مرور روزنامه‌های یکشنبه ششم مهرماه
ایران در وضعیت قرمز کرونایی، پیشنهاد کناره‌گیری رییس‌جمهوری، تهران در وضع بحرانی، اسم رمز افزایش قیمت دلار، غول ‏نقدینگی چگونه بیدار شد؟ واکنش‌ها به آدرس روحانی برای لعن کاخ سفید، اقدام قضایی علیه بانک‌های متخلف، یک محافظه‌کار ‏جانشین قاضی لیبرال، ریال، دومین قربانی بزرگ در جنگ با آمریکا و آزمون دولت و مجلس بر سر «صمت»، از مواردی است ‏که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز شده است. ‏
کد خبر: ۹۰۴۰۰۶
تاریخ انتشار: ۰۶ مهر ۱۳۹۹ - ۱۳:۵۳ 27 September 2020

به گزارش تابناک سمنان روزنامه‌های امروز یکشنبه ششم مهرماه در حالی چاپ و منتشر شدند که واکنش‌ها به آدرس روحانی برای لعن ‏کاخ سفید در بیشتر روزنامه‌ها با یادداشت‌ها و گزارش‌هایی برجسته شده است.

وطن امروز تیتر لعنت بر واشنگتن‌دی‌سی ‏اما‌ مقصر شمایید را در مرکز صفحه اول خود درج کرده و خراسان در یادداشت روز خود مطلبی با تیتر آقای رئیس جمهور به ‏دشمن آدرس ندهید چاپ کرده است. ‏

روزنامه ایران که تیتر یک خود را به وضعیت قرمز کرونا در ایران اختصاص داده، در گزارشی با عنوان آدرس غلط به مردم ندهید ‏به تحلیل سخنان روز گذشته رئیس جمهور از دید فعالان سیاسی و رسانه‌ای پرداخته است. ‏

روزنامه آفتاب یزد نیز در سرمقاله امروز خود، با انتقاد از پاسخ ناگویی دولت به ماجرای گلایه وزیر بهداشت از عدم دریافت ‏بودجه کرونا و پاسخ ناگویی رئیس جمهور به این گلایه پرداخته است. ‏
روزنامه همدلی نیز در یادداشتی با تیتر آقای روحانی شما دیگر چرا از لحن و محتوای سخنان روز گذشته روحانی انتقاد کرده است. ‏

 
 

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم: ‏

 

آدرس درست؛ کاخ سفید یا پاستور؟! ‏

محمد مهاجری‎ ‎فعال رسانه‌ای‎ ‎طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه ایران با عنوان آدرس درست؛ کاخ سفید یا پاستور نوشت:‏‌
می‌شود هر روز یک دور تسبیح به دولت انتقاد کرد؛ می‌شود از صبح تا شب به دولت بدوبیراه گفت. می‌شود همواره مثل آدم‌های ‏غرغرو به جان دولت افتاد و دائماً نق زد. می‌شود با ناسزاگویی به این وزیر و آن مدیر، این مدیرکل و آن استاندار عقده‌گشایی کرد. ‏می‌شود در فضای مجازی یک لشکر آدم واقعی و دروغین راه انداخت که به فلان رفتار دولت حمله کنند. می‌شود کمپین راه انداخت ‏که آهای ایهاالناس علیه فلانی بسیج شوید و با سر به زمینش بکوبید. برای این کار‌ها زحمت زیادی لازم نیست. تنها هنری که ‏می‌خواهد، بستن چشم است. هرچه عصبانی‌تر مؤثرتر؛ هرچه الفاظ تند‌تر برنده‌تر. هرچه بی‌ادبانه‌تر، پر لایک‌تر... ‏

آقای روحانی شما دیگر چرا؟! /‏آدرس درست؛ کاخ سفید یا پاستور؟! /‏چرا غیر از گلایه و آه و ناله کاری نمی‌کنید؟
خب. آخر شب که از این همه مجاهدت! فارغ می‌شویم، چه چیزی به سفره مردم رفته؟ پراید ارزان شده یا دلار یا سکه یا نخود و ‏لوبیا و شیر و پفک؟ آخر شب که در خانه دور هم نشسته‌ایم کدام‌یک از جنگاوری‌های طول روز برای زن و بچه‌مان، یک لقمه ‏محبت است؟
کلاه‌مان را قاضی کنیم. خداوکیلی چنددرصد از انتقاد‌هایی را که می‌کنیم از روی بغض و غیظ نیست؟ چه مقدارش برای زمین زدن ‏دولت و انتقام از رأی بیست و چندمیلیونی انتخابات ۹۲ و ۹۶ نیست؟ چه میزانش برای خنک شدن دل‌مان نیست؟


در این وانفسای تحریم اقتصادی که سردسته‌اش یک چاقوکش سیاسی به نام ترامپ است، چقدر از ناسزا‌هایی را که باید به رئیس ‏جمهور امریکا بدهیم، راه را نزدیک‌تر می‌کنیم و به آدرس پاستور پست می‌کنیم؟ نانی که در تنور کاسبی تحریم پخته می‌شود چقدر ‏خوشمزه است؟ به این فکر کرده‌ایم که اگر به جای حسن روحانی، یک چهره اصولگرا بر صندلی ریاست جمهوری نشسته بود و ‏در برابر این همه فشار اقتصادی قرار می‌گرفتیم رفتارمان چه تفاوتی داشت؟ مگر ما اصولگرا‌ها در برابر مذاکرات هسته‌ای دولت ‏سابق و دود شدن صد‌ها میلیارد دلار پول مملکت، موضع حمایتی نگرفتیم؟ امریکای آن روز با امریکای امروز چه فرقی کرده که ‏دیروز مرگ بر امریکا را توی بوق می‌کردیم و امروز حتی حاضر نیستیم مقصر اصلی تحریم‌ها را محکوم کنیم؟ این کار چه فرقی ‏دارد با رفتار کسانی که در دوران دفاع مقدس، جهاد رزمندگان در برابر صدام عفلقی را اشتباه می‌دانستند و عملاً سلاح دشمن را ‏تیز می‌کردند؟ نق زدن و نقد‌های توخالی و هتاکی به این و آن، خربزه است. باید فکر نان کرد. اگر همین دولت با همین ‏ویژگی‌هایش را کمک نکنیم، در دولت بعدی هم آش همین است و کاسه همین. اگر گمان بریم که با تضعیف قوه مجریه، کباب ‏دولت بعد را باد می‌زنیم، به خطا رفته‌ایم. ‏
انتخابات اسفند ۹۸ نشان داد وقتی بی‌خیال مردم می‌شویم، چطور واکنش نشان می‌دهند. اگر هنوز مفهوم آن مشارکت حداقلی را ‏نفهمیده‌ایم، خب راه باز است و جاده دراز. باز هم لجبازی کنیم و باز هم دهن‌کجی خلایق را ببینیم. ‏

آقای روحانی شما دیگر چرا؟! ‏

عادل جهان‌آرای روزنامه‌نگار طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه همدلی با عنوان آقای روحانی شما دیگر چرا؟! ‏ در ‏نقد سخنان روز گذشته حسن روحانی نوشت: معمولا وقتی مسئول یا مدیری در موسسه‌ای حرفی می‌زند، کارکنانش بعد از پایان ‏سخنان او تفسیر‌ها و تعابیری از آن خواهند کرد که البته امری بدیهی است. حال اگر این مسئول در قامت رئیس جمهور کشور ‏سخنی بگوید، نه تنها تعابیر و تفاسیر خود را دارد که چه بسا نقش کلیدی در برخی از عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و ‏اقتصادی بازی می‌کند؛ به همین دلیل بسیاری از رسانه‌ها و چه بسا مکان‌ها یا دوایر تصمیم‌گیری در حوزه‌های مختلف یک کشور ‏و حتی کشور‌های دیگر هم از این سخن تأثیر می‌پذیرند.

آقای روحانی شما دیگر چرا؟! /‏آدرس درست؛ کاخ سفید یا پاستور؟! /‏چرا غیر از گلایه و آه و ناله کاری نمی‌کنید؟

حرف‌های حسن روحانی که در قامت رئیس دولت دوازدهم در جامعه پخش ‏می‌شود متأسفانه مدتی است که تأثیر‌های مهم و کارا در جامعه ایجاد نمی‌کند، بلکه گاهی – خصوصا در ماه‌های اخیر- فتح بابی ‏برای شوخی و خنده مردم در فضای مجازی و محیط‌های دوستانه ایجاد می‌کند، البته گاهی هم باعث نگرانی محافل سیاسی یا ‏جامعه روشنفکری کشور می‌شود. سخنان دیروز روحانی، نقطه عطفی در تمام سخنان دهه‌ها سیاست‌ورزی او در تاریخ جمهوری ‏اسلامی است. این سخنان را اگر یک فرد عادی می‌گفت، شاید هر شنونده‌ای به آن فرد عادی هم خرده می‌گرفت، اما وقتی روحانی ‏چنین حرفی می‌زند دیگر جای خرده‌گرفتن نیست، بلکه باید به حال جامعه و فضای سیاست و سیاست‌ورزی کشور تأسف خورد که ‏رئیس دولتش چنین تفسیر سطح پایین و غیرمنتظره‌ای ارائه می‌کند و از مردم می‌خواهد که به جای پرسش از او یا پاسخگویی از ‏ایشان و دولتش، به آمریکا لعن بفرستند. البته او سخنان غیرمنتظره و شگفت‌انگیزی هم پیش از این گفته بود، مثل خبر نداشتن از ‏افزایش قیمت بنزین یا برقرار کردن حالت عادی فقط بعد از یک هفته از اعلام رسمی شیوع کرونا در کشور. واقعا روحانی ‏نمی‌داند که جامعه به چه سمت و سویی می‌رود؟ واقعا نمی‌داند که پول ملی کشور نابود شده است و بسیاری از مردم هیچ امیدی به ‏فردای خود ندارند. ‏
آیا واقعا نباید افسوس خورد رئیس دولتی که ۲۴ میلیون رأی مردم را در صندوق آرای خود داشته است، امروز به‌جای ‏آنکه مسئولیت مشکلات جامعه را بپذیرد و قبول کند که بخش اعظم مشکلات مردم از سوءمدیریت‌ها در کشور است، به مردم ‏توصیه می‌کند که به آمریکا لعن و نفرین کنند. آقای روحانی از شما انتظار می‌رود که نشانی درست را به مردم بدهید، اگرچه ‏مردم بسیار خوب می‌دانند که مهم‌ترین مشکل‌شان چیست، ولی این مردم نیستند که باید مشکلات کشور را حل کنند، بلکه شما، ‏آقای روحانی و دوستان شما و همه مسئولان کشور هستند که باید به حل مشکلات کشور بپردازند. شما به جای آنکه از مردم به ‏دلیل افزایش افسارگسیخته گرانی، کاهش ترسناک ارزش پولی ملی و از بین رفتن درآمد روزانه آن‌ها عذرخواهی کنید، به آن‌ها نشانی ‏دیگری می‌دهید. شکی نیست که اگر شما از مردم عذرخواهی می‌کردید چیزی از شما کم نمی‌شد، چه بسا به شأن شما می‌افزود. ‏آقای روحانی از شما انتظار نمی‌رفت، شما دیگر چرا؟


چرا غیر از گلایه و آه و ناله کاری نمی‌کنید؟

روزنامه جمهوری اسلامی در بخشی از سرمقاله امروز خود با عنوان نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب! ‏ نوشت: موج سوم کرونا ‏همانطور که پیش‌بینی می‌شد، در اولین روز‌های پاییز اوج گرفت، بطوری که تعداد ابتلا نسبت به اوائل شهریور چهار برابر شد و ‏آمار قربانیان از ۲۰۰ نفر در شبانه‌روز گذشت. ‏
پیش‌بینی پدید آمدن چنین وضعیتی، کار مشکلی نبود. مردم عادی هم از اواسط تابستان در این باره ابراز نگرانی می‌کردند و ‏رسانه‌ها هم هشدار‌های لازم را داده بودند. خود مسئولین وزارت بهداشت و درمان و ستاد ملی مقابله با کرونا هم از این واقعیت ‏باخبر بودند و درباره آن هشدار می‌دادند، ولی از عجایب زمان ما اینست که همین حضرات که تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران در ‏زمینه چگونگی برخورد با کرونا هستند، هیچ اقدامی برای جلوگیری از بروز و ظهور موج سوم غیر از توصیه‌های بدون پشتوانه ‏نکردند! ‏

آقای روحانی شما دیگر چرا؟! /‏آدرس درست؛ کاخ سفید یا پاستور؟! /‏چرا غیر از گلایه و آه و ناله کاری نمی‌کنید؟
در این میان، وزیر بهداشت و درمان بیش از دیگران مورد سوال است و باید درباره این نکته توضیح بدهد که گلایه کردن درباره ‏اینکه از یک میلیارد یوروی تخصیصی به موضوع کرونا هنوز چیزی به دست ما نرسیده و از مردم طلبکاری کردن که رعایت ‏نمی‌کنند و همین رعایت نکردن‌ها باعث بازگشت مجدد کرونا شده و اینبار موج نیست بلکه طوفان است و سراسر کشور را فرا ‏گرفته و نکاتی از این قبیل که هر روز از آقای وزیر می‌شنویم و می‌خوانیم، چه هدفی را دنبال می‌کند؟ شما که به گفته خودتان با ‏عالی‌ترین مقام نظام رابطه دارید، شما که هر روز با رئیس‌جمهور جلسه دارید و شما که مسئول اول اجرائی مقابله با کرونا هستید ‏و اختیارات زیادی به شما داده شده، چرا این گلایه‌ها را با آن‌ها در میان نمی‌گذارید؟ و چرا با حمایت آن‌ها برای جلوگیری از ‏کم‌توجهی‌ها به شیوه‌نامه‌های بهداشتی تصمیمات قاطعی نمی‌گیرید؟ مردم اگر مسئولین را در کاری که برعهده دارند قاطع و جدی ‏ببینند، قطعاً همراهی خواهند کرد کمااینکه در فروردین‌ماه شاهد همراهی به بهترین وجه بودیم و همان همراهی مردم بود که ‏موجب غلبه بر موج اول شد و ابتلا‌ها و مرگ و میر‌های کرونائی را بشدت پایین آورد. اگر کشور گرفتار موج دوم کرونا شد، به ‏دلیل رها شدن ماجرا و فقدان برنامه برای پایان دادن به آن بود. مسئول این وضعیت، مردم نیستند. شما مسئولین باید به افکار ‏عمومی پاسخ بدهید که چرا از همکاری مردم استفاده نکردید و اوضاع را رها کردید و اجازه دادید موج دوم بیاید و موج دوم هم شما ‏را متوجه اشتباهتان نکرد و برای جلوگیری از وقوع موج سوم که حالا به طوفان تبدیل شده نیز اقدامی غیر از گلایه و آه و ناله و ‏مردم را مقصر جلوه دادن نکردید؟


نمونه روشن بی‌عملی ستاد ملی مقابله با کرونا را در سفر‌های شهریورماه مشاهده کردیم که هرچه تذکر دادیم و گفتند و نوشتند که ‏جلوی سفر‌ها را بگیرید، اعتنا نکردید و میلیون‌ها خودرو در استان‌های قرمز جولان دادند و حتی برای تسهیل سفر‌ها تمام امکانات ‏کشور را هم بسیج کردید و حالا نتیجه آن را در قالب نزدیک چهار هزار ابتلا و بالای ۲۰۰ مرگ و میر در یک شبانه‌روز شاهد ‏هستیم. آن روز‌ها که درباره این سفر‌ها هشدار داده می‌شد، شما فقط اظهار نگرانی می‌کردید، ولی هیچ اقدام عملی دیده نشد. در چنین ‏وضعیتی، چگونه می‌توان مردم را سرزنش کرد؟ استانداران، التماس می‌کردند مانع سفر‌ها شوید، ولی در مرکز کسی به داد آن‌ها ‏نمی‌رسید و حتی رئیس‌جمهور با تندی و عصبانیت می‌گفت هیچ استانداری حق ندارد خودش تصمیمی بگیرد! ‏

لطفا مارا در شبکه های اجتماعی یاری کنید:

اینستاگرام تابناک سمنان
Email: semnantabnak@gmail.com
منبع: تابناک

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار