کد خبر: ۹۰۲۱۵۶
تاریخ انتشار: ۰۱ مهر ۱۳۹۹ - ۱۵:۲۲ 22 September 2020

تابناک رضوی: فراتر از آنچه در میدان رزم اتفاق می افتاد، سوای توحش و ولعی که در جنگ برای کشتن داشتند عراقی ها و تا می توانستند می زدند و از این سو؛ ما تا می توانستیم، نمی زدیم، یکی از شاخص های دیگر و بسیارمهم تفاوت ما با عراقی ها در جنگ، نوع رفتار ماست با اسرا. آنان اسیر را به انواع شکنجه می آزردند. زخم شکست های خود در نبرد رو در رو در جبهه را با درنده خویی با اسرا، التیام می دادند به گونه ای که آزادگان ما وسعت عملیات و عمق پیروزی برادران خود را از اندازه توحش شکنجه گران عراقی، می سنجیدند. عراقی ها هرچه در جبهه عقب می نشستند در اردوگاه ها برای شکنجه، پیشتر می آمدند. اما ما به واقع نگاه انسانی داشتیم به اسرای دشمن. از همان لحظه ای که دست های خود را بالا می بردند، سلامت شان تظمین می یافت و کسی احوال خشاب و تعداد تیر های شلیک کرده شان را نمی پرسید. زخم اگر برمی داشتند تیمار می شدند و نیاز به خون اگر بود باز اولین کسی که آستین خود را برای اهدای خون بالا می زد شاید همان رزمنده ای بود که او را به اسارت گرفته بود. ما انسان بودیم و انسانی رفتار می کردیم اما آنان غیر انسانی ترین رفتار را در حق فرزندان ما روا می داشتند حالا هرچه می خواهید و می خواهند اسم شان را بگذارید. ما حساب اردوگاه را با میدان جنگ متفاوت می دانستیم لذا از اسرا تقاص نمی کشیدیم اما آنان....ما امکانات مناسب برایشان فراهم کردیم و حتی به مسایل روحی و جسمی اسرا در زندان توجه ویژه ای می شد و کمیته هایی برای این منظور در کمیسیون اداره اسرای جنگی تشکیل شد که عبارت بودند از کمیته فرهنگی، کمیته بهداشت و درمان، کمیته کار، کمیته تشخیص و تفکیک، و کمیته روابط عمومی و تبلیغات. برای نمونه از جمله اقدامات کمیته فرهنگی از ۲۰ هزار تن اسیران بی سوادی یاد کرد که در نهضت سواد آموزی اردوگاه ها باسواد شدند. همچنین ۱۳۴ هزار جلد کتاب میان آنها توزیع شد، جمع آوری خاطرات، سرودها و دیگر مکتوبات بر جای مانده از اسرا ۱۰ هزار نسخه و...  نیز در این زمینه قرار دارد.

کمیته بهداشت و درمان خدمات بسیاری برای این اسرا انجام داد از جمله تعداد چهار هزار و ۷۲۵ عینک طبی به آنها تحویل داده شد، حدود هشت هزار و ۵۹۰ دست دندان مصنوعی برای اسرا ساخته و ۱۱ هزار و ۵۱۴ عمل جراحی مانند جراحی چشم صورت گرفت و در مجموع ۳۷ هزار و ۱۸۰ تن از اسرا به منظور معالجه به بیمارستان های مختلف ارتش اعزام شدند. بنابراین می توان گفت نوع برخورد ایرانیان با اسرای عراقی در طول ۲۴ سال به گونه ای بود که حدود ۱۴ درصد از مجموعه اسرا، حاضر به بازگشت به کشور خود نشده و در ایران ماندند.

دیگر کمیته ها هم کارهایی درخور توجهی انجام دادند که هر کدام سند افتخاری است برای ایران در مواجهه انسانی با اسرا. فرق ما با دشمن هم در همین جاها به چشم می آمد. آنان می سوزاندند و ما می ساختیم. آنان بیشترین تعداد اسیری که گرفتند را دور از چشم صلیب سرخ در اردوگاه های شکنجه نگه میداشتند و چندین و چند سال رنج مفقودالاثری را به خود فرد و خانواده اش تحمیل می کردند اما ما با رعایت مر قانون رسمی و شیوه نامه های بین المللی و بالاتر از آن اخلاق دینی، فرصت زندگی و پیشرفت برایشان فراهم کردیم.عراقی ها آزادگان ما را بر خاک نمور می خواباندند و اما در اروگاه های ما هیچ اسیری نبود که تخت نداشته باشد و... این یعنی تفاوت فرهنگ ما و آنان. همین هم ثابت کرد پیروزی از کوچه انسانیت می گذرد نه سنگچاله های سبعیت و ددمنشی. فکر می کنم برای تعمیق شناخت ما و دشمن باید به اردوگاه های دو طرفی نگاهی مطالعه گرانه و منصفانه داشت. این به معرفت عملی کمک می کند....

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار