به گزارش تابناک، احمد فروزنده افزود: بر اساس مطالعه‌ای که بر روی اطلاعات جمع آوری شده در قالب طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی استان اصفهان در سال‌های ۸۹ تا ۹۷ صورت گرفت، میزان هزینه یک خانوار روستایی در شاخص خط فقر نسبی سالیانه ۳۰۰ میلیون و ماهیانه ۲۵ میلیون ریال است.
وی ادامه داد: بر این اساس حدود ۴۲ درصد خانوارهای شهری و ۴۸ درصد خانوارهای روستایی در استان اصفهان زیر خط فقر نسبی هستند.
این کارشناس با بیان شاخص فقر نسبی در استان اصفهان افزایش یافته و خانوارها هزینه‌های بیشتری برای تأمین خوراک و مسکن می‌کنند، گفت: این شاخص در مناطق شهری در سال ۸۹ حدود ۱۱۸ میلیون ریال بود که در سال ۹۷ به ۴۱۳ میلیون ریال رسید و ۲۵۰ درصد افزایش یافت.
وی ادامه داد: شاخص خط فقر نسبی در مناطق روستایی استان اصفهان از هشت میلیون ریال در سال ۸۹ به ۳۰۰ میلیون ریال در سال ۹۷ رسید.
فروزنده، شاخص فقر مطلق در خانوارهای شهری در سال گذشته را ۱۳۰ میلیون ریال در سال و ماهیانه حدود ۱۱ میلیون ریال اعلام و خاطرنشان کرد: شاخص فقر مطلق در مناطق روستایی نیز سالیانه ۱۱۰ میلیون و ماهیانه ۹ میلیون ریال است.
وی با بیان اینکه جمعیت زیر خط فقر مطلق در استان اصفهان تا سال ۹۶ در مناطق شهری ۹ درصد و در مناطق روستایی ۱۴ درصد است، تصریح کرد: میزان فقر مطلق در خانوارهای روستایی کاهش یافته بطوریکه از ۱۸ درصد جمعیت خانوارها در سال ۹۴ به ۱۴ درصد در سال ۹۶ رسیده است.
خط فقر مطلق، مقدار درآمدی است که برای تأمین حداقل نیازهای فردی در یک جامعه لازم است و عدم تأمین آن موجب میشود فرد به عنوان فقیر در نظر گرفته شود. افرادی که زیر خط فقر مطلق قرار دارند توانایی تأمین حداقل نیازهای اساسی خود را ندارند و به‌طور مطلق فقیر محسوب می‌شوند.
برای تعیین خط فقر مطلق از روش تأمین انرژی غذایی استفاده میشود به این شکل که ابتدا کالری مورد استفاده خانوار بر اساس انواع غذاهای مصرفی آنها به دست می‌آید و سپس مخارجی محاسبه میشود که لازم است تا حداقل کالری مورد نیاز روزانه جذب شود. این میزان کالری در تحقیق حاضر ۲ هزار و ۳۰۰ محاسبه شده است.
رئیس دبیرخانه شورای برنامه ریزی و توسعه اصفهان گفت: ضریب جینی نیز در مناطق شهری استان ۰.۳۵ و در مناطق روستایی ۰.۳۷ درصد است که بررسی آن در سال‌های گذشته نشان می‌دهد این ضریب در روستاها افزایش یافته اما در شهرها تغییری نداشته است.
ضریب جینی، شاخصی برای محاسبهٔ توزیع درآمدها یا ثروت در میان مردم است و بین صفر تا یک محاسبه میشود. بالا بودن این ضریب به عنوان شاخصی از بالا بودن اختلاف طبقاتی و نابرابری درآمدی در نظر گرفته میشود.
فروزنده به شاخص دیگری نیز اشاره و اضافه کرد: نسبت دهک‌های درآمدی ۱۰ به یک در استان اصفهان در مناطق شهری نیز ۱۲.۷۹ است یعنی خانوارهای دهک دهم نسبت به دهک یکم، ۱۲ برابر هزینه می‌کنند.
وی این شاخص را در میان خانوارهای روستایی اصفهان ۱۰.۶ برابر اعلام و تصریح کرد: این شاخص به نوعی میزان اختلاف طبقاتی و اینکه دهک ثروتمند نسبت به دهک فقیر چقدر هزینه می‌کند را نشان می‌دهد.