کد خبر: ۹۰۷۳۴۲
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۹ - ۰۸:۲۲ 08 October 2020

تابناک رضوی: نهضت حسینی از ابتدا تا همیشه اش در ساختار فقه امامیه تعریف می شود. اگر چه برخی کربلا را، عاشورا را، ابتلائات آن را نهضتی فرافقهی می دانند اما برخی نیز بر این عقیده استوارند که عاشورا به تمامه در ساحت فقه می نشیند و دارای احکامی است که جز با تراز فقه نمی توان سنجید. این رفتار فقهی اهل بیت بعد از عاشورا هم ادامه دارد که می توان آن را در مباحث صد در صد فقهی چون ولایت و امامت امت و رابطه « امت- امامت» سنجید. حتی فرازمند ترین نقش های بعد از عاشورا هم دقیقا ذیل همین مبحث تحلیل می شود مثل رابطه حضرت زینب( س) و امام سجاد( ع) که گرچه در نگاه افرادی که به ظواهر نگاه می کنند، تحت تاثیر نقش حضرت بی بی زینب سلام الله علیها قرار می گیرند و هژمونی بی بی چنان آنان را در بر می گیرد که آفتاب نور افشان بعد از عاشورا را نمی بینند اما آنانی که نگاهی به تامل دارند و رفتار ها را در چهار چوب قواعد می سنجند خوب می دانند رابطه حضرت زینب و امام علی بن حسین، فراتر از یک رابطه فامیلی که رابطه ای است نهادی و اعتقادی که بی بی همان جایگاهی که نسبت به امام پیشین، حضرت حسین( ع) داشته است، بعد از امام حسین، نسبت به امامت امام زمان خویش، حضرت سجاد تعریف می کند. این هدایت خواهی و البته کسب « تکلیف» از همان لحظه شهادت سید الشهدا آغاز می شود که می توان در همان کربلا هم نمونه خوانی کرد آنجا که بی بی به خیمه حضرت می رود که؛ دارند آتش در خیمه ها می افکنند، چه کنیم؟ و با فرمان امام ، زنان و کودکان را به فرار از خیمه ها و رها شدن در بیابان، هدایت می کند یعنی در بحبوحه خطر و آتش هم حاضر نیست بی اجازه ولی و امام زمان خویش، قدم از قدم بردارد چه می داند و در قرآن خوانده و در مکتب نبوی و زهرایی و علوی و حسنی و حسینی آموخته است النبی اولی بالمومنین من انفسکم و می داند بعد از نبی، حضرت ولی هم دارای این جایگاه و اولی بالمومنین است لذاست که برای کسب تکلیف محضر امام زمان خود می رود. در ادامه نیز تمام فریاد و سکوت، قیام و قعود حضرت زینب و همه کاروانیان، تحت امامت و هدایت حضرت سجاد است و بی بی در حقیقت سخنگوی امام زمان خویش و نفس ناطقه کربلاست. او نمی تواند بدون اجازت امام خویش گام از گام و حتی لب از لب بردارد. شیربانوی حیدری کربلا، ولایت پذیری و سربازی امامت را به تمامه آموخته و به تمامه به کار بسته است و به جرات می توان گفت بی اجازه و هدایت امام و خارج از طراحی ایشان، پلک هم نزده است که ولایت هم معنایی جز این ندارد. اتفاقا شکوه نقش ایشان نیز از همین اطاعت پذیری است. این است که زینب را در جایگاهی می نشاند که اسوه شیعگی می شود و نماد نهاد« امت- امامت» و تا همیشه نیز نگاه ها را با خود به کربلا باز می گرداند. در کاخ کوفه، در منازل بین راه کوفه و شام و حتی در مجلس یزید، این طراحی ادامه دارد و البته گاه خود امام به تبیین هادیانه ماجرا می پردازند و گاه عنان سخن را به سخنگوی امامت می سپارند. یزید هم این را در یافته است که بنا به گزارش های تاریخی، بعد آنکه گناه ماجرا را به گردن ابن زیاد می اندازد و زبان به لعنش می گشاید، از امام کاروان حقیقت راه توبه و رستگاری می جوید نه از سخنگوی نهضت. با این نگاه می توان گفت که دشمن هم به درک این واقعیت رسیده است که نقش ها با همه برجستکی هایش، ذیل هدایت امام زمان انجام می شود. بله، ادامه نهضت را هم باید در تراز فقه دید و در شکوه رابطه « امت - امامت» بازخوانی کرد تا دید که در کربلا هر چیز دقیقا جای خود قرار دارد و این می خواهد در طول تاریخ، چنان طرحی در اندازد که هرچیز دقیقا جای خود باشد. این جای خود بودن یعنی تحقق عملی دین، یعنی تجسم فقه در عرصه جامعه، یعنی اکمال اخلاق و تبیین معارف و ثمر دادن بعثت انبیا. همه این ها را می شود در سلوک کاروانیان و نقش آفرینی ها دید....

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار