تابناک رضوی: باز هم دوستی، هنرمندی ، انسانی و خادمی از خطه فرهنگ این مُلک رفت و نه صدایی و نه حرکتی از سوی متولیان امر دیده نشد.
بر این بی رحمی ها نمی توان گفت و پذیرفت که دیگر عادت کرده ایم که بدانند بر آنچه میل و مایه آرامش این میز پرستان است، عادت کردن یعنی تسلیم خواسته آنان شدن.
ابرلز تاسف و افسوس برای این گونه مدیران کاری بس عبث است که نه در زمانه حیات اهل فرهنگ آن می کنند که باید کنند و نه در بیماری و پس از مرگ آنان آن می کنند از باب وظیفه ای که دستمزد گرفته اند و بلکه در همه حال در پست خویش گرم تر می لمند که دلخوشند و بی دغدغه که کسی و جایی نه کرده و نه ناکرده آنان را خواهد سنجید که اگر چنین نبود در این سال نحس که پی درپی شاهد کوچ پیوسته دوستان و رفقای فرهنگ و هنر خراسان بودیم ، می دیدیم که چنین نبوده ، و بدا بر آنها که چنین کردند.
تنها دلخوشم برای رفیق سفرکرده مان "سعید تشکری" و مانند او که توفیق یافتند قبل از موعد کوچ آنچه را باید کنند ، انجام دادند و سرفراز وداع کردند .
کارنامه بجا مانده از سعید، بهترین مایه آرامش خواهد بود برای خانواده محترم او ، همراه با تسلیت و آرزوی آمرزش و علو درجات افزون تر برای روح آرام گرفته اش.
مجتبی انوریان یزدی_۲۰ بهمن ۱۴۰۰_مشهد
