به گزارشخبرگزاری فارساز اردبیل، عصر امروز در تجمعی که کارگران معترض سبلان پارچه مقابل استانداری اردبیل انجام دادند، تنها خواسته آنها توجه به پرداخت مطالبات و بهبود وضعیت معیشتی خود بود که جز حق و حقوق خود چیز دیگری طلب ندارند.
در حالی اعتراضهای کارگری و اخراج کارگران در واحدهای تولیدی و صنعتی استان اردبیل بالا گرفته که مسؤولان این استان به جای رفع مشکلات موجود تنها به کلنگزنیهای بینتیجه روی آوردند در حالی که در دولت تدبیر و امید خبری از ثمربخشی این کلنگزنیها از کارخانه فولاد مشگین گرفته تا صنایع بخش کشاورزی نیست.
در این اوضاع و احوال نامساعد کارگری که در اردبیل دامنه آن افزونتر شده، باز هم کارگران سبلان پارچه نگران از پرداخت نشدن مطالبات خود دردشان را با اعتراض به گوش مسؤولان رساندند تا شاید لااقل در هفته کارگر خواستهها و مطالباتشان مورد توجه قرار گرفته و مسؤولان گوشه چشمی به این مشکلات داشته باشند.
صدها کارگری که از درد مشکلات متعدد و دغدغههای عذابآور در حوزه معیشت خود به جلوی استانداری پناه آورده بودند، باز هم ناامید این محل را ترک کردند تا قصه پرغصه آنها در پرداخت نشدن چندین ماهه مطالباتشان حتی عیدی سال جدید همچنان باقی بماند.
این کارگران که از بیتوجهی مسؤولان و صاحبان کارخانه در پرداخت به موقع حقوق و مطالباتشان گلهمند هستند از مسؤولان اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواستند تا به جای شعار دادن و ارائه آمار و ارقامهای مختلف به درد جامعه کارگری برسند چرا که واقعاً همینان در به حرکت در آوردن چرخه تولیدی و اقتصادی میتوانند نیروهای کارآمد محسوب شوند.
اما داستان طولانی و پرغصه کارخانه نساجی سبلان پارچه که در زمان افتتاح یکی از بزرگترین مجموعههای نساجی در سطح کشور و خاورمیانه محسوب میشد، در همان ماههای اولیه گرفتار مشکلات عدیدهای شد به طوریکه در کمتر از یک سال بیش از 70 درصد نیروهای این کارخانه اخراج شده و سبلان پارچه با کمترین ظرفیت و تنها در بخشهای محدود به فعالیت خود به مدیریت بانک تجارت و با عنوان «آرتا تجارت زرین» ادامه داد اما به دلیل اجحافی که صاحبان بانک در قبال مدیریت این کارخانه داشتند، با پیگیریهای انجام شده در اداره ورشکستگی قوه قضائیه این کارخانه به مستأجر جدید تحویل داده شد تا درگیریها بین بانک تجارت و مستأجر جدید بالا گرفته و ماههاست این کارخانه با تنشهای زیادی روبهروست به طوریکه دود این ناهماهنگیها به چشم کارگرانی میرود که به نان شبشان نیز محتاج هستند.