به گزارش تابناک یزد، روزنامه شرق در گزارشی با عنوان « فرهادی
برای «شجریان» نامه نوشت» نوشت: «سه هفته‌ای
تا هفتادوششمین زادروز خسرو آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان، باقی مانده و از
نوروز تا امروز، قلب «دلشدگان»ش هم نبض احوالات اوست؛ اویی که آوای «ربنا»یش، سال‌هاست
نورِ سفره افطار رمضان هر ایرانی شده و در ماه‌های اخیر، آرزوی تندرستی‌اش، دعای
روز و شب «رندان مست»یست که سالیان بسیار از «چشمه نوش» او سیراب گشته‌اند. «عشق داند» که چه شمار از مردمان، به «یاد ایام»ی
که او «شب، سکوت، کویر» و «چاووش» و «دیلمان»
و «دستان» خوانده، و «پیغام اهل دل» به گوش معشوق رسانده و «سرّ عشق» بر ما گشوده،
«انتظار دل» می‌کشند تا «شب وصل» دیگربار فرا رسد و این «آرام جان» از سفر طولانی‌اش، به
سلامت و سرخوشی بازگردد و «جان عشاق» را «نوا»یی مکرر دهد. باید به «فریاد» بگوییم:
فخر هنر ایران، استاد شجریان! تاب «ساز
خاموش»ات را نداریم و «دل مجنون»مان، از «آسمان عشق»، «بوی باران» مهر را طلب می‌کند.
زودتر به وطن بازگردید که نفس از انتظار در سینه‌مان حبس شده و معترفیم «بی‌تو به‌سر
نمی‌شود». جماعتی چشم‌به‌راه شجریانند و اصغر فرهادی، سینماگر پرافتخار ایرانی
در آستانه اکران تازه‌ترین فیلمش «فروشنده» از عشق و انتظارش برای استاد شجریان
نوشته است.
در بخشی از این نامه می خوانیم:« در حال پیاده‌روی احساس خوبی دارم که در
«جدایی نادر از سیمین» نام نازنین آقای شجریان را در یکی از صحنه‌ها آورده‌ام.یکی، دو سال بعدتر سوار ماشینی به سمت فرودگاه
می‌روم تا به ایران بازگردم. راننده هموطن نیست اما صدای استاد در حال پخش است در همه
مسیر. می‌پرسم «اهل کجایید؟» می‌گوید «مراکش» می‌پرسم «این موسیقی را که می‌شنوید می‌دانید
از چه کشوری‌ست؟»، «ایران». یکی از همکارانش که در جمع راننده‌ها با او رفیق‌تر بوده
چندی پیش این آلبوم را به او هدیه کرده. گفت معنای شعرها را نمی‌فهمد اما هربار می‌شنود
آرام می‌گیرد. همه مسیر تا فرودگاه شاردوگل، شب، سکوت و کویر است. بعدتر این خاطره
را برای خودشان هم تعریف می‌کنم. خاطره مرد مراکشی او را به یاد خاطره‌ای دیگر می‌اندازد
که دوستانشان نقل کرده بودند. دوستان آقای شجریان رفته بودند به سفری در شمال. در مسیری
میان جنگل، پیرمردی خسته، مانده در راه دست بلند کرده تا او را سر راه به روستایش برسانند
و آنها هم سوارش می‌کنند. لختی بعد از پیرمرد اجازه می‌گیرند تا موسیقی پخش کنند و
پیرمرد می‌گوید «اگر از آقای شجریان دارید، روشن کنید». آن هموطن غربت‌نشین در پاریس،
آن راننده مراکشی و این پیرمرد خسته روستایی، سهیم و همراه‌شدن در خلوت دلتنگی آدم‌هایی
در گوشه‌وکنار جهان چیزی‌ست بسیار بالاتر از شهرت و حتی بالاتر از محبوبیت. این را
به خودشان گفتم. گفتند: «آقای فرهادی، شهرت مثل سرعت بالاست. با سرعت پایین از روی
دست‌اندازها هم می‌توان گذشت اما در سرعت بالا عبور از روی یک سنگریزه هم می‌تواند
حاصلش واژگونی باشد برای همیشه». و این جمله‌ایست پرمسئولیت که از او به یادگار دارم.
این روزها دلتنگ او هستم. دلتنگ نگاه آرام و مهربانشان؛ خیلی‌ها دلتنگ اویند. یک سرزمین
دلتنگ اویند. چشم‌به‌راه آمدنتانیم، تندرست و برقرار.»