به گزارش تابناک هرمزگان، نجفی زاده، مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایرانیان در حاشیه اولین جلسه دوره آموزشی تخصصی مدیریتی فراهم آوری اعضای پیوندی استان هرمزگان گفت: برای تپش قلب نیاز به جریان الکتریکی است و این جریان توسط گره کوچکی به نام گره پیشاهنگ که در گوشه قلب وجود دارد با جابجا کردن یون‌ها ایجاد می‌شود.
وی افزود: گره پیشاهنگ برای ایجاد تپش نیاز به اکسیژن دارد و بین 6 تا 8 دقیقه هم می‌تواند بدون اکسیژن تپش ایجاد کند؛ مرگ مغزی یعنی متلاشی شدن سلول‌های مغزی که به هیچ عنوان قابل برگشت نیست و با کما متفاوت است چرا که در کما ساختار سلول‌ها از بین نمی‌رود.
دکتر نجفی‌زاده ابراز کرد: به علت همین عملکرد گره پیشاهنگ در قلب است که فردی که دچار مرگ مغزی شده تبدیل به آدم مرده‌ای می‌شود که قلبش به وسیله اکسیژن مصنوعی جریان دارد، همه می‌دانیم بافت مرده را باید از بدن جدا کرد چرا که موادی ترشح می‌کند که بقیه بدن را فاسد می‌کند، از لحظه‌ای که مرگ مغزی اتفاق می‌افتد سموم تولید شده توسط مغز باعث می‌شوند همه اعضا کیفیت خود را از دست بدهند و حداکثر 2 هفته می‌توان فرد مرگ مغزی را نگه داشت.
مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایرانیان تصریح کرد: ممکن است خانواده فرد دچار مرگ مغزی بالاخره بعد از چند روز رضایت دهند اما دیگر دیر شده و عضوی برای اهدا نداشته باشد.
وی یادآور شد: 99 درصد مرگ‌ها قلبی بوده و تنها یک درصد مغزی است و آن یک درصد را مردم نمی‌شناسند و به همین دلیل است که سخت می‌توان به خانواده‌ای گفت بیمارتان فوت شده اما قلبش ضربان دارد و این ضربان باعث بازگشت بیمار نخواهد شد.
دکتر نجفی زاده اظهار کرد: به صورت میانگین سالانه سه هزار مورد مرگ مغزی قابل اهدای عضو در ایران داریم، 926 نفر از این تعداد در سال گذشته اعضایشان را اهدا کردند، هر مرگ مغزی 8 عضو قابل‌اهدا دارد، یعنی 6 هزار عضو قابل اهدا خاکسپاری شده است.
فوق تخصص ریه عنوان کرد: هرمزگان پتانسیل این را دارد که با ایجاد زیرساخت‌ها و فرهنگ‌سازی به یکی از قطب‌های پیوند برای مثال در پیوند قلب و ریه در کشور تبدیل شود.
وی ادامه داد: سالانه حدود 3 هزار نفر به دلیل نرسیدن عضو فوت می‌کنند، حتی اگر نصف افراد مرگ مغزی اعضای خود را اهدا کنند با آمار هزار نفر موجود دو هزار نفر هم اهدا کنند کافی است.
مدیر عامل انجمن اهدای عضو ایرانیان برای اهدای عضو افراد مرگ مغزی حتی با داشتن کارت اهدای عضو همچنان به رضایت خانواده نیاز است.
در سیستم جدیدی که امیدواریم در هرمزگان ایجاد شود از هر بیمارستان در هر شهر نماینده داریم، در هر شهر آزمایش‌ها و کارهای لازم انجام می‌شود و تأخیرهای چندساعته نخواهیم داشت.
شاخص اهدای عضو در هرمزگان صفر است/ مردم و مسئولین باید برای فرهنگ‌سازی در زمینه اهدای عضو پای کار بیایند
دکتر مهدی شادنوش در حاشیه نخستین جلسه دوره آموزشی تخصصی مدیریتی فراهم آوری اعضای پیوندی استان هرمزگان گفت: در جمعیت 80 میلیونی ایران پی‌ام‌پی مطلوب برای اهدای عضو عدد 30 است که متأسفانه این میزان در کشور ما 11.57 است؛ پی‌ام‌پی ( PMP ) محاسبه تعداد اهداء عضو در یک‌میلیون نفر است تا بر اساس آن تعداد اهداءکنندگان عضو هر کشور را با دیگر کشورها مقایسه کنند.
رئیس مرکز مدیریت پیوند و امور بیماری‌های وزارت بهداشت افزود: در کشور ما حدود 16 هزار نفر در سال بر اثر حوادث از بین می‌روند، از این تعداد 8 هزار نفر مرگ مغزی می‌شوند و امکان اهدا برایشان به وجود می‌آید و حدود 2 هزار اهدا از این تعداد امکان اتفاق دارد و این در حالی است که این مقدار در کشورمان کمتر از هزار است.
وی اظهار کرد: در 18 سال گذشته روند پیوند در کشور شکل پیدا کرده و متأسفانه رشد مناسبی نداشته است، کشور اسپانیا در تمام دنیا در اهدای عضو رتبه یک را دارد و کشور ما در رتبه 26 قرار دارد.
دکتر شادنوش ابراز کرد: در هرمزگان با جمعیت یک‌میلیون و 800 هزار نفری خیزی در سال 92 برای اهدای عضو برداشته شده اما چون پیگیری نشده آمار قابل قبولی را در پی نداشته است، آمار مرگ مغزی در استان هرمزگان 45 مورد در سال است و حداقل ارگان‌هایی از بدن که به عضو اهدایی نیاز پیدا می‌کنند 35 مورد هستند.
رئیس مرکز مدیریت پیوند و امور بیماری‌های وزارت بهداشت ادامه داد: تنها در زمینهٔ بیماران کلیوی 560 بیمار دیالیزی در استان هرمزگان وجود دارد و بیش از 70 نفر در سال به این دلیل فوت می‌کنند.
وی خاطر نشان کرد: امروزه هر یک‌بار دیالیز بین 300 تا 400 هزار تومان هزینه دارد و در یک دوره 5 ساله 11 هزار میلیارد تومان هزینه می‌شود و همین بیمار اگر بتواند پیوند بگیرد نهایتاً 500 میلیون تومان هزینه نیاز دارد.
دکتر شادنوش تصریح کرد: در میان استان‌های کشور سیستان و بلوچستان و هرمزگان پایین‌ترین پی‌ام‌پی را دارند و پی‌ام‌پی هرمزگان صفر است.
شادنوش بیان کرد: آمار پایین شاخص اهدای عضو در هرمزگان نشان می‌دهد که باید همه افراد جامعه پای‌کار بیایند و این فرهنگ‌سازی را ایجاد کنند، تنها نگران شدن کافی نیست و باید نهضتی را در این زمینه به وجود آورد که بیماران کیفیت سلامت بهتری داشته باشند.
انتهای پیام/*