به گزارش تابناک رضوی به نقل از روابط عمومی جشنواره نمایشنامهنویس اقتباسی گام دوم محمدرضا رسولی، پیرامون جریان آثار اقتباسی در کشور اظهار کرد: متأسفانه آمارها نشان میدهد آثار اقتباسی در حوزه تئاتر و سینما، بهطور قابل ملاحظهای کاهش داشته است. برخلاف دهههای 40 و 50 در پیش از انقلاب و دهه 70 شمسی در پس از انقلاب، جریان اقتباس در فیلمنامهنویسی و نمایشنامهنویسی، در دهه کنونی مغفول مانده و بایستی با برگزاری جشنوارههایی از این دست، این کاستیها جبران گردد.
وی افزود: دادلی اندرو در مقاله خود تحت عنوان «اقتباس» سه شیوه برای اقتباس را برمیشمرد و ویژگیهای آن را شرح میدهد که عبارتند از اقتباس وامدار، اقتباس تلاقی و اقتباس وفادار به متن. بنده به شخصه اقتباس وامدار را بیشتر میپسندم. بدین گونه که متن ابتدایی در اثر نویسنده دوم حضور دارد؛ اما ابتکار عمل به دست نویسنده دوم خواهد بود تا بتواند از جریان خلاق ذهنش در پرورش ایده و موضوع مورد نظر استفاده کند.
این کارگردان سینما و تلوزیون درباره فعالیتهای خود در حوزه نمایشنامهنویسی اظهار کرد: دارای مدرک کارشناسی ارشد سینما و کارشناسی ادبیات نمایشی دانشگاه تهران هستم و فعالیتهای هنری خود را از سال 1391 با مسئولیت مرکز تئاتر تجربی دانشجویان دانشگاه تهران آغاز کردم و به مدت دو سال در این سِمَت مشغول فعالیت بودم و همچنین به مدت دو سال در دورههای چهاردهم و پانزدهم جشنواره تئاتر تجربه، در سمت دبیر اجرایی فعالیت میکردم.
محمدرضا رسولی اضافه کرد: در سال 1393 اولین نمایشنامهام با نام «تابو» در کارناوال انفعال (از سری کارناوالهای مونولوگ تحت سرپرستی خانم دکتر نغمه ثمینی) ابتدا در دانشگاه تهران و سپس در تماشاخانه آو و برج میلاد اجرا و نمایشنامهخوانی شد. در سال 1397 کارشناس سینمایی برنامه سینما- جنگ در رادیو تهران بودم و همچنین موفق به کسب رتبه اول دومین دورهی جایزه پژوهش سال سینمای ایران با پایاننامه «شیوههای انتخاب و نمایش فیلم در سینمای ایران در دهه 80» شدم.
وی بیان کرد: در سالهایی که مشغول فعالیت در حوزه سینما و تئاتر بودهام، این اولین باری است که جشنوارهای با تکیه بر اقتباس در حوزه نمایشنامهنویسی برگزار میشود. به همین دلیل اصلیترین دلیل جذب من به این جشنواره این موضوع بوده است.
این نویسنده و نمایشنامهنویس عنوان کرد: اقتباس در حوزه نمایشنامهنویسی و فیلمنامهنویسی در کشور مغفول مانده است و ضرورت جشنوارههایی از این دست در حوزه هنرهای نمایشی و سینما به شدت حس میشود. ضمن این که مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام به عنوان محل برگزارکننده این رویداد نیز دلیل دیگری برای جذب من به این جشنواره بوده است.
رسولی در خصوص جریان نمایشنامهنویسی کشور افزود: جریان نمایشنامهنویسی کشور در سالهای اخیر را از چند بُعد میتوان ارزیابی کرد. بُعد اول این که بیش از یک قرن از آغاز نمایشنامهنویسی در ایران میگذرد و هنوز که هنوز است به عنوان شغل در حوزه هنر به شمار نمیآید. به جز جناب آقای محمد چرمشیر، باقی نمایشنامهنویسان کشور (چه نویسندگان جوان و چه نویسندگان کهنهکار)، امنیت شغلی ندارند و بایستی نهادهای بالادستی فرهنگ و هنر در فکر چارهجویی این مساله باشند.
وی ادامه داد: بُعد دوم درباره جریان نمایشنامهنویسی کشور، پرداختن بیش از اندازه نمایشنامهها به فضای رئالیستی متأثر از تئاتر و سینمای حاکم بر کشور است. جشنواره نمایشنامهنویسی اقتباسی گام دوم میتواند گامی بلند در جهت تغییر این فضا بردارد. بدین جهت این جشنواره در صورت استمرار در سالهای آینده، میتواند نقشی جریانساز در فضای نمایشنامهنویسی کشور ایفا کند.
این نویسده تئاتر یادآور شد: سومین مطلب این که در سالهای گذشته، نمایشنامههای قلیلی در حوزه کودک و نوجوان اجرا و به چاپ رسیده است و ورود جشنواره نمایشنامهنویسی اقتباسی گام دوم به این حوزه، باعث رشد کمی و کیفی در نمایشنامههای کودک و نوجوان خواهد شد.