کد خبر: ۱۰۶۹۳۹۷
تاریخ انتشار: ۰۴ مهر ۱۴۰۱ - ۱۱:۳۷ 26 September 2022

تابناک رضوی: خیلی وقت است که قلم نی و دوات ندارم. شاید چند ده سال. یعنی همان زمان که درس هنر تمام شد. مثل من هم فراوان اند حتی شماره دهه هایی که دست به قلم نی نبرده اند از من هم افزون است. یادمان رفته که باید سرمشقی داشته باشیم و با نوشتن از روی آن بکوشیم هر روز خط مان بهتر از دیروز شود. خیلی وقت است فراموشی ما را چنان در بر گرفته که به فکر بهتر شدن خط مان هم نیستیم. تایپ هم که آمده خط سابق مان هم خراب تر شده است. افسوس.... به این فکر می کنم، می رسم به سرمشق اصلی زندگی انسانی. به غفلتی که ما را از "ولکم فی رسول الله اسوه حسنه" دور کرده است. معلوم است وقتی چنان شود، زندگی مان هم چنین خواهد شد. این گونه که در گونه گونگی زندگی، کمترین مشابهت با رسم الخط زیستی پیامبر اعظم نداریم. او رحمه للعالمین است اما ما عالمِ ما از تجربه آدم های رحیم، دارد تهی می شود. ما امام مجتبی را در سرلوحه حیات معرفتی داریم که کریم للعالمین است اما از کرامت در صفحه زندگی ما چندان اثری نیست. ما فقط قلم نی و دوات و لوح را کنار نگذاشته ایم. دفتر زندگی را  در پستوی خانه انداخته ایم در میان کهنه ابزار آلاتی که به هیچ نمی ارزد. رسیده ایم به این جا که بسیارمان را نه ارثی از کرامت است و نه سهمی از رحمت. خشم، در نگاه ما لباس از تن به در می کند و عریان می دود. درد دارد میان مان دست به دست می شود. سلامت و سعادت خواهی که ذاتی حیات انسانی و ایمانی ما باید باشد، به اندازه نسیمی عارض خیال می شود و می گریزد. ناسلامتی که هرگز نباید رسم شود، سنت جامعه می شود. دریغا فراموشی اسوه هایی که خدا فراراه و فرا روی مان نهاد. دریغا خیابان های ما که برخی اعتراض را با اغتشاش عوضی گرفته و عوضی ترین رفتار ها را از خود بروز می دهند. بچه های بد، دارند بد کاری می کنند. زخم در خیابان می زنند، نه زخم در جان فرزندان وطن می نشانند. دریغا که ایران می گرید. دریغا که وطن به سوگ می نشیند. دریغا که میهن سیاه می پوشد. دریغا که برخی بچه ها، حواس شان نیست به دست هایی که کوکشان می کنند. دریغا کلمه هایی که مشت می شود. دریغا رحمت که بار یک نقطه بر دوشش می نشیند تا در جامعه شاهد زحمت فراوان باشیم برای مردم. ما قرار بود الگو از پیامبر برداریم اما تابلوی پیش روی ما را دارند عوض می کنند دست هایی که از آن سوی دنیا دراز می شوند. خیلی وقت است که خط ننوشته ایم از این سرمشق. نقشه ها را تایپ کرده اند برای ما. هوشیار شویم. پای خوابیده مان را بیدار کنیم و بگریزیم از زمینی که بیگانه طراحی می کند. به امروز و فردای ایران فکر کنیم. به رسم رحمت و کرامت که برای ما درس همیشه است، برگردیم. قلم نی و دوات و لوح را پیش روی مان بگذاریم. دوباره تمرین خط کنیم. خط زندگی از سیره رسول الله که اسوه حسنه است. از حسن که امام خوبی ها ست.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار