برای ما معمولا" نوشتن از شخصیتها بعد از بیماری یا خدای ناکرده عروجشان و از مناقب و فضائلشان گفتن کاری است رایج و آرام آرام تبدیل به فرهنگی مذموم.اما برای چون منی نوشتن از حضرت آیت الله معصومی حالا که حضرت ایشان در بستر بیماری است و برای شفایش دست به دعا برداشته ایم و برای بازگشت به حیات معنوی و ایمانیش و نفس گرم دعاهایش و مناجاتهای شبانه اش لحظه شماری می کنیم.قدری آسانتر شده است ، چرا که اگر بود اکنون اجازه نوشتن این چند سطر را از او نمی یافتم و راضی به این مقال نبود.
آیت الله اقای حاج شیخ علی اصغر معصومی یا همان روستازاده روستای ابرسج شاهرود که به مدد پشتکار فراوانش و تقوای ناب و الهیش به سرعت در زمره بزرگمردانی در آمد که چه در تحصیل علوم دینی و چه در یاری کشتی انقلاب همیشه در وسط میدان بود ،در طول مبارزه خستگی ناپذیرش در به ثمر رسیدن انقلاب ، علیرغم چندین بار دستگیری و شکنجه ، بقول همسر بزرگوارش ، مصائب بیشمار هم نتوانست ذره ای از عزم جزمش را در یاری رساندن به نهال انقلاب اسلامی متزلزل سازد و او را روز به روز در به ثمر نشاندن این اندیشه راسخ تر می‌کرد.
بعد از رحلت پیر و مقتدایش خمینی کبیر(ره) ، این عالم جلیل القدر چنان از خصال و خاطرات رهبرش می گفت که آدمی را سخت شیفته سخنانش می نمود. او در مجلس خبرگان رهبری و در روز تاریخی انتخاب رهبری به شهادت مرحوم هاشمی رفسنجانی در انتخاب رهبر معظم انقلاب اسلامی نقشی تأثیرگذار داشتند و به‌قول آن مرحوم همواره در تبعیت و حمایت از معظم‌له متعبد و متواضع و همراه بودند.
بعد از انتخاب حضرت آیت الله خامنه ای بعنوان رهبر ، حضرت ایشان نمادی روشن و ارجمند از ولایتمداری و دلدادگی به ولایت بود. به آن سان که در سال 1388 و در روزهای حساس فتنه و اعلام بصیرت به ولایت خیل دوستانی که در این دلدادگی همراهیش نکردند پشت سر گذاشت تا این عهد را که با رهبر خویش بسته بود را استوارتر نماید.معظم له آنچنان به رغم جایگاه رفیع و مکانتی والا و سابقه درخشان و روشن علمی از محبوب ولائیش تبعیت می نمود که نشان داد این بزرگمردیش باید سر مشق بسیاری از مدعیان پیروی از ولی باشد که در آزمون ها ی دشوار از امتحان انقلاب مردود می شدند.
آری آیت الله هم در جنبه فقاهت و هم در جنبه احاطه به مبانی دینی و هم در فقره سیاست و مدیریت نمونه ای روشن از فقیه ای بصیر و آگاه است . برای آنان که ایشان را از نزدیک می شناسند سلامت نفس و درایت حضرتش مثال زدنی است و کلام او خود مبین این طریق از فکر اوست ، کلامی که به زیور هدایت و روشنی آراسته شده است.
حضرت ایشان با وجود قابلیت های علمی و فقهی و با وجود صلاحیتها و شایستگی های فراوان ، هرگز به دنبال مرجعیت و نوشتن رساله نبود تا نشان دهد که شکوفه های زندگیش از درخت تواضع و گمنامی سرشار است.
در باب ساده زیستی و سلوک ایشان همین بس که بی واسطه از همسر بزرگوارش که خود نمادی از صبر و سعه صدر است شنیدم که زندگی ایشان قبل و بعد از انقلاب تغییری نکرد تا سطح زندگی شخصیش از سطح زندگی یک انسان معمولی هم پائین تر باشد و همانگونه باقی ماند تا نشان دهد که انقلابی واقعی بر سفره انقلاب جز ساده زیستی و و صراط مستقیم انقلابی بودن چیزی دیگر مطالبه نمی‌کند.
والسلام.
امیر نورمحمدی/ اسفند 95
تابناک خراسان رضوی
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
خداوند شفا عنایت فرمانید.