رحیم‌پور ازغدی گفت: مشکلات زیادی در ارتباط با مهاجران افغانستانی ساکن در ایران وجود دارد و نمی‌توان این مشکلات را انکار کرد، اما باید به این نکته توجه کرد که در زمینه نحوه تعامل با مهاجران، در درون مسئولان و تصمیم‌گیران کشور هم اختلافاتی وجود دارد که شاید قسمتی از این مشکلات نتیجه این مسئله است.
وی افزود: از نظر شخص بنده مهاجران افغانستانی اصلا خارجی نیستند و وقتی بیان می‌شود که جمع خاصی خارجی هستند، بنده اصلا مهاجران افغانستانی را جزو خارجی‌های به حساب نمی‌آورم، ما و افغانستان دو ملت نیستیم و وجود این مرزهای جغرافیایی و داشتن دو پرچم مسائلی اعتباری هستند و این مسائل همه از قرن 19 شکل گرفته است، در حالی که زبان، خط، آداب و مناسک دینی و فرهنگی ایران و افغانستان هر دو مشترک است.
وی ادامه داد: به دنبال تسلط غرب بر جهان اسلام در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 و شکل گرفتن این اعتبارات و مرزهای جغرافیایی، امت اسلامی به ملت‌های مختلف تقسیم شده و پشت سر آن مشکلاتی مانند تابعیت و قوانین متفاوت ایجاد شد، اگر چه این کشورهای تفکیک شده، به لحاظ تاریخی، فرهنگی و قومی یک ملت هستند.
رحیم‌پور ازغدی با اشاره به اینکه در حال حاضر در میان تصمیم‌گیران کشور دو نگاه کلی نسبت به مهاجران افغانستانی وجود دارد، ادامه داد: در میان مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران، نسبت به مسئله مهاجران دو نگاه متفاوت وجود دارد که هیچ کدام از این نگاه‌ها به معنی نفی و دشمنی با افغانستان و مهاجران افغانستانی نیست.
وی گفت: در نگاه اول، مشکلات داخلی ایران اعم از وقوع انقلاب و زیر و رو شدن تمام ساختارهای حکومتی، تحمیل طولانی‌ترین جنگ قرن بیستم بر ایران، اعمال طولانی‌ترین تحریم‌های تاریخ علیه ما و برخی دیگر از مشکلات، سبب شده که مسئولان نسبت به مسئله مهاجران بی‌تفاوت بوده و به مشکلات آنها توجهی نکنند و این مشکلات را منعطف به خود مهاجران بدانند و این مسئولان معتقدند که ایران، با وجود مشکلات فراوانی که امروز در سطح کشور وجود دارد، توان تحمل میلیون‌ها مهاجر افغانستانی را ندارد.
وی ادامه داد: در طرف مقابل اما عده‌ای با رویکرد اسلامی، معتقدند که به مشکلات مهاجران افغانستانی به هر نحوی که شده باید رسیدگی شود که بیانات امام خمینی(ره) در صدر انقلاب هم مؤید این مطلب است که با حمایت‌های خود مانع چنین برخوردهایی با مهاجران شد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار داشت: ایران در میان انبوه تحریم‌ها و مشکلات، میلیون‌ها مهاجر را پذیرفت در حالی که خود مردم ایران با مشکلات عدیده‌ای مواجه بودند، و از طرف دیگر به دلیل نبود برنامه درست و هوشمندانه عمل کردن، دچار مشکلاتی شد.
وی گفت: وجود برخی عوامل از جمله مسئله صادرات مواد مخدر از افغانستان و تبعات آن در ایران، وقوع برخی جرم‌ها در ایران و ختم کردن آنها به پای افغانستانی‌ها و نیز شکاف‌های فرهنگی میان دو جامعه، سبب شکل‌گیری اقدامات منفی در مورد مهاجران شد.
رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: ما در شورای عالی انقلاب فرهنگی از حق تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان مهاجر افغانستانی دفاع کردیم و مشاهده شد که به دنبال این تصمیم‌گیری‌های تغییراتی هم در امور تحصیل این قشر ایجاد شد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار داشت: در اوایل انقلاب اسلامی و در زمانی که مهاجران افغانستانی در حال مبارزه با شوروی بودند، در ایران هم شعار مرگ بر آمریکا و هم شعار مرگ بر شوروی می‌دادیم، در همین حال شوروی به امام خمینی (ره) پیشنهاد داد که در قبال مسئله افغانستان رفتار بی‌تفاوت داشته باشید و از مجاهدان افغانستان دفاع نکنید، اما امام خمینی (ره) به این پیشنهاد دست رد زدند و اذعان داشتند که هرگز این مسئله صورت نمی‌گیرد در حالی که اگر با این پیشنهاد شوروی موافقت می‌شد، قطعا جنگ ایران و عراق اینقدر طولانی نمی‌شد و مسلما تعداد شهدای ما کاهش می‌یافت.
وی همچنین به خوانش قسمت‌هایی از زندگینامه امام خمینی(ره) در مورد مسئله مهاجران افغانستان پرداخت و اذعان داشت: امام راحل در متن وصیت‌نامه خود ضمن رد سر خم کردن در برابر ارتش سرخ شوروی و ارتش سیاه آمریکا، مجاهدان افغانستان را به عنوان الگویی برای مبارزه با ستمگری ذکر کردند.
رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: مجاهدان افغانستان تنها ارتش دنیا بود که با وجود کمترین امکانات توانست در مقابل یکی از بزرگترین ارتش‌های دنیا ایستادگی کند و نخستین شکست ارتش سرخ شوروی را به آنها تحمیل کند.
