به گزارش تابناک کرمان، هزاران نفر از قربانیان سلاح‌های شیمیایی «سردشت» هنوز پرونده جانبازی ندارند، هنوز از داخل خانه‌ها صدای سرفه می‌آید بازار که می‌روی دستها تاول زده است سینه ها، «خس خس» می‌کند سردشت اهل تسنن هستند و همیشه کنار ما شیعیان بودند و رهبر و کشورشان را دوست دارند مرزبانهایی هستند که هیچ وقت دیده نشده‌اند. خبرنگارها سردشت را فراموش کرده‌اند نکته جالب این است که یکی از درب‌های ورودی سازمان ملل اسم سردشت را آورده است، هفت تیر روز سلاح‌های شیمیایی یا روز قربانیان سلاح‌های شیمیایی است حتماً خبرنگارها یک سفر سردشت بروند، اونجا تاریخ جنگ «ما» دفن شده، خاکی که آلوده است سینه‌هایی که «خس خس» می‌کند و (بنیاد شهیدی) که آنجا «مرده» بعد از گذشتن ۳۵ تا ۴۰ سال از جنگ تحمیلی هنوز بیمارستانهای تخصصی سردشت پزشک متخصص ندارد و جانبازانی که در مسیر سردشت و ارومیه شهید می‌شود، ۵۰۰ هزار قربانیان سلاح های شیمیایی در کشور ما پرونده ندارند، این همه آدم از شهرستان ها می‌آیند به تهران در بیمارستان خاتم الانبیا یا عرفان و ساسان که درمان بشوند شهید می‌شوند اما روی سنگ مزار آنها زده می‌شود «فوت» شدند این چالش قربانیان سلاح‌های شیمیایی است شهدایی که بعد از گذشت بیست سال مشخص شد که شیمیایی هستند چرا چون علی شیمیایی فردی که عامل خرید بمب‌های شیمیایی از آلمان و اصابت آن به خاک ایران بود با دستکاری ژنتیکی بمب‌های «خردل» کاری کرد که ماندگاری این خردل در بدن جانبازان ما خودش را نشان ندهد بعد از ۱۰ سال ۱۵ سال ۲۰ سال جانبازها متوجه شدند که آثاری از گاز خردل توی ریه‌هاشون روی پوستشان و چشمشون هست بیمارستان بقیه الله کارهای خیلی خوبی انجام داده اما کافی نیست ما برای جانبازان شیمیایی‌مان هیچ کاری نکردیم و حتی عرضه نداشت وزارت خارجه ما غرامت قربانیان سلاح شیمیایی را بگیرد مگر صدام مجرم شناخته نشد چرا وقتی که صدام اعدام شد آلمان پول بمب هایش را گرفت اما ایران نتوانست بگیرد یکبار از سخنگوی وزارت امور خارجه سؤال پرسیدم گفت بی‌خیال فعلاً با عراق خوبیم با عراق خوبیم این یعنی چی غرامت را بگیرید جانبازان دارند شهید می‌شوند مراقب باشیم.
انتهای پیام/حسن عباسی