طی یک دهه اخیر در ایران توجه تماشاگرانه سیاسیون به فعالیت مجدانه برای تصاحب صندلی ریاست این فدراسیون مهم تبدیل شده و در آخرین نمونه شکست خورده محمد علی ابادی رییس دستگاه ورزش در دولت احمدی نژاد رسما و علنی برای ریاست فراسیون فوتبال ثبت نام کرد. در بررسی جهت گیری و تعلقات سیاسی کاندیداهای نهایی پست ریاست فوتبال ، خوشبختانه هر سه نفر تمایلات خود را طی سال های گذشته پنهان نکرده اند. دو اصولگرا مقابل یک اصلاح طلب...
انتخابات فدراسیون فوتبال بعد از چهار مرتبه تغییر تاریخ برگزاری ، بالاخره قرار است شنبه هفته آینده برپا شود و سه نامزد نهایی صندلی ریاست برای نشستن جای علی کفاشیان به رای مجمع مراجعه کنند.
به گزارش تابناک ورزشی، واکنش های محافل سیاسی به اخبار حوزه فوتبال در سراسر دنیا و البته ایران ثابت می کند که این رشته ورزشی مورد توجه جناح های سیاسی و افراد فعال احزاب گوناگون است .
طی یک دهه اخیر در ایران این توجه تماشاگرانه سیاسیون به فعالیت مجدانه برای تصاحب صندلی ریاست این فدراسیون مهم تبدیل شده و در آخرین نمونه شکست خورده محمد علی ابادی رییس دستگاه ورزش در دولت احمدی نژاد رسما و علنی برای ریاست فراسیون فوتبال ثبت نام کرد. کاندیداتوری که با دخالت کمیته انتقالی فیفا رد شد تا قرعه به نام کفاشیانی بیفتد که فقط برای پر کردن صحنه و گرم نشان دادن عرصه رقابت ثبت نام کرده بود.
کفاشیان که دو دهه پیش از بانک مرکزی به سازمان تربیت بدنی مامور شده بود، کمتر تمایلات سیاسی از خود بروز داد و به همین خاطر بدون تحریک حساسیت های جناحی و گروهی در اغلب دوره ها حکم مدیریت دریافت کرد. او در دوره مهرعلیزاده و دولت اصلاحات نفر دوم دستگاه ورزش ایران شناخته می شد و در دولت احمدی نژاد دبیرکل کمیته ملی المپیک شد! پیش از این دو دولت هم او در دوره ریاست جمهوری هاشمی مدتی کوتاه مسوولیت اداره فدراسیون دوومیدانی را برعهده داشت.
حالا بعد از هشت سال و هشت ماه ریاست یک چهره خنثی از لحاظ سیاسی، سه کاندیدا با تمایلات صریح و روشن سیاسی برای جای او دورخیز کرده اند. البته این تحرک در رسانه های دو جناح چندان نمود نداشته چرا که انتخابات فوتبال، انتخاباتی عمومی و سراسری نیست. 76 نفر قرار است رای خود را به گلدان ها بریزند و برای جلب نظر این افراد لابی بیش از تبلیغ اهمیت و کارکرد دارد پس در پشت پرده رایزنی ها تا روز 18 اردیبهشت بی وقفه ادامه خواهد داشت.
اما بدنیست جهت گیری سیاسی کاندیداهای موجود پست ریاست فوتبال برای چهارسال آتی را با هم مرور کنیم، خوشبختانه هر سه نفر تمایلات سیاسی خود را طی سال های گذشته پنهان نکرده اند.
مصطفی آجورلو؛ مردی برای تمام فصول
مصطفی آجورلو یکی از قدیمی ترین چهره های مدیریتی در فوتبال ایران است. او 25 سال پیش نخستین حکم فوتبالی اش را در هیات فوتبال نیروهای مسلح دریافت کرد. آجورلو از سال 75 یعنی 20 سال پیش در مقاومت و فتح مدیریت باشگاهی فوتبال را آغاز کرد و وقتی قالیباف فرمانده ناجا شد، آجورلو را به میدان آورد که سردار، باشگاه پاس را به عنوان مدیرعامل متحول کرد و تنها قهرمانی تیم فوتبال پاس در لیگ فوتبال در مدیریت آجورلو ثبت شد.
تغییر سیاست‌های نیروی انتظامی در دوران پس از قالیباف، منجر به رفتن آجورلو از این باشگاه شد، چرا که اساساً نگاه جدی قهرمانی به ورزش در مدیریت جدید نبود. این گونه شد که مصطفی همراه رییس پلیس موفق به شهرداری کوچ کرد و آنجا رییس سازمان ورزش شهرداری تهران شد و اتفاقات خوبی را در دوره مدیرتش رقم زد که ساخت صدها زمین چمن مصنوعی در سطح پایتخت یکی از بارزترین این اتفاقات بود.
آجورلو پس از بنیان نهادن رویکردهای تازه در این حوزه، سازمان ورزش شهرداری تهران را ترک کرد و مدیرعامل باشگاه استیل آذین شد. آجورلو همچنین برای دوره قابل توجه ریاست اتحادیه فوتبال را برعهده گرفت و اتفاقات مهمی را در این حوزه رقم زد. پس از آن نیز مجدداً به سپاه بازگشت و تخصصش یعنی مدیریت ورزش را در سال 89 برد. آجورلو با سوابق مدیریتی و جدیتی که از او سراغ داریم، یک مدیر عملگرا است که طرح های جدی برای مدیریت فوتبال دارد.
آجورلو پس از بنیان نهادن رویکردهای تازه در این حوزه، سازمان ورزش شهرداری تهران را ترک کرد و مدیرعامل باشگاه استیل آذین شد. آجورلو همچنین برای دوره قابل توجه ریاست اتحادیه فوتبال را برعهده گرفت و اتفاقات مهمی را در این حوزه رقم زد. پس از آن نیز مجدداً به سپاه بازگشت و تخصصش یعنی مدیریت ورزش را در سال 89 برد. آجورلو با سوابق مدیریتی و جدیتی که از او سراغ داریم، یک مدیر عملگرا است که طرح های جدی برای مدیریت فوتبال دارد.
عزیزالله محمدی /سردار بازنشسته ای که اصلاح طلبی اش را جار زد
شاید برای افکارعمومی که کمتر به عقاید سیاسی رییس پیشین و سختگیر سازمان لیگ آشنایی داشتند، دانستن این که عزیزمحمدی یک اصلاح طلب سفت و سخت است تعجب اور باشد اما او هیچگاه تمایلات سیاسی اش را پنهان نکرد.
سردار بازنشسته که در دوره او نهاد اداره فوتبال باشگاهی ایران پوست انداخت و صاحب ساختمان آبرومند و مجزا و همچنین درآمدی ثابت از محل حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی شد، برای انتخابات اخیر مجلس هم نام نویسی کرد و با آنکه مدرک علمی اش دکترا و سوابق جبهه و جنگش نیاز به مرور نداشت، از سوی شورای نگهبان ردصلاحیت شد و به رقابت مجلس راه نیافت.
پس تا اینجا عزیز محمدی ، نزدیکی بیشتری با جریان فکری قالب در دولت حسن روحانی دارد. اوطی چندماه اخیر بارها با عارف و همچنین چهره های جریان اعتدال دیدار داشته و اگر قرار بود دولت گزینه ای برای خودش معرفی کند ، قاعدتا آن چهره باید محمدی می بود اما چنین تمایلی بهیچ عنوان در چهره، صحبت ها و مواضع گودرزی وزیر ورزش و سایر دولتمردان دیده نمی شود و آنها فعلا همینکه کفاشیان قرار است برود، راضی اند.
مهدی تاج /اصولگرای خوش تکنیک!
او به استثنای تنها یک سال، طی دو دوره نایب رییس علی کفاشیان بود و به همین دلیل نسبت به دو رقیب خود به رییس فعلی نزدیک تر است. همین موضوع باعث شده او گزینه کفاشیان برای انتخابات لقب بگیرد و معرفی رییس خوش خنده به عنوان نایب رییس پیشنهادی این موضوع را قوت می بخشد.
اما از لحاظ تمایلات سیاسی، به رغم اینکه می توان تاج را به صراحت متعلق به جناح اصولگرا دانست اما تشخیص طیف تعلق خاطر او بسیار دشوار است. تاج در انتخابات 84 ریاست جمهوری همراه جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و حسین فدایی حامی محمود احمدی نژاد بود. تاج که زمانی مدیر فروش شرکت ذوب اهن اصفهان بود، بعد از انتخاب احمدی نژاد و با نظر مساعد علی آبادی به عنوان نایب رییس به فدراسیون وارد شد و نقش پررنگی در جلسات با او ایفا می کرد.
در انتخابات 92 نیز تاج از دکتر حدادعادل و سپس دکتر ولایتی حمایت کرد اما رفاقت نزدیک مهدی تاج با محمود اسلامیان باعث می شد او را جدا از قالیباف هم ندانند! چرا که اسلامیان از چهره های برجسته اردوگاه قالیباف شناخته می شد. با همین استدلال و با توجه به ارتباط اسلامیان با جهانگیری در دولت کنونی، تاج را می توان از این منظر به جناح حاکم نزدیک دانست.
با توجه به مطالبی که گفته شد ، ایرادی که اکنون برخی حامیان دولت به کابینه حسن روحانی به خصوص وزیر ورزش او وارد می دانند این است که چرا دولت تدبیر و امید، تدبیری برای رقابت های انتخاباتی و وارد کردن گزینه باب میل خود نیندیشیده است؟ این عدم معرفی کاندیدا و ابهام در جهت گیری وزارت ورزش البته اینطور توجیه می شود که دخالت دولت قبلی در انتخابات هر دو دوره بازخورد و نتایج مناسبی نداشته و نتیجه برعکس داده است.
هنوز قیافه عباسی وزیر ورزش احمدی نژاد در حال خروج از مجمع از اذهان پاک نشده. او که چهره ای دمق و حتی بدون لبخند تصنعی، شکست دکتر محمدحسین قریب را هضم می کرد و از سالن خارج می شد. گودرزی تمایلی به تکرار آن تجربه تلخ همتای پیشین خود ندارد و متوجه حساس بودن اعضای مجمع به تبعیت از فیفا، به دخالت دولت هست.
