کد خبر: ۹۹۹۳۷۱
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۰ 07 October 2021

تابناک رضوی: زیستن بر جغرافیای واحد، همسایگی می آورد اما خویشاوندی، نه! این درست که برخی همسایه ها به تجانس رسیده و چنان به لحاظ انسانی و اخلاقی و معرفتی به هم نزدیک می شوند که می توان آنان را نزدیک تر از برخی خویشان خواند اما رابطه نسبی آنجا که به پدر فرزندی ارتقا می یابد، معجزه ای دارد که در هیچ نسبت دیگری نمی توان سراغ گرفت. همین هم باید ما را به تکاپویی سازنده اندازد که از زیست در یک جغرافیا با امام به همسایگی برسیم و در گذر از این مرحله مهم، خویشاوندی یابیم و به رابطه ابوت و بنوت ارتقا دهیم. در نگاه ما، امام رضا (ع) ادامه امام علی و پیامبر است. وقتی رسول اعظم الهی خود و مولا علی را پدران امت می دانند و می خوانند، این نسبت پدری از ایشان در میان امامام معصوم(ع) نسل به نسل می گردد و می رسد به حضرت رضا (ع) که به عنوان امام، پدر ما عنوان می گیرند. پدر همه امت. حضرت رئوف، این نسبت را به کمال رسانده و همواره دست ما را گرفته است اما ما هم آیا فرزندان خوبی بوده ایم؟ فرزندانی که قرابت جغرافیایی را به قرابت معنوی و فرهنگی و رفتاری در آورده باشد و "حقِ میراث" داشته باشد؟ سهم مشخصی در ارث داشته باشد و حتی محق به خونخواهی حضرت پدر از مامون باشد و به فرداهای انتقام نگاه داشته باشد؟ به هر حال ما در زیارت عاشورا به خون خواهی حسین(ع) از قاتلان توجه داریم و این قابل بازتعریف نسبت به خون همه امامان شهید هم می تواند باشد چه بر اساس روایت حسنیِ "مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ" همه امامان که پدران معنوی ما هستند به شهادت رسیده اند و ما را به عنوان فرزندان، حق خون خواهی است اما...
سخن که به این جا می رسد، من بر سر ایمان خویش می لرزم چه ما وقتی می توانیم به خون خواهی برخیزیم و یا از این بنوت و ابوت، بهره ای در خور داشته و سفره نشین میراث امام باشیم که به گناهان بزرگ، رابطه فرزندی را قطع نکرده باشیم و با کشتن ایمان خویش، در شمار محرومان از ارث قرار نگیریم. به هر حال، قانون ارث اسلام در" تَرَکِ معنوی" هم قابل تعریف است و طبقات ارث نیز هم پس اگر می خواهیم از امام رضا ارث ببریم باید رفتاری داشته باشیم که رابطه فرزندی را تعریفی شایسته باشد. این هم یعنی چنان زندگی کنیم که ایشان، حدیث به حدیث، طراحی فرموده اند. زیستی در هندسه امامت است که ما را در شمار میراث بران امام قرار می دهد. و الا شعارش را به بهترین شکل، خود مامون داد که خود قاتل است. او هم شعار داد و هم در شهادت امام خود را صاحب عزا خواند. این مسئله باید به هوشیاری ما بیافزاید که فقط با زیستن به سبک امام است که می توان رضوی شد. چنین زندگانیی است که همه انسان ها را می تواند به شناسنامه معرفتی، تسجیل کند. مراقب خود و این شناسنامه گرانقدر باشیم.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار