کد خبر: ۹۵۶۹۷۵
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۳:۲۴ 18 April 2021

تابناک رضوی: خوانش نو از تحولات جهانی- منطقه ای- ملی، این گزاره را به دست می دهد که اثر گذار ترین ابزار در مدیریتِ افکار، رسانه است. این را دنیای امروز به خوبی می داند لذا بیش و پیش- و گاه حتی به جای- توان های نظامی و اقتصادی و... از این ظرفیت استفاده می کند و حتی وقت استفاده از دیگر توان ها و نیرو ها هم باز این رسانه است که ضرورت استفاده و اثرگزاری آن را فراهم و جاده را هموار می کند. رسانه هم اگر چه ظاهری نو پدید به خود گرفته است اما به واقع عمری به قدمت انسان دارد. این را با جرات می توان گفت. بگذریم از این که دیگر موجودات هم برای خود و متناسب با نیاز خویش، داری ظرفیتی در این زمینه هستند و پیام های خود را به یکدیگر منتقل می کنند. نکته ای که باید بدان، ویژه توجه کرد این است که رسانه، در گذر زمان، مدام در حال قد کشیدن و توسعه اثرگذاری خود بوده است تا جایی که می توان با قاطعیت گفت که جهان را ، امروزه، رسانه مدیریت می کند. این رسانه است که ذهنیت می سازد و یا آن را تغییر می دهد. این رسانه است که جنگ، برمی افروزد یا آن را فرمی نشاند. این رسانه است که نقش توامان آتش فشان و آتش نشان را به عهده می گیرد. این رسانه است که در گسترش بلیه ای چون کرونا می تواند به هشدار و طراحی سبک زندگی متناسب، دست مردم را بگیرد. بر همین اساس می توان فراتر از فرضیه، این نظریه را مطرح کرد که هرجا رسانه هست، قدرت هم هست. "حق نمایی" هم هست و مردم بدون راهبری رسانه ها نمی توانند به واقعیت ها برسند چه رسد به حقیقت ها. لذاست که نظام ما نیز در پنجمین دهه حیات خود باید بیش از گذشته به این مهم اهتمام داشته باشد. صاحبان تصمیم هم باید به این نتیجه رسیده باشند که ما نیازمند یک نظام رسانه ای پویا و چابک هستیم که به جایگاه مرجعیت رسانه ای برسد. آن هم نه فقط برای مردم خودمان که برای دیگر جوامع نیز هم. نظامی که می خواهد برای همه موضوعات، مسئله خوانی و طرح برای پاسخ داشته باشد باید قدرت رسانه ای در این تراز هم داشته باشد. واقیعیت –با هزار تاسف- این است که رسانه های ما تا کنون چندان که باید نتوانسته اند نیاز نظام را براورده کنند. ما گاه دچار تک و پاتک نسبت به یکدیگر شده ایم و توان برخی از رسانه های ما، مصروف دفع بخشی دیگر شده است. یعنی دستِ چپ و راست ما، مدام به کار شستنِ یکدیگر بوده اند به جایی این که چشم ها را بشویند و برای جور دیگر دیدن و بهتر دیدن آماده کنند! نتیجه هم شده است روزگار موجود که داریم با همه وجود، لمس می کنیم. روزگاری که نه فرهنگ ملی در آن امنیت دارد و نه حتی دین با همه ساختار ها و قواعد و متون متقن اش. برای عبور از این روزگارِ پر چالش و گذر موفق از این پیچِ تاریخی، باید همه ظرفیت های رسانه ای را در نظامی، جامع، هم افزار کرد و با بهره گیری از توان های متشتت، انرژیی متراکم به وجود آورد که توان پدافند نسبت به فرهنگ خودی و و حتی آفند به بیگانه را داشته باشد. این ضرورت، می طلبد تا نظام رسانه ای ما، متناسب با فضای تازه و ظرفیت های جدید، نوسازی شود. یعنی بستری فراهم آید که بتوانیم از همه توان رسمی، مکتوب، دیداری، شنیداری و به ویژه فضای دامن گستر و تازه نفس و توانای مجازی، استفاده کنیم. این البته نیازمند یک نظامِ حرفه ای و جایگاهِ طراحی شده با افراد خوش فکر و صاحب نظر است که توانِ هم افزا کردن ظرفیت ها را در حد اعلا داشته باشد. جایگاهی چنین قطعا، رصد می کند امور را و تدبیر می کند شرایط را و به عنوان "نیروی واکنش سریع"، قبل از ورود هر نیرویی به میدان می آید و قبل از آنکه کار در مسئله ای گره بخورد که با دندان هم نشود گشود، به بهترین شیوه پاسخ می دهد و آسان ترین راه را برای عبور، پیش پا می گذارد. در زمانه ای که دیگران طراحی می کنند تا پرسش ضمنی را به سئوال علنی و مسئله را به معضل و معضل را به بحران و بحران را به تهدید، تبدیل کنند- و گاه خود ما هم ندانسته در طرحِ شان نقش آفرینی می کنیم- باید با نظام هوشمند رسانه ای، این مسیر را برعکس، مهندسی کنیم و بحران را به معضل، معضل را به مسئله، و مسئله را به پرسشی عادی فروکاهیم و پاسخ دهیم تا عملا، با سلامت سازی فضا، فرصتی برای بیگانگان به وجود نیاید و همه چیز در راستای توسعه و پیشرفت ملی، مدیریت شود. آن وقت خواهیم دید که از دل همین انسان سرگردانِ عصر حاضر هم افراد دغدغه مند و صاحب تدبیری قد خواهد کشید که راه را به سوی فردای بهتر، پرچمدار باشند...

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار