نعمت احمدی حقوقدان در یادداشتی در روزنامه ستاره صبح آورده است: مجمع عمومی متشکل از همه اعضاست و امسال نزدیک به دو سوم رهبران در آن شرکت می‌کنند. شورای امنیت 15 عضو دارد که پنج عضو آن دائمی است. 10 عضو آن به مدت دو سال فعالیت دارند و در موعد 31 دسامبر هر سال 5 عضو آن انتخاب می‌شوند. ایران در سال 1955 و 1956 برای یک نوبت دو ساله عضو شورای امنیت بود. اهمیت نشست امسال این شورا، ریاست ادواری آمریکاست. ریاست شورای امنیت هر یک ماه بر عهده یکی از 15 عضو شورای امنیت است. امسال همزمان با جلسه مجمع عمومی سازمان ملل، ریاست جلسه شورای امنیت با آمریکا خواهد بود. ترامپ اعلام کرده جلسه با حضور و ریاست او تشکیل خواهد شد. از سویی برابر فصل ششم منشور ملل و ماده 37 هرگاه موضوع یک کشور در شورای امنیت مطرح شود، آن کشور می‌تواند در جلسه شورای امنیت شرکت و از خود دفاع کند. به همین خاطر ظریف و روحانی از این حق برخوردارند که برابر قانون منشور ملل در جلسه شورای امنیت به ریاست ترامپ شرکت کنند. روحانی وظیفه‌ای سنگین به عهده دارد. چهار عضو دائم شورای امنیت، یعنی انگلستان، فرانسه، روسیه و چین از برجام خارج نشده و مخالف خروج آمریکا از توافق هسته‌ای هستند. این فرصتی طلایی برای روحانی است که در مجمع عمومی یا شورای امنیت از حقوق ایران دفاع کند. در شورای امنیت موضوع متفاوت است و آمریکا می‌خواهد این جلسه را به دادگاهی علیه ایران تبدیل کند. وظیفه روحانی و ظریف در این مرحله سنگین است و باید با تکیه بر گزارش سازمان جهانی انرژی اتمی حقانیت ایران را در آن جلسه فریاد بزنند. به گونه‌ای حقوقی و منطقی ترامپ در جلسه‌ای که به ریاست او برپا شده محکوم شود. رئیس‌جمهور آمریکا که تمام زندگیش در کازینوداری، هتلداری و ارتباط با زنان سپری شده از طنز روزگار حالا پشت میز شورای امنیت قرار گرفته و می‌خواهد به سرنوشت یکی از پایه‌گذاران سازمان ملل رسیدگی کند. سازمان ملل در سال 1946 تشکیل شد که در آن زمان در دنیا 53 کشور وجود داشت. ایران یکی از آن 53 کشور است. بالای 2000 قطعنامه در سازمان ملل وجود دارد. اولین قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل به نفع ایران صادر شد. زمانی که جنگ جهانی دوم آغاز شد و ایران توسط اتحاد جماهیر شوروی، انگلیس و آمریکا اشغال شد، محمد علی فروغی به عنوان نخست‌وزیر ایران قراردادی با آن‌ها نوشت مبنی بر آنکه شش ماه بعد از خاتمه جنگ از ایران خارج شوند. دولت آمریکا و انگلیس بعد از جنگ نیروهای خود را از ایران فراخواندند، اما دولت شوروی که ریاست آن با استالین بود نیروهای خود را از ایران خارج نکرد تا اینکه ایران به شورای امنیت سازمان ملل شکایت برد و اولین قطعنامه برای دفاع از حق ایران و علیه شوروی در این شورا که امروز ریاست آن با ترامپ است تصویب و صادر شد.
