به گزارش تابناک مازندران ، خبر مازندران نوشت: آنهایی که جایگاه درخت را قربانی لوله، جاده، سد و ساختمان می‌کنند، نمی‌دانند در چه معامله ناسوددهی مشارکت کرده‌اند!
کمتر از ۷درصد ایران را رویشگاه جنگلی واقعی دربرگرفته، این یک نابخردی بزرگ و گناهی نابخشودنی است که همه عملیات تکنوژنیک خود را به همان هفت‌درصد که ضامن حفظ منابع آب، خاک و هوای وطن است، هدایت کنیم. بیاییم آن هفت درصد را برای همیشه حفاظت‌شده اعلام کرده و در طول یک برنامه ده ساله، وسعتش را به ۲۰ درصد مملکت افزایش دهیم تا بماند این سرزمین مادری برای آیندگانی که ما را قضاوت خواهند کرد.
درختان، سربازان جبهه مقدم حفظ تاب‌آوری آب، خاک، هوا و زیگونگی سرزمین محسوب می‌شوند. آنها ۳۳ خدمت به زیست‌بوم ارایه می‌دهند و ارزش خدمات هر درخت در یک اقتصاد سبز به هزاران دلار می‌رسد.
کمتر زیستمندی را بتوان سراغ گرفت که چنین پربرکت به حال زمین باشد. اغلب آدم‌ها فقط درخت را در سایه‌اندازی‌اش، میوه‌ها و تولید چوبش می‌شناسند. در حالیکه هر درخت یک آبخیزدار است و می‌تواند تا ده متر مکعب آب را در آبخوان هدایت کرده یا به ظرفیت گرمایی ویژه بیافزاید.
در هفته درختکاری هستیم. ما باید نشان دهیم درختان را چون فرزندان خود عزیز می‌داریم. همانگونه که هرگز کودکان خود را پس از تولد رها نمی‌کنیم، این نهال‌های جوان را هم رها نکرده و پس از درختکاری، درخت‌داری را در اولویت می‌دانیم. اینگونه می‌توان به آینده تاب‌آورانه رویشگاه‌های جنگلی وطن در هیرکانی، ارسباران و زاگرس امیدوار ماند.
یادمان باشد: اقتصادی که از محل فروش، ریشه‌کنی و تاراج جنگل‌هایش تولید پول و کار کند، درست مثل آدمی است که با فروش کبد، ریه، قلب، کلیه و خونش بخواهد زندگی کند!
محمد درویش (کنشگر محیط‌زیست)