تابناک رضوی: شعارهامان، نام گذاری ها مان همه ریشه در یک شعور دینی داشت. در محکماتِ قرآنی می خواندیم و با محکِ وحیانی می سنجیدیم و عنوان می دادیم. خمینی را، روح الله الموسوی الخمینی را در سنجشی قرآنی و به منطق ابراهیمی "امام" خواندیم و پیش از آن در سطور روشن کتاب خدا، دیدیم که بت شکست ابراهیم برای اعتلای توحید در فهم مردم. به آتش رفت و از خشم نمرود تا لطف حضرت حق را پیمود تا آتش به خطاب خدا مفتخر شود؛ "یا نار کونی برداً و سلاما علی ابراهیم" و گلستان شد آتش .گام دیگر را به هجرت برداشت ابراهیم به همراه هاجر و اسماعیل و با خدایش خواند" ربنا انی اسکنت من ذریتی بوادٍ غیر ذی زرع عند بیتک المحرم ...." و آنان را گذاشت و رفت در بازگشت به این دیار در پی رویای صادقه خنجر انجام تکلیف بر حنجر اسماعیل کشید و پس از این همه امتحان "انی جاعلک لناس اماماً" را از حضرت خداوند شنید و امام شد امت اسلام را که "ما کان ابراهیم یهودیاً و لا نصرانیا و لکن کان حنیفاً مسلما..."
* ما تو را – حضرت روح الله- امام می خوانیم نه به شعار که به آتش اندرشدن تو را در خشم نمرود زمان دیدیم پس از آن که کلام بت شکنت را به جان شنیدیم وهجرتت را- در هیئتِ تبعید- شاهد بودیم و گریستیم غربت تو را و غربت خویش را تو از ایران تا ترکیه تا نجف تا پاریس را طی الارض کردی و خم به ابرو نیاوردی "ارض ا..." را "واسعه" یافتی برای بندگی تو، حضرت روح ا... اسماعیل خویش را - آقا مصطفی را- در معرکه شهادت یافتی و هم چنان بر صراط مستقیم حقیقت تبر کلام بر دوش بت می شکستی برای گسترش توحید. چنین بود که تو را "امام" خواندیم. تو امام ما شدی در راهی که به بزرگراه سعادت می رسید. ما تو را امام خواندیم، نه براساس یک شعار سیاسی بلکه بر اساس یک شعورِ اعتقادی. چون امام شدی ما امت تو شدیم از روزهای سخت مبارزه از میدان انقلاب تا میدان شهادت در دفاع مقدس، تا روز های بعد که از راه خواهند رسید. ما به منطقِ تو، به مکتبِ تو و به راه تو ایمان داریم.
