از هق هق گریه های شبانه ات، می فهمیدم که سردار سرافراز ما شهید طوسی، فرمانده ای پروازی است، اهل دیار زمین گیرشده ها نیست، می دانستم که طوسی به خیمه ی سرخی، دل سپرده است که از سال 61 هجری قمری تا کنون از تمامی سرخ جامگان ولایتمدار، دل برده است.
هر سحرگاه، با آه، نگاه به دوردست ها می دوخت و در حسرت فاصله ی روزافزونی که با سبکبالان عاشق می گرفت، می سوخت!
پای در رکاب عشق می کرد و نای به نوای عشق می سپرد و آواز غریبانه اش در پهن دشت آزادگان، آنچنان طنین می انداخت که در دامنه های دل انگیزش، راز جاماندن دل عاشقش را علنی می ساخت!
شهیدی که در میادین عشق، پای بر زمین نمی نهاد و بال به آسمان می گشود، چشم از زمان نمی گرفت و راه به بهشت می پیمود!
او آنچنان می تاخت که دشمنی که ابتدا باد در غبغب می انداخت، از هراس تاختن او، قافیه می باخت و نگاه سهمگینش، قلب ستمگران را می گداخت و ناقوس مرگشان را می نواخت!
سردار سرلشکر، شهید مه پیکر، طوسی دلاور در مثل همانند مالک اشتر، ذوب در علی(ع) است و حتی زمانی که زنده است، شهید منجلی است و می توان گفت که او، علی متجلی است!
سکوتش، فریاد و سینه اش آباد بود، احساسش، ناشاد و افکارش آزاد بود و در مصاف استبداد، منتظر وعده ی میعاد بود!
فرمانده ای که کانون عشق به رزم آورانی بود که صدف گونه، درّ وجودش را در بر می گرفتند و در اقیانوس پهناور کراماتش، غواصی می کردند تا مرواریدهای غلطان نگاه او را در طرفه العینی شکار کنند!
اگر جنگ را به دو نیمه تقسیم کنیم، قطعاً نیمه اول آن به فتح خرمشهر عزیز می انجامد و نیمه دوم آن در فتح فاو تجلی می یابد و شهید طوسی که مبتکرانه، مهندسی فتح فاو را در عملیات والفجر 8 طراحی و اجراء کرده بود، یقیناً یکی از اصلی ترین پرچمداران دفاع مقدس است!
سردار طوسی، سروقامت روزگار ماست که با تحقیر مرگ، به همراه همه طلایه داران عشق، نظام سلطه را به سخره گرفت و با ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، بیسج آفرین شد و جامعه و کشور ما را بیمه کرد!
طوسی، مظلومیت کربلا را می فهمید، فلسفه عاشورا را می دانست، تنهایی حسین(ع) را می نگریست و ندای حسین زمان را می شنید و به آسانی عشق، خود را با شهدای کربلا می سنجید و می کوشید تا اکبر زمانه اش باشد!
طوسی، غربت اسلام را درک می کرد، مهجوریت قرآن را می دید، حقیقت عشق را لمس می کرد و تا انتهای وصل، از جان مایه می گذاشت و تا بی نهایت می رفت!
طوسی، بی ادعا اما عامل به کلیه ی اعتقاداتی بود که دیگران را به گرویدن به آنها فرا می خواند و خود نیز مدافع آنها بود!
طوسی، سردار بسیجی بود که همانند بسیجیان سلحشور، بی توقف می شتافت و سپاه دشمن را با اقتدار می شکافت!
طوسی، قهرمان محبت است و آغوشش، پناهگاه محبانی است که به پیشتازی او در خطوط مقدم و شب های تهاجم و خطر، دلگرم بودند!
طوسی، ترجمان تدبیر است که در اوج عشق، عقلانیت او زبانزد همه همترازان و حتی فرماندهان مافوقی است که او را نیکو کشف کرده و در قرارگاه مشترک از او مشاوره می گرفتند!
طوسی، نماد یک رزمنده ی بی تاب و نیز فرمانده ی ناب شمالی است که گاهی او را ستاره، گاهی خورشید، و گاهی هم قمر لشکر 25 کربلا تعبیر می کردند!
گمانم بر این است که طوسی علاوه بر اینکه به عنوان یکی از سه برادران شهید، قله نشین ارتفاعات عشق است ، به تنهایی نیز همانند شهدای تابناک کربلا، وصف ناشدنی، دست نیافتنی و و پایان ناپذیر است!
اگر روزی برای دفاع مقدس، روزشمار کامل و جامعی بنویسند، یقیناً می توان برای سردار سرلشکر طوسی عزیز، لحظه شمار نوشت تا همه بدانند که نسل شهادت و ایثار، ناآرام و بی قرار، آنچنان به جبهه پیمایی می پرداخت که گویا در تمام لحظه های حضور، طالب عبور و همچون مسافر سفری بی بازگشت بودند!
طوسی، می تواند به همراه تنی چند از همسنگران، تندیس پیوند جاودانه مازندران ولایتمدار با دفاع مقدسی باشد که به استناد دهها عملیات بزرگ و کوچک از غرب تا جنوب کشور و نیز به اعتبار ده هزار و چهار و شش شهید سرافراز مازندرانی، به کربلای حسینی گره خورده است و در بطن خود، مولد عاشوراهای متعددی بوده است که اینک، راهیان نور را زائران قتگاههای خود می نگرند!
سردار سروقامت روزگار من طوسی، نام تو را، هم بخاطر تو و هم بخاطر نقش تأثیرگذار تو در تربیت نسل جدید بسیج، بلند و عزیز و گرامی می داریم تا دنیا بداند، ملتی که الگویی همانند شهید طوسی دارد، تهدید پذیر نیست و تحریم او را به زانو نمی نشاند!
سردار سروقامت روزگار من طوسی، زندگی نامه تو مبارزه نامه و رزم نامه ایست که شاید رمز کامیابی نسلی است که هم انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند و هم با سربلندی در دفاع مقدس، راه حفظ نظامی را برای آیندگان تببین کرد که اصلی ترین کلیدواژه هایش بصیرت، مقاومت، ایثار و ولایتمداری اند.
سردار سروقامت روزگار من طوسی، وقتی مطالعه تو را به نسل امروز توصیه می کنم، به عینه در می یابم که آنها، افسانه های ذهنی دیروز خود را در تو عینیت امروزی بخشیده و تکرار قصه های رشادت ها و جوانمردی های شهدای کربلا را ممکن و در دسترس تلقی می کنند!
سردار سروقامت روزگار من طوسی، مطمئن باش که جامعه ما قدردان شماست و هرگز با نسل شجاع، وداع نمی کند و جاری بودن نام و یاد تو در اندیشه ی نسل امروز، اعجازآفرین است.
سردار سروقامت روزگار من طوسی، در بیست و هشتمین سالروز شهادت تو نیز همان داغی را در دل احساس می کنم که با خبر شهادت تو در خود حس کردم و نیز در روز تشییع جنازه ات که حتی کوچکتر از قنداقه ی کودکی هایت بود و بر دستان دخترت، تنها یادگارت با افتخار بلند شد و همچون قنداقه ی حضرت علی اصغر(ع)، پرچم و نماد مظلومیت ملتی شد که تاوان اسلام خواهی و استقلال طلبی شان را می پرداختند، تجربه کردم!
فلذا مطمئن باش که در ذهنیت ملت شهیدپرور ایران تا ابد سروقامت باقی خواهی ماند و راست قامتان جاودانه بسیاری را برای این انقلاب و نظام مقدس تربیت خواهی کرد!
یادت جاودان، نامت ماندگار و آرمانت برقرار باد
صادقعلی رنجبر