وی با بیان
برخی سنتهای ماه مبارک رمضان اظهار کرد: در قدیم، آئین و رسوم ماه مبارک
رمضان برای مردم شبیه عید نوروز بود، بانوان به خانه تکانی و مردها به
غبارروبی مساجد و اماکن مذهبی می پرداختند و در شب رویت هلال ماه بسیاری از
خانواده ها با آب و آیینه و سبزه روی بام خانه به پیشواز ماه نو میرفتند.
این شهروند با اشاره به دیگر آداب و رسوم ماه مبارک گفت: همه مردم در ماه
خدا با اشاره به اینکه به مهمانی ویژه ای آمده بودند، آداب و رسوم را به
خوبی انجام می دادند و در انجام تکلیف کم نمیگذاشتند و کمتر دیده میشد
کسی در ملاء عام روزهخواری کند.
یکی دیگر از اهالی ندوشن در این
رابطه اظهار داشت: آن روزها تلوزیون و رادیو نبود و هر کسی زودتر برای سحری
خوردن بیدار میشد، با مشت به دیوار همسایه میکوبید تا دیگران را برای
سحر بیدار کند و این زنجیره تا همسایههای بعدی ادامه پیدا میکرد.
یکی
دیگر از اهالی با بیان اینکه امروز با وجود پیشرفت علم پزشکی مردم باز هم
هر روز در رابطه با غذای ایدهال از پزشک سوال میکنند، تصریح کرد: آن
روزها خانواده به رسم قدیمیها پابرجا بود و در خاطرم هست که غذاهای مقوی
بیشتر مصرف میشد و حتی آنها که کمی از نظر مالی کمتوان بودند، به نسبت
توان خود، از غذاهای مقوی نظیر ماست و نان جو خانگی استفاده میکردند.
وی تاکید کرد: در میان مردم قدیم ناسپاسی نسبت به نعمت مطرود و مذموم بود و
یا گاها در روستاها دیده نمیشد و این رفتار و منش به مرور به نسل های
آینده انتقال پیدا میکرد به گونهای که در این ماه اعمال غیراخلاقی و
غیرشرعی به کمترین میزان خود میرسید.
بسیاری
از این آداب و رسوم در مناسبتها و ایام خاص به دلیل وفاداری و پیروی نسل
در نسل، جزئی از فرهنگ مردم ما محسوب می شد و حال در این دوران هیچ خبری
از آن رسوم و فرهنگ اصیل نیست. عادات و رفتارهایی که اگر هم چنان پابرجا
بودند، میتوانستند برکت و صفا و صمیمیت گذشتهها را در منازل و فضای زندگی
خانوادهها در این ماه پربرکت و ویژه به خانوادهها برسانند، اما در طول
سالها کم رنگ و به فراموشی سپرده شدند.
این شهروند خاطرنشان کرد:
شاید به همین دلیل است که سفره های سحری و افطار هرچند رنگینتر و با تجمل
چیده میشوند، اما به دلیل رخت بر بستن انصاف، نوع دوستی، رحم و بخشندگی در
جامعه، برکت واقعی در آن ها کمتر پیدا میشود.