وی بیان داشت: هر چند ما حاکمیتی که در راس آن امام معصوم نباشد را قبول نداریم اما نباید تمام خلفا را با یک چوب راند، برای مثال در دوران آل بویه دوران درخشان اسلام و شیعه در ایران است و در آنجاست که برای معصومینی که در عراق مدفون هستند، گنبد و بارگاه ایجاد شد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام سلفی گری جهادی، تبلیغی را از دیگر جریانات عصر معاصر برشمرد و اضافه کرد: علاوه بر آنها، جریان سلفی گری سیاسی نیز با رویکرد به دست آوردن و حفظ قدرت روی کار است که اخوان المسلمین در زمان مرسی از نمونه های آن است.
وی عنوان داشت: تمام نامزدهای انتخاباتی در ریاست جمهوری مصر، رابطه با جمهوری اسلامی ایران را یکی از اهداف خود معرفی می کردند اما مرسی حاضر به ائتلاف با تکفیری ها شد.
وی با اشاره به بیانات رهبری در خصوص شیعه انگلیسی گفت: شیعه های انگلیسی و جریانات تکفیری هر دو آب به آسیاب دشمن می ریزند و با افکار خود جوانان مشتاق به اهل بیت را جذب خود می کنند.
این دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی افزود: در عصر امویان قلمرو اسلام وارد اروپا شد و در سال ۱۱۲ هجری مسلمانان از نظر میزان قلمرو به بالاترین حد ممکن رسیدند هر چند که با روی کار آمدن بنی عباس، بخش اروپایی جدا شد.
این پژوهشگر تاریخ اظهار داشت: در اهل تسنن اگر فردی توسط امام یا خلیفه پیشین خود انتخاب شود و یا با نیروی نظامی قدرت را بدست بگیرد، چه مردم از روی اشتیاق با او بیعت کنند و چه به وسیله زور، حکومتی مشروع دارد و باید از او اطاعت کرد.
رجبی دوانی گفت: از زمانی که اهل تسنن پنداشت که قدرت آنها رو به افول است، شیوه خلافت به روش گذشتگان خود را برگزیدند و آن را اجرا کردند.
وی با اشاره به جریان فردی به نام «احمد بن حنبل» عنوان کرد: نسبت به اهل بیت تا زمان این فرد دیدگاه منفی وجود داشت و حتی در حکومت بنی امیه به ساحت امام علی(ع) جسارت می شد اما او مسئله "تربیع" را مطرح و ثابت کرد که حضرت علی(ع) یکی از خلافای راشد اسلام است.
این استاد دانشگاه افزود: آل بویه نیز در سال ۳۳۴ هجری قمری وارد بغداد شد و شعائر اهل بیت را زنده کرد و اقدام به برگزاری جشن عید غدیر کردند و برای نخستین بار عزاداری امام حسین را در دسته های سینه زنی راه انداختند.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) اظهار کرد: در آن دوران به ولایت امیرالمومنین شهادت داده می شد و "حی علی خیر العمل" نیز به اذان برگشت، با اینکه آل بویه هیچ فشاری بر اهل تسنن وارد نمی کرد اما جریانات تندروی اهل سنت، شیعه را به عنوان یک مذهب قبول نداشتند و به دشمنی با آنها برخاستند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام اضافه کرد: جریانات تکفیری در حال حاضر ریشه های عمیقی در گذشته دارد و برای مثال جریانات تندرو تسنن به مناطق شیعه نشین حمله و ساکنین آن را زنده زنده در آتش می سوزاندند اما آل بویه به دلیل اینکه به حمایت از شیعه محکوم نشود با هر دو گروه برخورد می کرد و سران آن ها را به تبعید می فرستاد.
وی با اشاره به وجود فرقه های زیاد در مذهب تسنن ادامه داد: در آن دوران اجتهادهای زیادی در بین اهل تسنن رخ می داد و باعث به وجود آمدن چندین فرقه شد، در این هنگام دستگاه حکومت وارد عمل شد و ۴ فرد را معرفی کرد و دستور داد که تنها باید از این افراد اجتهاد شود.
رجبی دوانی گفت: بعد از آن «ابن تیمیه» روی کار آمد و معتقد بود که مسلمانان سه قرن بعد از ظهور اسلام، بهترین بندگان بودند و باید طبق نظر همان ها عمل کرد، و او حتی با اشعری ها که از نظر مبانی فکری با اهل حدیث هم نظر بودند نیز درگیر شد و برای اولین بار واژه سلف را به مسلمانان اوایل اسلام اطلاق کرد.
این کارشناس تاریخ اسلام عنوان کرد: «سلف» در اصطلاح لغوی به معنای گذشته است و اگر این کلمه با صالح همراه شود منظور گذشتگان پاک هستند، این تعریف در اهل تسنن باب شد و معنای آن اصحاب پیامبر بود.
این پژوهشگر تاریخ اسلام اضافه کرد: ابن تیمیه اولین فردی بود که شیعه را مشرک خواند و توسل و زیارت را حرام اعلام و حتی عقاید و شبهات بی اساسی را نیز به مذهب شیعه وارد کرد اما دیدگاه های تند او باعث دستگیری و اعدام وی شد.
دوانی با اشاره به اینکه در قرن ۱۲ هجری به طور موازی جریان تکفیری خبیث در حجاز و شبه قاره هند به وجود آمد ادامه داد: در دوره خلافت عثمانی ها، وهابیت به کربلا حمله و سر شیعیان آن منطقه را جدا و اقدام به تخریب گنبد و بارگاه امام حسین را نیز کردند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام اظهار کرد: وهابیت بعد از آن به نجف رفتند اما مقاومت مردم آن منطقه باعث عقب نشینی و به سمت مدینه حرکت کردند و خرابی های زیادی را در آن شهر به وجود آوردند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: فتحعلی خان قاجار در ایران که از جنایات آنها به خشم آمده بود، لشکر خود را به سمت آنها روانه و آنها را سرکوب کرد، اما این گروه به طور کامل نابود نشد و در جنگ جهانی اول با حمایت گسترده توانستند به عربستان حمله و بقیع را ویران کنند.
