به گزارش خبرگزاری تابناک کرمانشاه به نقل از ایسنا،دکتر آرش بوچانی به مناسبت هفته پژوهش (22 تا 28 آذر)، بااشاره به رشد بالای تولیدات علمی دانشگاه های استان طی یکسال گذشته، اظهارکرد: طی این مدت هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی تولیدات علمی و پژوهشی استان وضعیت بسیار خوبی داشته است.
وی تصریح کرد: برای نمونه تنها در دانشگاه آزاد استان در این مدت بیش از 200 مقاله ISI و علمی و پژوهشی چاپ شده که بیش از 20 مقاله از این تعداد مقالات Q1 بوده‌اند.
معاون پژوهشی دانشگاه آزاد کرمانشاه با اشاره به پیچیدگی و سنگینی مقالات Q1 اعلام کرد: با این وجود ما دانشجویانی در رشته های فنی داشته ایم که در مجلات Q1 مقاله چاپ کرده اند که اینها حاکی از آن است که دانشجویان ما هم کیفیت علمی بسیار بالایی دارند.
وی یادآورشد: علیرغم اینکه اساتید و دانشجویان دانشگاه های کرمانشاه از بُعد آزمایشگاهی و علمی از کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند، اما این سوال پیش می آید که چرا این توان علمی به صنایع و کف جامعه استان نیامده و در بسیاری از شاخص ها وضعیت خوبی در کشور نداریم.
بوچانی تصریح کرد: مشکلاتی که در جامعه و صنایع استان داریم، همانند مسائلی ریاضی هستند که باید صورت مسئله ای واضح داشته باشند تا بتوانیم آنها را حل کنیم، اما متاسفانه در شرایط فعلی این وضوح در صورت مسئله وجود ندارد، چراکه صنعتگری که در کارخانه اش کار می کند بیشتردیدگاهش صنعتی است و فقط می خواهد افزایش تولید داشته باشد و فعالیتش را به شکل روزمره پیش ببرد، از آن سوی دیگر اساتید و دانشجویان ما هم در داخل کلاس ها و آزمایشگاه های دانشگاه ها نشسته اند و صرفا نگاهی آکادمیک دارند و نمی دانند که در صنعت استان چه خبر است.
وی اضافه کرد: زمانی که هیچ نماینده دانشگاهی در کارخانه ای مانند ایران خودرو صحنه و سایر کارخانه های مهم استان نداشته باشیم، پس نمی دانیم که مشکل و چالشی که این کارخانه با آن مواجه است، چیست؟
معاون پژوهشی دانشگاه آزاد تاکید کرد: در حال حاضر ارگانها، سازمان ها و صنایع استان سالانه حدود سی تا چهل موضوع را بصورت کلی به دانشگاه ها می فرستند و درخواست طرح پژوهشی برای آن موضوعاتشان دارند و اساتید هم روی آنها کار می کنند، درحالی که اساتید ما ارتباطشان با آن ارگان، سازمان و صنعت بسیار محدود است و تصویر واضحی از مشکلش ندارند. هرچند که ممکن است تمام واحدهای صنعتی یک مشکل مشابه مثل افزایش راندمان کارگران و کارکنان خود را داشته باشند، اما باید توجه داشت که مشکل هر واحد صنعتی با دیگری متفاوت است و هرکدام راه حل خود را دارند.
وی اضافه کرد: بنابراین ما در دانشگاه آزاد استان برای اینکه بتوانیم این چالش مهم ارتباط اساتید با صنعت و بالعکس را حل کنیم، علیرغم شیوع بیماری کرونا و محدودیت هایی که برای برگزاری نشست ها داشتیم، چندین جلسه با مسئولین صنایع استان رایزنی داشتیم تا بتوانیم طی توافقی ارتباط اساتید با صنایع به شکل مستقیم و روزانه باشد.
بوچانی اعلام کرد: ما دانشگاهیان علاقمندیم و می خواهیم به مشکلات صنایع استان ورود کنیم و با کمک خود آنها صورت مسئله ها را طرح و آنها را حل کنیم.
وی یادآورشد: همانطور که ما در دانشگاه دفتر ارتباط با صنعت را راه اندازی کرده ایم، انتظار داریم صنایع استان هم دفاتر ارتباط با دانشگاه راه اندازی کنند و برای هر مشکلی در صنایع تیم های تخصصی تشکیل دهیم.
معاون پژوهشی دانشگاه آزاد افزود: بنابراین یکی از مشکلاتی که اکنون در کرمانشاه با آن مواجه ایم این است که پل ارتباطی بین دانشگاه و صنعت و جامعه برقرار نیست، درحالی که ما مانند پازل هایی هستیم که باید همدیگر را تکمیل کنیم.
وی با تاکید براینکه صنایع ما باید برای بروزرسانی خود هزینه کنند، عنوان کرد: هزینه آرندی شرکت سامسونگ به اندازه فروش یکسال نفت کشورمان است که این نشان می دهد آنها برای پژوهش تا چه اندازه هزینه می کنند، اما در استان ما هیچکدام از صنایع پنج درصد از درآمد خود را هزینه تحقیق و پژوهش نمی‌کنند.
بوچانی با بیان اینکه فرهنگ پژوهش باید در استان جا بیفتد، گفت: صنعتگران ما باید به این باور برسند که اگر پژوهش نباشد، در یک حالت معمولی و ثابت باقی می مانند و در نهایت محکوم به فنا می شوند، درصورتی که پژوهش آنها را پویا و بروز نگه خواهد داشت.
وی یادآورشد: برخی از صنایع استان ما از تکنولوژی هایی استفاده می کنند که مربوط به 15 سال پیش است، این یعنی ما 15 سال از صنعت دنیا عقب هستیم، درحالی که دانش بشری ثانیه ای پیش می رود، بنابراین صنایع ما باید بدانند که اگر 100 میلیون تومان را برای یک طرح پژوهشی هزینه کنند، زمینه ساز تولید یک میلیارد تومانی برای آنها خواهد شد.
معاون پژوهشی دانشگاه آزاد اضافه کرد: البته در سنوات گذشته یک شیوه غلط در پژوهش ها وجود داشته که در آن صورت مسئله هایی تحت عنوان طرح پژوهشی از سوی صنایع به دانشگاه ها ارائه می شد که در نهایت در قالب یک کتابچه 100 تا 150 صفحه تنظیم می شد. پژوهشگر مبلغی را بابت کارش دریافت می کرد و در نهایت کتابچه به بایگانی می رفت و خاک می خورد که این نوع نگاه به طرح های پژوهشی غلط است.
وی افزود: ما معتقدیم زمانی که بین صنعتگر و پژوهشگر ارتباطی بوجود می آید باید صنعتگر نتیجه این ارتباط را در افزایش راندمان کارخانه اش ببیند تا آن زمان به دانشگاه اعتماد کند. بنابراین پژوهش کتابچه نیست، بلکه پژوهش زمانی اتفاق می افتد که نتیجه آن را در بالا رفتن راندمان کاری صنایع دید.