به گزارش تابناک خراسان جنوبی؛ خراسان جنوبی قطب پرورش نام آوران علمی بسیاری است که از جمله آن می‌توان به پروفسور محمد حسن گنجی پدر علم جغرافیا، کاظم معتمد نژاد پدر علم ارتباطات، غلامحسین شکوهی پدر علم تعلیم و تربیت ایران و پروفسور مهدی بلالی مود پدر علم سم شناسی ایران اشاره کرد.
همین میدان داری خراسان جنوبی در زمینه پرورش نخبگان علمی در عرصه‌های مختلف سبب شده تا از این استان به عنوان مرکز پرورش نیروی انسانی یاد شود.
یکی از این مشاهیر و نام آوران هم پروفسور مهدی بلالی مود است که خراسان جنوبی همیشه به وی افتخار می‌کنند چرا که او معالج جانبازان بسیاری است که در اثر حمله شیمیایی نیرو‌های بعثی عراق به ایران صدمه دیدند و نیاز به معالج و درمان داشتند.
این پزشک معالج همه توانش را بعد از تحصیل صرف این شهیدان زنده انقلاب اسلامی کرد تا کوله بارش پر باشد از دعای این سرافرازان وطن.
او که اهل مود خراسان جنوبی است و مفتخر است به این که پدرش موذن مسجد جامع این شهر بوده و از راه کشاورزی و دامداری زندگی می‌گذارنده است.
وی که دانش آموخته رشته شیمی و پزشکی است با این که استاد دانشگاه در اسکاتلند بود وقتی که می‌فهمد رژیم بعثی عراق با این وارد جنگ شده و می‌خواهد از بمب شیمیایی نیز برای بمباران استفاده کند با این که رئیس دانشگاه اسکاتلند با استعفایش موافقت نمی‌کند به همراه همسرش که داندان پزشک کودکان است سال ۱۳۶۰ به ایران باز می‌گردد.
بازگشتی که در آن احساس بر تفکر می‌چربد
او عشق به وطن و جایی که در آن ریشه دارد را به همه امکانات و رفاه در خارج از کشور ترجیح می‌دهد و به ایران بازمی گردد و به گفته خودش در این بازگشت احساس بر تفکر چربید و به همین خاطر پا به میدان معالجه بیماران و مصدومان شیمیایی هشت سال جنگ تحمیلی گذاشتم.
پدر علم سم شناسی خراسان جنوبی این تاج افتخار را با هیچ چیز دراین دنیا عوض نمی‌کند چرا که اگر آن زمان برای معلج مصدومان شییمایی بازنمی گشت برای همیشه عمر عذاب وجدان او را می‌کشت.
همه هم او را بعد از بازگشت منع از کار بسیار می‌کردند چرا که شاید نیمی از شبانه روز یا بیشتر روز و شبش را به معالج و درمان این بیماران اختصاص می‌داد و از این بابت هم بسیار خوشحال و خرسند بود که بدون هیچ پاداشی این گونه شده همدل و همراه سرافرازان وطن.
پروفسور بلالی مود که در این همه این سال‌ها با همه احساس به مصدومان شیمیایی خدمت کرده است حتی ویزا ندارد تا چه برسد به ویزای اقامت در کشور دیگری.
خواسته اش هم از جوانان این است که صبور باشند چرا که گذشت زمان همه چیز را حل می‌کند.
همچنین امیدوار به آینده ایران به آن جایی که در آن ریشه دارند باشند.
شرح زندگی پدر علم سم شناسی ایران در یک نگاه
پرده اول زندگی مهدی بلالی مود
مهدی بلالی مود ۱۵ شهریور ۱۳۲۱ شمسی در مود بیرجند پا به عرصه وجود نهاد. تحصیلات ابتدائی را در مود و زاهدان و متوسطه را در دبیرستان شوکتی بیرجند (خرداد ماه ۱۳۴۰) به پایان رسانید.
تحصیلات دانشگاهی را ابتدا در رشته شیمی و سپس در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغازکرد و در خرداد ۱۳۴۳ به اخذ لیسانس شیمی و در خرداد ۱۳۴۹ به دریافت دکتری پزشکی نائل آمد.
سال ۵۱ به سمت مربی پزشکی قانونی و مسمومین دانشکده پزشکی مشهد استخدام و مشغول به کار شد.
پروفسور بلالی سال ۵۴ به سمت استادیاری و سرپرستی بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع) منصوب شد و طی سال‌های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ مدیریت امور آموزشی دانشکده پزشکی مشهد را نیز عهده دار بود.
وی در تیرماه ۱۳۵۷ برای گذراندن دوره تخصصی سم شناسی بالینی در دانشکده پزشکی دانشگاه ادینبورگ عازم بریتانیا ش و درکوتاه‌ترین زمان ممکن، به اخذ دکتری تخصصی (Ph.D) با درجه ممتاز در رشته فارماکولوژی و سم شناسی بالینی نائل آمد (تیرماه ۱۳۶۰).
پس از دریافت تخصص درمان شناسی و فوق تخصص مسمومیت ها، در مرداد ماه همان سال با عنوان استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه ادینبورک استخدام و در مرکز درمان شناسی و درمان مسمومین بیمارستان سلطنتی ادینبورگ مشغول به کار شد.
پرده دوم، بازگشت به وطن
پروفسور بلالی دی ماه ۱۳۶۰ با عشق خدمت به وطن و در شرایط جنگی به مشهد بازگشت و با سمت استادیار و سرپرست بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع)، وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه مشهد مشغول به کار شد.
اردیبهشت ۱۳۶۴ به سمت دانشیاری و مهر ماه ۱۳۷۰ به مقام استادی گروه آموزشی بیماری‌های داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ارتقاء یافت.
پروفسور مهدی بلالی در تاسیس دانشکده علوم پزشکی بیرجند مشارکت داشته و از سال ۱۳۶۷ به عنوان عضو هئیت امنای این دانشکده در مشهد همکاری کرده است.
وی همچنین از سال ۱۳۸۲ سردبیری مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند را عهده دار است.
او عضو هیات موسس انجمن سم شناسی و مسمومیت‌های کشور (از خرداد ۱۳۷۱ تا مهرماه ۱۳۷۷) و از مرداد ۱۳۸۰ تا مهر ماه ۱۳۸۲ ریاست هئت مدیره این انجمن را عهده دار بوده است.
پروفسور بلالی از تیرماه ۱۳۷۰ به مدت سه سال به عنوان عضو کمیسیون پزشکی شورای پژوهش‌های علمی کشور فعالیت داشته است.
وی دبیر هفتمین کنگره فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران (مهرماه ۱۳۶۴) و سومین کنگره سراسری مسمومیت‌ها (مهرماه ۱۳۷۲) و همچنین مدیر امور بین المللی اولین کنگره بین المللی پزشکی گاز‌های شیمیائی جنگی (خرداد ۱۳۶۸) بود.
پرده سوم؛ مسئولیت هایش خارج از مرز‌ها
پروفسور بلالی در خرداد ۱۳۶۳ به عنوان عضو جامعه سم شناسان بالینی اروپا و در مرداد ۱۳۶۵ به عضویت فدراسیون جهانی سم شناسی بالینی و مراکز کنترل سموم و در آبان ۱۳۷۳ به عضویت هیئت مدیره و دبیر منطقه‌ای مدیترانه شرقی این فدراسیون انتخاب شد.
وی از مرداد ۱۳۶۵ به عنوان کارشناس افتخاری و مشاور سم شناسی بالینی سازمان بهداشت جهانی فعالیت داشته و از اسفند ۱۳۶۹ تا کنون سرپرستی چندین گروه کار پروژه سم شناسی بین المللی (INTOX) این سازمان را عهده دار است.
پروفسور بلالی از سال ۱۳۷۹ تا کنون عضو کمیته برنامه ریزی ایمنی شیمیائی و سم شناسی (IPCS) سازمان بهداشت جهانی است.
وی در آبان ۱۳۶۹ به سمت نائب رئیس جامعه سم شناسی پزشکی آسیا و اقیانوسیه و در آبان ۱۳۷۳ در تایپه پایتخت تایوان به ریاست این جامعه انتخاب شد و تا آذر ماه ۱۳۸۱ این سمت را به عهده داشت.
پروفسور بلالی ریاست اولین کنگره بین المللی سم شناسی پزشکی آسیا واقیانوسیه و همچنین پنجمین کنگره سراسری سم شناسی ومسمومیت‌ها که در مهر ماه ۱۳۷۶ در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد عهده دار بوده است.
او در بسیاری از همایش‌ها و کنفرانس‌های ملی، بین المللی و جهانی درمان شناسی، فارماکولوژی و سم شناسی بالینی به عنوان سخنران مدعو شرکت کرده و ریاست جلسات و گروه‌های کاری و کارگاهی را دارا بوده است.
پروفسور بلالی عضو فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران و هیات‌های ممتحنه و ارزشیابی رشته‌های تخصصی سم شناسی و مسمومیت‌ها در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می‌باشد.
نامبرده در خرداد ۱۳۷۶ به عضویت دائمی آکادمی علوم جهان در حال پیشرفت (TWAS) که مرکز آن در کشور ایتالیاست، انتخاب شد.
پروفسور بلالی در مرداد ۱۳۸۳ به عضویت شورای علمی مشورتی سازمان منع سلاح‌های شیمیائی (لاهه، هلند) انتخاب و در پنجمین نشست این شورا در اسفند ۱۳۸۳ به اتفاق آرا به نائب رئیسی این شورا انتخاب شد.
پرده چهارم؛ تالیفات پروفسور بلالی
وی صاحب تالیفات و انتشارات متعدد در زمینه‌های شیمی، سم شناسی پزشکی، درمان شناسی و مسمومیت‌ها شامل ۲۱ کتاب و منوگراف (تک نگار) به زبان‌های فارسی و انگلیسی، ۹۰ مقاله علمی در نشریات پزشکی و مجلات علمی داخلی و خارجی و ۲۱۲ خلاصه مقاله در کنگره‌های علمی و کنفرانس‌های پزشکی کشور و بین المللی به زبان‌های فارسی، انگلیسی و فرانسه است.
نامبرده جوائز و تقدیر نامه‌های متعددی در زمینه‌های مختلف آموزشی، پژوهشی، بهداشتی و درمانی مرتبط با سم شناسی و مسمومیت‌ها در سطح کشور و در مجامع علمی بین المللی کسب کرده است.
پزشک نمونه سال ۱۳۷۹ کشور و سال ۱۳۸۱ استان خراسان، پژوهشگر نمونه سال ۱۳۶۴ دانشگاه مشهد و پژوهشگر نمونه کشور و دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۸۴، جوائز بهترین سخنرانی و پوستر از همایش‌های بین المللی سم شناسی در سال‌های متعدد وی است.