تابناک رضوی: هفتم تیر ، سالروز شهادت آیت الله دکتر سید محمد حسین بهشتی است. همه ساله این حادثه گرامیداشته می‌شود . امسال بنا دارم یک سوال مطرح کنم .سوالی که وقتی در موقعیتهای مختلف جامعه ایرانی امروز قرار میگیرم مدتی است رهایم نمی کند.
قبل از طرح اصل موضوع ذکر دو عبارت ضروری است . یکی عبارت بی رقیب امام خمینی ره برای شهید بهشتی ، که فرمود ، بهشتی یک ملت بود. عارف کامل واصلی مانند امام ، بزرگتر از آن بود که نتواند هیجانات خود را کنترل کند. بلکه جمله خلاصه ایست با یک دنیا معنا. تعبیری که دیگر هرگز و برای هیچ فردی بکار برده نشد.
تعبیر دوم تعبیر عجيب رهبر معظم انقلاب است: " تصور من از آقای بهشتی این است که گناه نمی کرد.نمی خواهم بگویم معصوم بود؛ اما می خواهم بگویم برخوردش با ما و ارتباطش با دوستان طوری بود که گمان گناه را برای او در ذهن معاشرینش خیلی ضعیف می کرد و من تصور می کنم ایشان اصلا گناه نمی کرد."
38 سال از عروج خونین شهید بهشتی میگذرد. حالا گاهی که مقابل تلویزیون می نشینم و برنامه های سرگرم کننده حاوی انواع لودگی های سخیف و وقت تلف کن را میبینم ، وقتی کپی های دست چندم برنامه های ماهواره ای را در شبکه های صدا و سیمای وطنی میبینم ؛ وقتی مجری ها و برنامه هایی را میبینم که حال مقدس شبهای ماه مبارک مردم را با برنامه های سخیف پوپولیستی ، به هدر میدهند یا وقتی انواع موسیقی بشدت مبتذل و سخیف و حتی زشت از نظر موسیقایی را در تلویزیون میبینم و وقتی رویکرد مذهبی تلویزیون را در پخش مداحی منحصر میبینم. ، با خودم نجوا میکنم ، آیا اگر شهید بهشتی زنده بود ، حاضر بود بنشیند و این برنامه را ببیند؟
رویکرد اخیر جرم زدایی قوه محترم قضائیه قابل ستایش است. چه خوبتر که این نگاه در صداو سیما و هیات نظارت برآن اردو بزند. از سرچشمه این منبع آلودگی را تصفیه کند. مساله رسانه تراز انقلاب اسلامی دیگر عریانی و پوشش نیست ، مساله اصول کرامت آمیز سبک زندگی برگرفته از آموزه های دینی است. و تا زمانی که تلویزیون روسری را معادل عفاف فرض کند نه حجاب ؛ می تواند همزمان فیلم جنایی درباره خیانت بسازد. در شبکه امید کارتونهای دخترپسری مختلط پخش کند. با کمی شطرنجی کردن و محو کردن هر غلطی را پخش کند. براستی چه کسی می تواند ادعا کند دو اصل راهبردی صنعت سینمای غرب ، سکس و خشونت در سینما و تلویزیون ما نیست؟ می تواند در تولیدات رسانه ای معماری فاخر سنتی را مامن قاچاقچی ها و بزه کارها نشان بدهد. ریشو ها را بدبخت و امل نشان بدهد. جوان حزب اللهی را تقریبا از مجموعه شخصیتهای سریالها حذف کند. یا حزب اللهی نچسب و حال بهم زنی را به تصویر بکشد که در چشم نا محرم مستقیم و یکسره چشم بدوزد. می تواند برنامه ای بسازد که دغدغه اش ثبت درگینتس باشد... و هزار ها کار نشده را هیچ وقت جدی نگیرد...
اگر شهید بهشتی بود مواضع طلبکارانه و وقاحت بار برخی سیاسیون چپ و راست را آیا تحمل میکرد. تشنگی وقیحانه حضرات به قدرت ، آیا با مرام شهید بهشتی نسبتی دارد؟
زاویه شکاف طبقاتی بین فقیر و غنی در جامعه امروز و اساساً بانکداری افسار گسیخته ، هیچ نسبتی با شهید بهشتی ها دارد؟
باندبازی،فامیل بازی، رفیق بازی و سیستم تشکیلاتی عقلائی و خداباور شهید بهشتی هیچ شباهتی بهم دارد؟ تملق گویی مرسوم در بدنه قدرت ، آیا اساسا با روح آزاده شهید بهشتی ها نسبتی دارد؟ آیا میگذاشت برایش مثلا مراسم تولد بگیرند؟ دارایی هزار میلیاردی مقامات ، در منظومه شهید بهشتی ها قابل هضم است؟؟ مفهوم شیفتگی خدمت ، هنوز هم خریدار دارد؟
جای پدران ، همسران ، پسران ، برادران ، همکاران ، حزب داران ، روحانیت و مدیران بهشتی وار در میان ما خالی است.
بهشتی در بحبوحه طوفانهای آغازین انقلاب، نماد عقل مومن، متانت عاقلانه در ساختار سازی همراه با تسلیم مومنانه در برابر حق و ایمان راستین، کار برای خدا و پرهیز از شعارزدگی و سوپرمن بازی بود...
نمادی که به سرعت جایش را به سرهای داغ، چشمها و گوشهای بسته و دهان های باز، عقل های ملتقط ، متظاهران دو آتشه ، و مرعوبان غربزده چند آتشه داد. تا در برهوت فقدان مدیریت منابع انسانی به جایی برسیم که به راحتی مدیران متعددی را تصویر کنیم که فراتر از ملتقط ، بلکه غارتگر ، دزد، فاسق یا فاقد صلاحیت حداقلی هستند....دریغ که جای بهشتی و نگاه بهشتی خیلی خالی است...
