تابناک رضوی: باید مقدمه ای فراهم شود برای پاشنه ی آشیل امروز جامعه ی ما که ماحصل بلاتکلیفی جوانان دربرابر نیازهای به حقی است که دولتمردان باید با ایجاد سازو کارهای مناسب پاسخگوی آنها باشند ودر غیر این صورت انتظار نداشته باشند که این کاسه لبریز نشود واین رخنه خرابی نداشته باشدو این سوراخ کشتی را غرق نکند.
در حالی که به راحتی وسادگی می توان جلوی فاجعه های بزرگتر را با درایت ، مدیریت و برنامه ریزی ومهندسی اجتماعی گرفت ، مگر آن که عمدی در کار باشد که بخواهد به هر دلیل غیر منطقی و غیر منصفانه ما دارای نقاط آسیب پذیری باشیم که همچنان درگیر معضلات باشیم و به مسایل اساسی برای نسلهای آینده نیاندیشیم.
این موضوع ناشی از بی توجهی به مسایل اساسی جوانان درمقاطع قانونگزاری وپی ریزی برنامه های اجتماعی و بنوعی استخوان لای زخم گذاشتن طراحان جامعه وعدم همه جانبه نگری وشاید سو مدیریت باشد که به مشکلات دامن می زنند و با زمان سوزی فرصتهای رشد اجتماعی را ازبین می برند.
... ونمونه ی آن تشکیل وزارتخانه ای بنام ورزش وجوانان است!
درصورتی که می شد درحد یک ساختار سازمانی مثل سازمان هلال احمر با اتکای به هم یاری مردم و بخش خصوصی والبته حمایتهای دولت به امداد رسانی جوانان درهمه ی ابعاد ونیازها پرداخت و اینهمه هزینه های وزارتخانه ای را صرفا خرج یکی از ابعاد فرعی زندگی آنان یعنی ورزش نکرد. سوال اینجاست که آیا همه ی مشکل زندگی جوانان فقط چیزی بنام ورزش است؟ یانه اولویت نیازهای زندگی قشر جوان جامعه: تحصیل ، تخصص ، شغل وکار مناسب بااستعدادهای ایشان ، بیمه وسلامت ، خانه ، ازدواج ، زمینه های رشد و ارتقای اجتماعی ورسیدن به رفاه مادی و معنوی وضمنا ورزش که برای پیر وجوان وکودک و زن و مرد درهمه ی اقشار لازم ومفید است .
ورزش به درد شکم گرسنه نمی خورد... کسی که دغدغه ی کار ودرآمد برای گذران زندگی دارد وکسی که افسرده ی بی سرو سامانی است از ورزش بیزاراست و میگوید دل خوش سیری چند؟ ! ...
ورزش به کار معتاد نمی آید. ورزش تنها دوا ودرمان روح سرخورده ی کسی نیست که درآرزوی داشتن خانه ی مستقل ، همسر وفرزند وامید های ازدست رفته گردسپید پیری زودرس بر موهایش نشسته وعمرش را دربیهودگی و سوختن استعدادهایش برباد رفته می بیند.
یکی از مهمترین مسایلی که باید برایش ساختار تازه ای تعریف کرد مساله ی سربازی و قوانین مربوط به آن است. که این دوره می تواند با زمانی کوتاه تر، تخصصی تر، حقوقی تر وغیربازدارنده تر تعریف شود، که اگر ساختار آموزشی کشور درطرح تحول بنیادین نظام آموزشی براساس استعداد سنجی درسنین پایین ونیازسنجی آماری در مشاغل وحرفه ها انجام می شد نیروی نظامی و مدافع کشور هم می توانست سهم خودش را به عنوان یک شغل استخدامی از نیروهای جوان کشور داشته باشد ودیگران
دوره های آمادگی را به عنوان یک درس درمقاطع تحصیلی فرا می گرفتند. به همین سادگی!
در بخش دوم عرایضم به تعریف ساختار و نظامنامه ی سازمان جوانان کشور می پردازم تا لا اقل نسخه ای برای درمان دردهای گفته شده داشته باشیم وراه هرگونه بهانه برای گریز از این ماموریت ووظیفه ی خداپسندانه را ببندیم.
وبدانیم چگونه میشود راهکاری اجرایی و علمی و ساده برای رسیدن نسل جوان به حقوق حقه ی خود تعریف نمود...
شهاب ملت خواه/ نویسنده و فیلمساز اجتماعی
