا این مساله صحت دارد؟
از 16 سالگی وارد تیم ملی بزرگسالان ایران شدم. چون جزو نسل اولی‌های این
ورزش در یزد بودم تمام رقبای من 15سال از من بزرگ‌تر بودند. از همان اول در
اردوی تیم ملی و در جریان مسابقات بودم. در مورد انزوا هم باید بگویم که
این‌گونه تربیت شده ام.از همان کودکی وقت تمرین و وقت خوابم مشخص
بود.همچنین بیشتر اوقات در اردوی تیم ملی و مسابقات بودم وفرصت نکردم حتی
شهر یزد را کامل ببینم. من نمی‌گویم که این روش حتما درست و تاثیر گذار است
ولی نسل امروز نیز برنامه‌ریزی‌ها و دغدغه‌های ما را ندارد. اعتقاد دارم
ورزشکار حرفه‌ای باید کاملا حرفه ای باشد، نه فقط در ظاهر.
-
همان‌طور که در رسانه‌ها مطرح شده است شما از طرف فدراسیون نمایندگی بخش
بیماری‌های خاص را عهده دار شده اید. در این زمینه توضیح دهید.
از چند هفته پیش نمایندگی فدراسیون در استان در بخش بیماری‌های خاص به من
محول شد. وظیفه‌ام در این زمینه به گونه ای است که باید افراد مبتلا به
بیماری‌های خاص، مبتلا به سرطان، معلولین و نیز جانبازان را به ورزش اسکواش
جذب کنم. همچنین در نظر داریم با کمک کمیته امداد و بهزیستی کودکان
بی‌بضاعت و بی سرپرست را با هزینه فدراسیون و کمیته امداد، استعدادیابی و
به این ورزش معرفی کنیم که امیدوارم بتوانم قدم‌های مثبتی در این زمینه
بردارم.
-
در حال حاضر وضعیت شما در تیم ملی چگونه است؟
به قولی من کاپیتان تیم ملی هستم اما در حال حاضر تیم ملی تعطیل است. برای
این‌که از شرایط مسابقه خارج نشوم روزی دو نوبت به تمرین می‌پردازم. کلا
سالی 4مسابقه بین‌المللی در جهان برگزار می‌شود که ما باید در دو مسابقه
با هزینه شخصی خود شرکت کنیم و اگر در این دو مسابقه شرکت نکنیم هزینه دو
مسابقه بعدی از طرف فدراسیون پرداخت نمی‌شود. بر همین اساس ماه بعد در
مسابقات جهانی مالزی با هزینه شخصی شرکت می‌کنم که اگر شرکت نکنم در
2مسابقه بعدی باید با هزینه شخصی شرکت کنم. در این مسابقه باید تقریبا
5/2میلیون تومان هزینه کنم. اما خوشبختانه در مسابقات مالزی تقریبا
هزینه‌ها جبران می‌شود، چون برای نفرات برتر مبلغی را در نظر می‌گیرند.
آخرین مسابقه‌ای که شرکت کردم، مسابقات قهرمانی کشور بود که به مقام سوم
رسیدم. آخرین مسابقه برون مرزی نیز مسابقات غرب آسیای اردن بود که در آنجا
نیز به مقام سوم رسیدم.
-
توقعات از ورزش اسکواش در استان بالا است. آیا می‌توانید جوابگوی این توقعات باشید؟
اسکواش یزد در رده بزرگسالان حرف اول را در کشور می‌زند. رتبه‌های اول ،
دوم و سوم بین من و «نوید ملک ثابت» و« محمد رضا ضیا کاشانی» هر سه از
استان در رده بزرگسالان دست به دست می‌شود. در گروه زیر 19سال نیز «سینا
باروت کوب» و «محمد قانع» جزو خوبان این رشته در ایران به حساب می‌آیند.
-
آیا تلاشی برای معرفی این ورزش به جوانان داشته اید؟
برای جذب نونهالان و نوجوانان خیلی تلاش کرده‌ام. مثلا با مسئول چند
پایگاه بسیج صحبت کردم که بچه‌های محل را به ما معرفی کنند یا یک سئانس در
مجتمع صدوقی اجاره کنند تا کسانی که با این ورزش آشنا نیستند آشنا شوند.
چراکه اکثر مردم این ورزش را نمی‌شناسند. فکر می‌کنم جذابیت این ورزش چیزی
کم تر از فوتبال و والیبال نیست.
-
چند تن از ورزشکاران ایرانی بدون مربی در المپیک شرکت کردند و اعتقاد
داشتند علم مربیان در ایران پایین است. آیا در رشته شما هم این موضوع وجود
دارد؟
مشکل مربی نداریم و تنها دلیلی که اسکواش یزد در ایران و جهان حرفی برای
گفتن دارد وجود مربیان سطح بالا و تحصیلکرده است. خوشبختانه نه تنها در یزد
بلکه استان‌های دیگر نیز با این مشکل روبه‌رو نیستند. شمشیر‌بازی هم که در
یزد رشد مطلوبی داشته به خاطر مربیان خوب است که در حال فعالیت هستند.
-
با سابقه بالایی که در این ورزش دارید آیا در زمینه مربیگری نیز فعالیت می‌کنید؟
چند وقت پیش مدرک مربیگری سطح 2 آسیا را دریافت کردم. در حال حاضر ورزشکار
حرفه‌ای اسکواش هستم. مربیگری در رده بزرگسالان کاری حرفه‌ای نیست اما چون
علاقه قلبی به این ورزش دارم و دوست دارم همیشه ورزشکاران درجه یکی در
استان و کشور داشته باشیم در رده سنی نونهالان هفته‌ای دو روز به مربیگری
می‌پردازم و سعی می‌کنم هرچه در این سال‌ها آموخته‌ام را در اختیار نسل
نوپای استان قرار دهم. همچنین همیشه سعی کرده‌ام با نشان دادن این ورزش به
مردم در حد توان افراد را به این ورزش جذب کنم، چراکه شاید بین این افراد
کسانی باشند که در آینده سرنوشت اسکواش ایران را تغییر دهند. همچنین
امیدوارم از سال 2020 که این ورزش المپیکی می‌شود بتوانیم ورزشکارانی را در
المپیک داشته باشیم که مدال آور باشند.
-
آیا غیر از ورزش حرفه ای به شغل دیگری مشغول هستید؟
کار من فعلا ورزش اسکواش است و ای کاش در کشور ما جا می‌افتاد که ورزشکار
حرفه‌ای که در سطح بین‌المللی فعالیت می‌کند نباید شغلی جز ورزش حرفه‌ای
داشته باشد؛ زیرا من برای ادامه دادن به این ورزش مجبورم روزی دو نوبت
تمرین کنم. درآمدی هم که از این ورزش کسب می‌کنم فقط ده تا دوازده میلیون
تومان است که در لیگ اسکواش سالیانه به حسابم واریز می‌شود. بنابراین اگر
حساب کنیم ماهیانه یک میلیون تومان حقوق من است؛ پس مجبورم در کنار این
ورزش به فروش لوازم ورزشی اسکواش بپردازم. از تیم ملی نیز حقوقی در یافت
نمی‌کنم. در صورتی که هنگام اردوی تیم ملی دو ماه در اردو هستیم.
همشهری